Αίσιο τέλος με κυβερνητική παρέμβαση αναμένεται να έχει για εκατοντάδες χαμένα παιδιά του ‘50, το αίτημα για απόκτηση ελληνικής ταυτότητας.
Όπως γράφει ο Μικροπολιτικός στα Νέα, «δύο διαφορετικές γυναίκες, μια Ολλανδή και μια Ελληνοαμερικανίδα, με εντελώς διαφορετικές αφετηρίες κι αφορμές, ερευνουν τα τελευταία χρόνια τις ιστορίες των υιοθεσιών παιδιών από την Ελλάδα που γεννήθηκαν τις δεκαετίες 1950 και 1960, και δόθηκαν σε οικογένειες που ζουν σε χώρες του εξωτερικού. Ηταν παιδιά ορφανά, γεννημένα εκτός γάμου ή «έκθετα», όπως τα χαρακτήριζαν, συχνό παρατημένα σε δημόσια βρεφοκομεία, που σπανίως είχαν πιστοποιητικό γέννησης και τα έστελναν με συνοδούς και ταξιδιωτικά διαβατήρια και τα υιοθετούσαν απόδημοι Ελληνες ή και ξένοι. Τα παιδιά αυτά άρχισε να εντοπίζει πριν από 10 χρόνια η Ολλανδή καθηγήτρια Γκόλντα Βαν Σχέεν, που κατέχει την έδρα της Σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο King’s College του Λονδίνου (προσφάτως κυκλοφόρησε και σχετικό βιβλίο για την έρευνά της). Και το ανέδειξε επίσης και η Λίντα Κάρολ Τρότερ, μια Αμερικανίδα από το Τενεσί, που ανακάλυψε το 2017 ότι η ίδια ήταν ένα από αυτά τα παιδιά κι ίδρυσε την οργάνωση «Eftychia Project» (από το όνομα που της είχε δοθεί όταν γεννήθηκε στην Ελλάδα), μέσω της οποίας παιδιά που αναζητούν τις φυσικές τους ρίζες και οικογένειες που, αντιστοίχως, ψάχνουν χαμένους συγγενείς τους, έχουν διαμορφώσει μια βάση δεδομένων DNA για να γίνονται ταυτοποιήσεις.
Τα αποτελέσματα των δύο αυτών ερευνών, που κάποια στιγμή διασταυρώθηκαν, είναι εντυπωσιακά: Ως σήμερα έχουν εντοπιστεί σχεδόν 4.000 άτομα, 60 και 70 ετών σήμερα, ενώ έχουν βρεθεί και μερικοί που δεν είναι πια στη ζωή. Πώς γίνεται όμως αυτό το θέμα πολιτικό; Οι άνθρωποι αυτοί, Ελληνες το γένος παρότι μεγάλωσαν σε άλλες χώρες, χωρίς να γνωρίζουν καν πολλοί την καταγωγή τους, εκφράζουν τον διακαή πόθο να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Κάποιοι εξ αυτών, λίγοι όμως, το κατάφεραν δια της συνηθισμένης οδού επειδή βρήκαν έγγραφα αποδεικτικά της καταγωγής τους. Για τη συντριπτική πλειονότητα όμως η καταγωγή δεν είναι εύκολα αποδείξιμη γιατί οι διαδικασίες που τηρήθηκαν τότε για την υιοθεσία τους δεν ήταν, για να το πούμε απλά, ούτε πολύ τυπικές ούτε πάντοτε πολύ «καθαρές»… Οι δυο κύριες, λοιπόν, οι οποίες έχουν χτίσει επαφές και συνδέσμους που βοηθούν το έργο τους στην Ελλάδα, έχουν επικοινωνήσει, όπως πληροφορούμαι, από τον περασμένο Απρίλιο με υψηλόβαθμες κυβερνητικές πηγές όπου βρήκαν άμεσα ανταπόκριση. Το θέμα που παρακολουθείται και από το πρωθυπουργικό επιτελείο, πήγε καταρχάς στο υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο έχει και την αρμοδιότητα του Απόδημου Ελληνισμού. Και έχει ήδη ανατεθεί στο διπλωματικό γραφείο του υφυπουργού Ανδρέα Κατσανιώτη, στο οποίο προΐσταται ο διπλωμάτης Χριστόδουλος Μαργαρίτης. Κι επειδή είναι δεδομένη η κυβερνητική διάθεση να βοηθηθούν οι άνθρωποι αυτοί να πάρουν την ιθαγένεια, για την ηθική και ιστορική αδικία που υπέστησαν, ο σχετικός φάκελος που ετοιμάζεται θα περάσει προσεχώς από τα χέρια του υπουργείου Εσωτερικών και του Μάκη Βορίδη».
