ΚΩΣΤΑΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Δυσανεξία στη δημόσια κριτική έχουν πολλοί από όσους κατέχουν θεσμικούς ρόλους που με τον έναν ή άλλον τρόπο επηρεάζουν τις ζωές άλλων ανθρώπων σε καθοριστικά θέματα.
Στην περίπτωση, όμως, της Δικαιοσύνης και των εκλεγμένων εκπροσώπων της, η απλή δυσανεξία έχει αναχθεί σε αυτοάνοσο νόσημα. Αυτήν τη φορά η ανακοίνωση της νέας διοίκησης της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων –με αφορμή την κριτική για την υπόθεση του 37χρονου που δολοφόνησε, όπως ομολόγησε, την 11χρονη ανιψιά του στην Ηλεία– δίνει την εντύπωση ότι διακατέχεται από επιφανειακούς αφορισμούς, μεγαλοστομίες μακριά από την ουσία, εντυπωσιασμούς χωρίς δεύτερες σκέψεις. Από ό,τι, δηλαδή, η ίδια καταλογίζει στα ΜΜΕ...
Η κριτική εστιάστηκε στο γεγονός ότι η σύνθεση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Ζακύνθου, το 2020, τρία ολόκληρα χρόνια μετά την πράξη του, αποφάσισε η ποινή του για το βιασμό 14χρονου κοριτσιού να έχει ανασταλτικό χαρακτήρα. Να κυκλοφορεί, δηλαδή, ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσής του. Η εκδίκαση ορίστηκε για το 2022, δύο χρόνια μετά. Η δίκη αναβλήθηκε και ορίστηκε για το 2024, ακόμα δύο χρόνια μετά. Ούτε και τότε έγινε η δίκη λόγω αποχής των δικηγόρων και ορίστηκε για το 2025, ακόμα έναν χρόνο αργότερα.
Η μπάλα στην εξέδρα
Η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων –οξύτατη κατά των «βάρβαρων ΜΜΕ»– εστιάζει και αυτή με τη σειρά της στο γεγονός της αρχικής απόφασης του δικαστηρίου χωρίς να αναφέρει ούτε μία λέξη στο γεγονός των αλλεπάλληλων αναβολών και των αιτιών τους, στο εξαιρετικά βραδυκίνητο σύστημα απονομής Δικαιοσύνης στην Ελλάδα που έχει στηλιτευθεί ως μία από τις χαίνουσες πληγές της λειτουργίας της Δημοκρατίας και των θεσμών στην Ελλάδα από τα πλέον επίσημα χείλη της πολιτικής, της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, καθώς και της νομικής επιστήμης. Εχει αναδειχθεί σε κορυφαίο ζήτημα που απασχολεί ολόκληρη την ελληνική κοινωνία σε πάμπολλες έρευνες και αναλύσεις.
Απεναντίας, παραβλέπει ακόμα και το γεγονός ότι η ίδια η πρόεδρος, αλλά και ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ζήτησαν τον άμεσο πειθαρχικό έλεγχο και των τριών δικαστών που αποτελούσαν τη σύνθεση του δικαστηρίου, το 2020, το οποίο είχε δώσει την αναστολή στον καταδικασμένο για το βιασμό του 14χρονου κοριτσιού και ο οποίος τώρα κατηγορείται για τη δολοφονία της 11χρονης ανιψιάς του. Η Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητεί, μεταξύ άλλων, από την Πολιτεία και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης «να λάβει άμεσα δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα για να σταματήσει ένα φαινόμενο που έχει μετατρέψει την τηλεόραση σε αρένα και τη Δικαιοσύνη σε θέαμα». Αφού πρώτα έχει αναφέρει ότι «η συστηματική προσπάθεια υποκατάστασης της Δικαιοσύνης από αυτόκλητους τηλε-δικαστές και τηλε-εισαγγελείς υποβαθμίζει τόσο την ποιότητα της ενημέρωσης όσο και την αξία του συστήματος απονομής Δικαιοσύνης».
«Κυνήγι μαγισσών»
Η Ενωση εστιάζει –και όχι αδικαιολόγητα– στην ελαφρά εκδοχή της τηλεοπτικής ή καλύτερα «μεσημεριανάδικης» προσέγγισης της απόφασης για αναστολή της εκτέλεσης της ποινής του δράστη το 2020 με ιδιαιτέρως καυστικό τρόπο: «Γνωστοί παρουσιαστές εκπομπών δημοσιογραφικής αλλά και ποικίλης ύλης επιδίδονται πάλι σε ένα κυνήγι μαγισσών, στοχοποιώντας προηγούμενη σύνθεση Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, που εν όψει άλλης υπόθεσης με ίδιο κατηγορούμενο απεφάνθη ομόφωνα και με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση περί της χορήγησης ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση που άσκησε ο εκεί καταδικασθείς κατηγορούμενος», αναφέρει.
Θέτει, όμως, ένα βασικό επιχείρημα που είναι ικανό να αυτοαναιρέσει τον βασικό ισχυρισμό της. Ειδικότερα: «Ομως κρίσεις όπως αυτές για την προσωρινή κράτηση, το ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης ή την υφ’ όρων απόλυση κρατουμένου είναι κρίσεις που εδράζονται στην πρόβλεψη μιας μελλοντικής συμπεριφοράς του δράστη, στη βάση δεδομένων που ήταν γνωστά στο δικαστήριο κατά το χρόνο της κρίσης. Οχι εκ των υστέρων». Η απόφαση δέχθηκε κριτική διότι ο δράστης αφέθηκε ελεύθερος μέχρι την εκδίκαση της έφεσης διότι είχε βιάσει ένα 14χρονο κορίτσι, ενώ είχε και άλλες καταδικαστικές αποφάσεις για ξυλοδαρμούς, πρόκληση σωματικών βλαβών κ.λπ. Ποια είναι, άραγε, τα υπόλοιπα στοιχεία παραβατικής συμπεριφοράς που θα λαμβάνονταν διαφορετικά υπόψη για την πρόβλεψη της μελλοντικής συμπεριφοράς; Και πόσο πειστικό είναι το επιχείρημα ότι τέτοιου είδους αποφάσεις λαμβάνονται βάσει της ικανότητας πρόβλεψης της συμπεριφοράς του δράστη;
Τα (μη) αυτονόητα...
Η Ενωση δεν συμπεριλαμβάνει στην ανακοίνωσή της την άποψή της για τα διαχρονικά προβλήματα του μηχανισμού απονομής της Δικαιοσύνης διότι αυτά αποτέλεσαν κύριο αντικείμενο της κριτικής της κατηγορίας των ΜΜΕ που ούτε επιθυμούν «τηλεοπτικές αρένες» ούτε ανήκουν στα «βάρβαρα τηλεοπτικά ΜΜΕ», τα οποία οδηγούν στη μετατροπή «της Δικαιοσύνης σε θέαμα». Ο σεβασμός στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και στην ανεξάρτητη λειτουργία της στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες είναι αυτονόητος. Η απουσία κριτικής και το κρύψιμο των πραγματικών προβλημάτων στη λειτουργία της Δημοκρατίας δεν είναι αυτονόητα...
