Η συντριπτική ήττα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ την 21η Μαΐου επιχειρείται να αποδοθεί τόσο σε… παραπλανημένους ψηφοφόρους όσο και σε πολίτες που επιλέγουν με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον. Με απλά λόγια, η Κουμουνδούρου υποτιμά τους ψηφοφόρους και τους κατατάσσει ως… παρτάκηδες. Είναι όμως έτσι;
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου οι ψηφοφόροι επέλεξαν να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε έναν πρωθυπουργό (πρώην προς το παρόν) και μια κυβερνώσα παράταξη που έδειξε ότι μπορεί, διαθέτει το απαραίτητο πρόγραμμα, να οδηγήσει τη χώρα στην επόμενη ημέρα, συνδυάζοντας τη συλλογική ανάταξη και ανάπτυξη με την ατομική.
«Καλύτερες δουλειές, καλύτεροι μισθοί» ήταν και είναι, εν όψει των δεύτερων εκλογών, ένα από τα κεντρικά συνθήματα του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας. Ενός κόμματος που σε βάθος χρόνου έχει επικεντρωθεί τόσο στα μεγάλα ζητήματα όσο και στη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής.
Οι πολίτες, οι ψηφοφόροι που στήριξαν και αναμένεται να στηρίξουν την Νέα Δημοκρατία και στις δεύτερες κάλπες, ούτε ιδεολογίες εγκατέλειψαν ούτε κοίταξαν, όπως λένε υποτιμητικά οι θιασώτες του χάους, την… πάρτη τους. Κοίταξαν κατάματα την πραγματικότητα όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Διαφορετικά πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι ένα κόμμα που κυβέρνηση επί 4 χρόνια μέσα σε διαδοχικές, διεθνούς επιπέδου κρίσεις, κατάφερε να αυξήσει των αριθμών των ψηφοφόρων του κατά 150.000.
Οι πολίτες απλά και με σαφήνεια δεν άλλαξαν ιδεολογία. Γύρισαν την πλάτη στην αερολογία. Σε μια επικίνδυνη αερολογία που συντάχθηκε με τον άκρατο λαϊκισμό. Δεν αποτελεί θέση ούτε και προγραμματικό λόγο η διαρκής αναπαραγωγή fake news, ούτε η προπαγάνδα της «μαύρης αγκινάρας».
Την ιδεολογία την εγκατέλειψε ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Μετέτρεψαν το κόμμα του Λεωνίδα Κύρκου, του Μιχάλη Παπαγιαννάκη και άλλων πολιτικών ανδρών σε κόμμα του πεζοδρομίου, υποστηρικτή του κάθε Ρουβίκωνα και του κάθε εγκληματία-δολοφόνου είτε λέγεται Δημήτρης Κουφοντίνας είτε βρίσκεται σε ναζιστικά μορφώματα όπως της Χρυσής Αυγής.
Με γνώμονα το ρεσάλτο στην εξουσία έπαιξε και εξακολουθεί να θέλει να παίξει τη χώρα, και άρα τους ίδιους τους πολίτες, στα ζάρια. Αερολογώντας, υιοθετώντας τα πάντα και τάζοντάς τα στους πάντες. Μετέτρεψε την πολυσυλλεκτικότητα που δύναται να έχει ένα κόμμα εξουσίας σε «ότι να ’ναι» ακολουθώντας ένα σύστημα… γιουρούσι σαν αυτό που έπαιζαν οι πιτσιρικάδες παλιά στις αλάνες τρέχοντας όλοι πίσω από την μπάλα…
