9 Μαΐου 1978: Στο πορτ παγκάζ ενός Ρενό 4L βρίσκεται νεκρός ο Ιταλός πρωθυπουργός Άλντο Μόρο. Οι τρομοκράτες των Ερυθρών Ταξιαρχιών τον είχαν εκτελέσει με 10 σφαίρες. Ήταν το φινάλε μιας απαγωγής που έγινε στις 16 Μαρτίου και συντάραξε την Ιταλία ακυρώνοντας δια παντός την μεγαλύτερη ίσως πολιτική αλλαγή: μια κυβέρνηση συνεργασίας με την συμμετοχή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.
Στις 16 Μαρτίου 1978 ο κόσμος θα άλλαζε για την Ιταλία. Στην ατζέντα υπήρχε μόνο ένα θέμα: η συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή των Χριστιανοδημοκρατών του Αντρεότι και του ΚΚΙ, προκαλώντας τον εκνευρισμό πολλών, μεταξύ των οποίων και των ΗΠΑ οι οποίες αντιδρώντας σπασμωδικά αποεπένδυαν από τη χώρα. Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες όμως είχαν άλλες προτεραιότητες. Και η 16η Μαρτίου έμεινε στην ιστορία ως η μέρα που απήχθη ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Άλντο Μόρο.
Οι αστικοί μύθοι θέλουν στην απαγωγή αυτή που εκτελεστικός βραχίονας ήταν η τρομοκρατική οργάνωση, να συμμετείχαν από ξένες μυστικές υπηρεσίες μέχρι και η Μαφία που δεν επιθυμούσαν τον ιστορικό συμβιβασμό. Το βασικό αίτημα ήταν η απελευθέρωση της πρώτης γενιάς τρομοκρατών των Ερυθρών Ταξιαρχιών η οποία βρισκόταν στη φυλακή. Αμερικανοί σύμβουλοι που έσπευσαν στη Ρώμη εισηγήθηκαν κατά της όποιας διαπραγμάτευσης, θέση που υιοθέτησε η κυβέρνηση.
Ακόμα και σήμερα, η απαγωγή και μετέπειτα εκτέλεση, τροφοδοτεί θεωρίες συνομωσίας που θέλουν τον Μόρο να θυσιάστηκε στο βωμό του Ψυχρού Πολέμου. Αντιδράσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού μόλις έγινε γνωστή η απαγωγή, θα μπορούσαν να τις δικαιολογήσουν.
Με τον γραμματέα του ΚΚΙ και παρ’ ολίγον κυβερνητικό εταίρο Ενρίκο Μπερλινγκουερ
Τα στοιχεία όμως που παρουσιάστηκαν στις αίθουσες των δικαστηρίων δείχνουν με ξεκάθαρο τρόπο ένα και μόνο πράγμα: Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και η Μαρξιστική – Λενινιστική κουλτούρα τους είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την τραγωδία.
Τα δικαστικά αρχεία λένε την ιστορία μιας γενιάς εθισμένης στις επαναστατικές ιδέες των Μάρξ, Λένιν και ο Μόροπέθανε ακριβώς λόγω αυτών των ιδεών.
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες άκμασαν στην Ιταλία, σύμφωνα με τους δικαστές, επειδή βρήκαν «προστασία σε διαφορετικά μέρη που δεν αποκρύπτει τη σκανδαλώδη «συνέχεια» τους.» Για όλους εκείνους που βρίσκονται υπό την παραπλανητική περίοδο του επαναστατικού μυστικισμού, οι συνταγές του Μαρξ και του Λένιν μετέτρεψαν τις πιο κτηνώδεις πράξεις σε συναρπαστικές πράξεις υπέρ του προλεταριάτου. Η απαγωγή του Μόρο ήταν μια τέτοια πράξη. Κατά την άποψη των δικαστών, η Ιταλία ήταν απόδειξη του αναπόφευκτα καταστροφικού αποτελέσματος που έχει μια βαθιά ριζωμένη μαρξιστική-λενινιστική κουλτούρα σε μια πολιτισμένη πολιτεία.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι θέσεις αυτές προκάλεσαν αντιδράσεις με τους δικαστές να καλούν όσους δυσπιστούσαν να απαντήσουν με στοιχεία και όχι θεωρίες. Η αδυναμία – ανικανότητα για άλλους- της αστυνομίας να εντοπίσει τον Μόρο, έριξε λάδι σε αυτές τις θεωρίες που κέρδισαν έδαφος έναντι των στοιχείων. Η αστυνομία ξέχασε να αξιοποιήσει σημαντικά στοιχεία, έχασε αποδεικτικά και δεν σκέφτηκε καν να θέσει υπό παρακολούθηση υπόπτους. Πενήντα πέντε μέρες αποτυχιών ήταν υπεραρκετές για να πειστεί η κοινή γνώμη.
