Το 2021 δεν είναι 2012 – ή, τέλος πάντων, αυτό «έβγαλε» ως συμπέρασμα η συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα εντός του Κινήματος Αλλαγής και έχει στόχο τη χάραξη μιας στρατηγικής για τις επόμενες εθνικές κάλπες. Η Χαριλάου Τρικούπη θέλησε με αυτόν τον τρόπο να απομακρύνει τα σενάρια συνεργασίας με τη ΝΔ στην κάλπη της απλής αναλογικής, τα οποία άρχισαν να πληθαίνουν μετά τη δημοσκόπηση της Metron Analysis και της μεγάλης αποδοχής που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους.
Στην πραγματικότητα, πάντως, (και σε αυτό συμφωνούν οι περισσότεροι εντός του κόμματος) η διαφοροποίηση από τη στρατηγική του 2012, πέραν των όποιων ιστορικών διαφωνιών έχουν καταγραφεί εντός του ΠΑΣΟΚ. δεν έχει να κάνει με τις αποφάσεις εκείνων των ημερών, αλλά αποτελεί μια επιλογή αντιμετώπισης της ΝΔ – η οποία δεν θα γίνεται υπό την προοπτική του κυβερνητικού εταίρου, τουλάχιστον με βάση τα σημερινά ποσοστά του κόμματος, που θεωρούνται μικρά για να μπορέσει να επιβάλει το πρόγραμμά του σε μια ενδεχόμενη πρόταση συνεργασίας. «Δεν θα γίνουμε συμπλήρωμα κανενός» ήταν και τα λόγια της Φώφης Γεννηματά, η οποία ωστόσο δεν απορρίπτει το 2012, λέγοντας πως τότε το ΠΑΣΟΚ έβαλε πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον για τη διάσωση της χώρας. Οι ίδιες συνθήκες και τα ίδια διλήμματα δεν υπάρχουν σήμερα, άρα αντίστοιχες επιλογές δεν θα μπορούσαν να γίνουν.
Υπάρχει ένα στοιχείο που ενδεχομένως τους βοηθάει στις λεπτές ισορροπίες που καλούνται να κρατήσουν. Τα ποσοστά αποδοχής στα «πράσινα» ακροατήρια αφορούν τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και όχι το κόμμα που εκπροσωπεί. IV αυτό η κριτική σε συμπεριφορές που ενοχλούν τους πιο προοδευτικούς ψηφοφόρους γίνεται όλο και πιο έντονη – ενδεικτικός ήταν ο τρόπος αντίδρασης στην υπόθεση της Ικαρίας. Ι ο πιο σκληρό μπλοκ είναι (προφανώς) αυτό της παπανδρεϊκής πτέρυγας, που ειδικά στο προηγούμενο Πολιτικό Συμβούλιο εμφανίστηκε συντεταγμένο ως προς την κριτική που πρέπει να γίνεται όχι μόνο στον Μητσοτάκη, αλλά και στις άλλες εσωκομματικές τάσεις της ΝΔ, που εκπροσωπούνται από τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά και τον Κώστα Καραμανλή και βγάζουν στην επιφάνεια μια πιο δεξιά πλευρά του κυβερνώντος κόμματος. Αφορμή, που χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα, ήταν η διαφοροποίηση του πρώην πρωθυπουργού στα εθνικά, αλλά και η μετέπειτα δήλωση του Κωνσταντίνου Κυρανάκη για τα Ιμια και εκείνους που συμβιβάζονται με μια «πιο μικρή Ελλάδα», που κινούταν στην ίδια λογική.
Τι μένει, άρα; Με δεδομένη την επικράτηση της ΝΔ, όπως διαφαίνεται στις δημοσκοπήσεις, και την κατάσταση της χώρας σε αυτή τη φάση, το ενδεχόμενο συνεργασίας απομακρύνεται – τόσο με τη ΝΔ όσο και με τον ΣΥΡΙΖΑ, που ενδεχομένως επενδύσει ακόμα περισσότερο το επόμενο διάστημα στο αφήγημα της προοδευτικής διακυβέρνησης. Η Χαριλάου Τρικούπη ποντάρει, άλλωστε, πως ούτε το Μέγαρο Μαξίμου δεν θα προχωρούσε σε μια πρόταση συγκυβέρνησης, με δηλωμένη την πρόθεση Μητσοτάκη να πάει σε διπλές κάλπες. Η στρατηγική, όπως εξηγούν έμπειρα κεντροαριστερά στελέχη, είναι στρατηγική ενδυνάμωσης για να κερδίσουν έδαφος στον προοδευτικό χώρο. Στόχος, άλλωστε, είναι να πετύχουν το μέγιστο δυνατό ποσοστό και αυτό θεωρούν πως δεν θα το καταφέρουν αν εμφανίζονται ενισχυτικοί του ενός ή του άλλου αντιπάλου τους.
Οι αναφορές σε παλαιότερα χρόνια, ωστόσο, δεν βρίσκουν τους πάντες σύμφωνους, καθώς θεωρούν πως αυτό προκαλεί μια διαρκή ενδοσκόπηση που δεν διευκολύνει τον χώρο, ειδικά από τη στιγμή που προσπαθεί να χαράξει ένα αφήγημα δικαίωσης του ΠΑΣΟΚ για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε τα χρόνια της οικονομικής κρίσης.
της Μυρτώς Λιαλιούτη από Τα Νέα
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- «Πληρωμένη» απάντηση της ΕΡΤ στα περί «λογοκρισίας» για το «γεύμα της Ικαρίας»
- Βιαστικός και αδιάβαστος ο Τσίπρας
- Περιζήτητος ο γιος του Παπαντωνίου – Με ποιο κόμμα συμφώνησε
- Ψεκασμένοι όλου του κόσμου, ενωθείτε! Ο Τράγκας φτιάχνει κόμμα!
- Ανατριχιαστική αποκάλυψη για την εμπρηστική επίθεση κατά του Κ. Μπογδάνου
