Ο Ζαχαρίας Ζούπης, Διευθυντής Ερευνών της Opinion Poll και πολιτικός αναλυτής, σχολιάζει την τρέχουσα πολιτική εικόνα μέσα από τα πιο πρόσφατα δημοσκοπικά δεδομένα. Μέσα από την ανάλυσή του, αναδεικνύεται μια παράδοξη πολιτική στασιμότητα: από τη μία η Νέα Δημοκρατία διατηρεί σαφές προβάδισμα, από την άλλη όμως δεν εμφανίζει δυναμική ανάκαμψης. Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ δείχνει εγκλωβισμένο σε εσωτερικά προβλήματα, ενώ η αντιπολίτευση συνολικά αδυνατεί να διαμορφώσει ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση εξουσίας.
Συγκεκριμένα, σ' αυτό το περιβάλλον ρευστότητας και προβληματισμού, ο Ζαχαρίας Ζούπης επιχειρεί μια ψύχραιμη αποτίμηση των δημοσκοπικών ευρημάτων και των πολιτικών σεναρίων που ενδέχεται να καθορίσουν τις εξελίξεις μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Οι νέες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν εικόνα σταθερότητας αλλά και κόπωσης στο πολιτικό σκηνικό. Η Νέα Δημοκρατία διατηρεί την πρωτιά με ευρεία διαφορά, ωστόσο χωρίς σαφή ανοδική δυναμική, ενώ το ΠΑΣΟΚ φαίνεται εγκλωβισμένο σε εσωτερικά διλήμματα και φθίνουσα απήχηση.
Οι συνεχείς δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η πολιτική «βελόνα» παραμένει ακίνητη, καταγράφοντας ακινησία στους κομματικούς συσχετισμούς. Η Νέα Δημοκρατία (Ν.Δ.) κινείται στην εκτίμηση ψήφου κατά μέσο όρο στο 29,2%, σταθερά πρώτη, με διαφορά 15,4 ποσοστιαίων μονάδων από το δεύτερο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται στο 13,8%. Πρόκειται για μια πρωτοφανή μεταπολιτευτικά διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος.
Παρά τις φθορές και τα φαινόμενα κόπωσης, η Ν.Δ. εξακολουθεί να είναι κυρίαρχη, αν και χωρίς ισχυρή δυναμική που να την οδηγεί σε ποσοστά άνω του 30%-31%, ικανά να πείσουν ότι «οι μηχανές πήραν μπροστά» και πως η αυτοδυναμία είναι εφικτή. Μια τέτοια μεταβολή θα μπορούσε να ενισχύσει το ρεύμα αναποφάσιστων προς τη Ν.Δ., ενδεχομένως στις δεύτερες εκλογές, δημιουργώντας ισχυρότερο διακύβευμα πολιτικής σταθερότητας.
Προς το παρόν, αυτό το σενάριο δεν φαίνεται ρεαλιστικό, αν και απομένει ενάμισης χρόνος μέχρι τις βουλευτικές εκλογές, διάστημα που στην πολιτική ισοδυναμεί με πολιτικό αιώνα.
Το ΠΑΣΟΚ, που πέρυσι αμέσως μετά την εκλογή του νέου Προέδρου του κινούνταν στο 18,9%, έχει πλέον σταθεροποιηθεί στο 13,8% (44 έδρες), έπειτα από σημαντική πτώση στο πρώτο τετράμηνο του έτους. Φαίνεται εγκλωβισμένο ανάμεσα στις αντιμαχόμενες τάσεις του, με ηγεσία που αμφισβητείται σιωπηρά ή ανοικτά λόγω έλλειψης αποτελεσμάτων. Η πολιτική πρόταση που παρουσίασε στη Δ.Ε.Θ. αμφισβητείται έντονα.
Ποιος μπορεί να πιστέψει ρεαλιστικά ότι το 13,8% μπορεί να μετατραπεί σε ποσοστό πρωτιάς, όπως έθεσε ως στόχο ο Νίκος Ανδρουλάκης; Το στρατηγικό αυτό κενό και η εικόνα κόμματος που περισσότερο καταγγέλλει παρά πειθαρχεί σε συγκεκριμένες προτάσεις, το εκθέτουν σε κινδύνους αποσυσπείρωσης.
