Ζαχαρίας Ζούπης: Η χώρα δεν μπορεί να επιστρέψει στο μίζερο παρελθόν

Πρέπει να είχε κάποιος πολύ αντοχή ή ειδικό ενδιαφέρον για να παρακολουθήσει την πρόσφατη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής για το Πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής για την «λίστα Πέτσα» και για το δημοσκοπικό τοπίο. Ήταν μια συζήτηση που έδειχνε τα όρια του πολιτικού και κομματικού συστήματος και ιδιαίτερα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Η σταθερή εχθροπάθειά του ΣΥΡΙΖΑ τον καθιστούσε εντελώς αναξιόπιστο για να καταγγείλει μια Εταιρεία με το κύρος και την επιτυχία προβλέψεων της OPINION POLL, ενώ ήταν αστείο να καταγγέλεται ότι με μία και μόνο δημοσκόπησή της χειραγώγησε την κοινή γνώμη. Ούτε η Εταιρεία του superman να ήταν. Όπως ήταν αστείο να καταγγέλεται μια έρευνα μιας Εταιρείας, όταν από τον Σεπτέμβριο του 2019 έχουν πραγματοποιηθεί εκατοντάδες έρευνες όλων των Εταιρειών δημοσκοπήσεων που ουσιαστικά και στα όρια του επιτρεπτού στατιστικού σφάλματος δίνουν τα ίδια αποτελέσματα. Αυτά μόνο ένα κόμμα απελπισμένο και εχθρικό προς κάθε δημοσκόπηση μπορούσε να κάνει.

Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο που μπορούσε να εκφράσει μια τέτοια εξοντωτική μανία, o ΣΥΡΙΖΑ των Common View , της Europe Bridging και της Vox Pop εταιρειών που εμφανίστηκαν λίγο πριν τις εκλογές του 2019 και εξαφανίστηκαν αμέσως μετά, αφού πριν με τις μετρήσεις τους προσπάθησαν να στηρίξουν το γνωστό «το παιχνίδι παίζεται» . Ωστόσο, the game is over. Η αυλαία αυτής της κακοστημένης επίθεσης έπεσε και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολλαπλώς εκτεθειμένος πολιτικά, ιδεολογικά, δημοκρατικά.

Ουσιαστικά η αυλαία είχε πέσει πολύ πριν και είχε ήδη φανεί ότι « δεν πείθει» , «δεν τραβάει το ενδιαφέρον». Άντε να συσπειρώθηκαν όσοι θεωρούν ότι όλα είναι στημένα γιατί οι ίδιοι είχαν μάθει να στήνουν καταστάσεις, ότι όλα είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας και εξαγοράς γιατι αυτό προσπαθούσαν να κάνουν. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι χαρακτηριστικά ενός κόμματος που δεν έχει και τόσο καλές σχέσεις με την πραγματικότητα, τους δημοσιογράφους και τους δημοσκόπους, τους θεσμούς, την Δικαιοσύνη, εν τέλει την Δημοκρατία. Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία δείχνουν και πόσο μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας βρίσκονται κάποιοι. Είναι απογοητευτικό την ώρα που η χώρα αντιμετωπίζει πολλαπλές κρίσεις ( κορωνοϊός, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, ελληνοτουρκικά, μεταναστευτικό κ.ά) και βρίσκεται ενώπιον μεγάλων προκλήσεων για το μέλλον, το μόνιμο μέλημα πολιτικών δυνάμεων να είναι η ανάπτυξη της τοξικότητας, της εχθροπάθειας, των ανοίκειων επιθέσεων.

Δεν είναι απογοητευτικό μόνο για τους εκφραστές μιας τέτοιας αντίληψης. Είναι απογοητευτικό για όλους τους πολίτες που βλέπουν άλλα να τους απασχολούν και άλλα να συζητούνται, που δεν ακούν προτάσεις για την προοπτική της ζωής τους και της χώρας. Που βλέπουν άλλους να αποφεύγουν την τοποθέτηση επί της ουσίας, αλλά αρέσκονται στην επανάληψη αιτημάτων- συνθημάτων που όμορφα είναι , αλλά δεν υλοποιούνται και άλλους που ανεβαίνουν πάνω σε τεντωμένο σχοινί και προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες. Αλλά που ακούν ένα δημόσιο διάλογο εντελώς αναντίστοιχο με την ανάγκη να προσαρμοστεί η χώρα στις ανάγκες και τις μεγάλες αλλαγές της στην εποχή της ψηφιοποίησης, της κλιματικής κρίσης, των γεωστρατηγικών μεταβολών στους συσχετισμούς δύναμης. Θα απασχολήσει επιτέλους τον δημόσιο διάλογο η ουσία ή θα συνεχιστεί όλη αυτή η αδιέξοδη συζήτηση και η συζήτηση για παραπολιτικά;

Αυτό είναι μείζον θέμα για αυτή την χώρα που βγαίνει από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης και Μνημονίων και άλλα δύο χρόνια πανδημίας, προσπαθώντας να σταθεί στα πόδια της και να προχωρήσει εμπρός. Το ποιοι πιάνουν «τον ταύρο από τα κέρατα» ή ασχολούνται με τυχοδιωκτικά παιχνίδια το καταλαβαίνει ο ελληνικός λαός και πλησιάζει η ώρα που θα «χρεώσει τον λογαριασμό». Γιατί αυτή η χώρα δεν μπορεί να επιστρέψει στο μίζερο παρελθόν.