Δεν ήταν όμως μόνο οι αριστεροί που δεν πείσθηκαν από τους δικαστές. Η Tina Anselmi από τους Χριστιανοδημοκράτες, πρόεδρος κοινοβουλευτικής επιτροπής για τη μασωνική στοά Προπαγάνδα2 υποστήριξε ότι αυτή υπονόμευσε τις έρευνες με τα μέλη της στην αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες αντιδρώντας στην επιθετική πολιτική του και ειδικά στο άνοιγμα στο μισητό ΚΚΙ. Η πλειοψηφία της επιτροπής συμπέρανε πως ο θάνατός του ήταν καλοδεχούμενος.
Τις θεωρίες συνομωσίας υιοθετεί και ο δημοσιογράφος Αντόνιο Φεράρι στο «μυθιστόρημά» του Το Μυστικό με θέμα την απαγωγή Μόρο. Γράφει μεταξύ άλλων: «Μάρτιος 1978: Στο ξενοδοχείο Μάριοτ στην Ουάσινγκτον εξυφαίνεται μία από τις μεγαλύτερες διεθνείς μεταπολεμικές συνωμοσίες, όπου διακυβεύεται το πολιτικό μέλλον της Ιταλίας και οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση. Ο σκοπός είναι ένας: Nα ανακοπεί με κάθε τρόπο η είσοδος του ΚΚΙ στην κυβέρνηση, ακόμη και αν χρειαστεί να αναμειχθούν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Ο αδίστακτος Αμερικανός μυστικός πράκτορας Ρον Τ. Στιούαρτ θα κινηθεί ανάμεσα στην Πράγα, στο Παρίσι, στο διαιρεμένο από το Τείχος Βερολίνο, στο Μιλάνο και στη Γένοβα, και σε συνεννόηση με άλλους πράκτορες, ανατολικούς και δυτικούς, θα εισχωρήσει στην ομάδα των τρομοκρατών για να τους βοηθήσει στην ανατρεπτική και αποσταθεροποιητική κίνηση με στόχο τον πολιτικό αρχηγό της Ιταλίας Άλντο Μόρο».
Μάριο Μορέτι /ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο «αρχηγός» των απαγωγέων Μάριο Μορέτι ο οποίος θα γίνει και εκτελεστής του Μόρο, θα υποστηρίξει πως η πράξη τους αυτή πήγαζε από τις αρχές του Μαρξισμού και ότι ο ίδιος μαζί με τις «Ερυθρές Ταξιαρχίες» ήθελε να είναι ο πυροκροτητής για την έκρηξη της επανάστασης
Το πτώμα του Μόρο θα αφεθεί στη μέση της διαδρομής που χώριζε τα γραφεία του ΚΚΙ και του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος. Το άψυχο σώμα του αποτυπώνεται σε μια φωτογραφία τραβηγμένη από ψηλά, η οποία κάνει το γύρο του κόσμου. Τον δείχνει αξύριστο με το κεφάλι του γερμένο αριστερά, ντυμένος με το κουστούμι που φόραγε την ημέρα που τον απήγαγαν μέσα σε ένα καταιγισμό πυρών οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες», στα χρόνια της θύελλας.