Υπάρχει ο κίνδυνος να απειληθεί από τον Αλέξη Τσίπρα, αφού το 7% των ψηφοφόρων του δηλώνει πως σίγουρα θα ψήφιζε ένα νέο κόμμα του, και το 15% πως θα μπορούσε να το κάνει. Παράλληλα, κινδυνεύει να διεμβολιστεί από τη Ν.Δ., καθώς 18%-20% των ψηφοφόρων του θεωρεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη καταλληλότερο για πρωθυπουργό.
Αν έστω μικρό μέρος αυτών των τάσεων επιβεβαιωθεί, το ΠΑΣΟΚ μπορεί να βρεθεί σε μάχη όχι μόνο με τον Τσίπρα και το νέο κόμμα του για τη δεύτερη θέση, αλλά και με τον Κυριάκο Βελόπουλο, του οποίου η Ελληνική Λύση καταγράφει 11,1% (35 έδρες), εμφανίζοντας σταθερότητα και εφεδρείες.
Η συνολική εικόνα δείχνει οκτακομματική Βουλή, με το Κίνημα Δημοκρατίας στο 2,7%, τη ΝΙΚΗ στο 2,4%, τη Νέα Αριστερά στο 1,8% και τους Σπαρτιάτες κάτω από 1%, εκτός Βουλής στις περισσότερες μετρήσεις.
Αν τα κόμματα αυτά δεν καταφέρουν να μπουν στη Βουλή, τότε περίπου 17,5% του εκλογικού σώματος δεν θα εκπροσωπείται, γεγονός που θα μείωνε το ποσοστό αυτοδυναμίας στο 35%-36%, αλλάζοντας ριζικά το πολιτικό πλαίσιο.
Τα κόμματα που συμπληρώνουν το σκηνικό είναι:
- η Πλεύση Ελευθερίας με 9,9% (32 έδρες),
- το ΚΚΕ με 8,8% (28 έδρες),
- η Φωνή Λογικής με 4,1% (13 έδρες),
- και ο ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει σημάδια αποσύνθεσης μετά τις πρωτοβουλίες Τσίπρα και την απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας να συμπλεύσει με νέο κόμμα αποχωρήσαντος στελέχους χωρίς σαφή ιδεολογική ταυτότητα.
Το νέο κόμμα Τσίπρα προς το παρόν δεν δείχνει δυναμική αντίπαλου δέους στον Κυριάκο Μητσοτάκη, με ρεαλιστικό στόχο τη δεύτερη θέση.
Όσοι μιλούν για προοδευτικές συνεργασίες φαίνεται να παραβλέπουν ότι, όσο το άθροισμα των εδρών Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε. φτάνει τους 150, προοδευτική κυβέρνηση δεν μπορεί να σχηματιστεί, ούτε καν αν όλα τα υπόλοιπα κόμματα συνεργάζονταν.
Με τα σημερινά δεδομένα, μόνο δύο κυβερνητικά σενάρια φαίνονται ρεαλιστικά:
- Κυβέρνηση αυτοδυναμίας της Ν.Δ., ή
- Κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, κάτι που το ΠΑΣΟΚ αποκλείει.
Όσο για το κόμμα Σαμαρά, δεν δείχνει δυναμική, θυμίζοντας την πρόσκαιρη πορεία του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου το 2015. Ακόμη κι αν εισέλθει στη Βουλή στις πρώτες εκλογές, τίποτα δεν δείχνει ότι θα μπορέσει να το επαναλάβει στις δεύτερες, όπου η πόλωση θα είναι πολύ πιο έντονη και θα τίθεται το αμείλικτο ερώτημα: «Θα κυβερνηθεί η χώρα ή θα παίζουμε;»
Με 25% γκρίζα ζώνη, 18% αναποφάσιστους, ενδεχόμενα νέα κόμματα και απρόοπτα γεγονότα, οι πολιτικές ισορροπίες παραμένουν εύθραυστες. Ένα είναι βέβαιο:
Αν δεν υπάρξει ρεαλιστική, πειστική εναλλακτική κυβερνητική λύση, η Νέα Δημοκρατία, εύκολα ή δύσκολα, θα επικρατήσει ξανά — εκτός αν αυτοϋπονομευθεί.
Για να δούμε…
Πηγή: Pagenews.gr
