Ο Κώστας Ζαχαριάδης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, έχει καθιερωθεί ως ένας από τους πιο ένθερμους κατήγορους της σημερινής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Με συχνές δηλώσεις, καταγγελίες για σκάνδαλα, αναφορές σε «γαλάζιους άριστους» και επιδοτήσεις που υποτίθεται πως αποκαλύπτουν διαφθορά και αδιαφάνεια, προσπαθεί διαρκώς να πλήξει την κυβερνητική πολιτική και να επιτεθεί προσωπικά στους υπουργούς και τα στελέχη της ΝΔ.
Ωστόσο, παρά τις επαναλαμβανόμενες φωνές για προανακριτικές και εκλογές, η αντιπολίτευση που εκπροσωπεί συνεχίζει να μην προσκομίζει πειστικά στοιχεία ή ουσιαστικές προτάσεις, περιοριζόμενη σε έναν φαύλο κύκλο καταγγελιών και λαϊκισμού.
Παράλληλα, η εμμονή του σε προανακριτικές επιτροπές και πρόωρες εκλογές φαίνεται περισσότερο ως εργαλείο πολιτικής επιβίωσης και μικροκομματικής σκοπιμότητας, παρά ως μέσο για τη διαφάνεια και τη λογοδοσία που επικαλείται. Η επανάληψη αυτών των αιτημάτων χωρίς συγκεκριμένα δεδομένα μόνο διχασμό και πολιτική αστάθεια επιφέρει.
Η κυβέρνηση, αντίθετα, συνεχίζει αταλάντευτα το έργο της για την ανάπτυξη, την οικονομική σταθερότητα και τη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Εν τω μεταξύ, ο κ. Ζαχαριάδης παραμένει εγκλωβισμένος σε έναν κόσμο πολιτικών ψευδαισθήσεων, όπου η καταγγελία γίνεται αυτοσκοπός και όχι εργαλείο ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Ίσως ήρθε η ώρα ο κ. Ζαχαριάδης να καταλάβει ότι η πολιτική δεν είναι reality show όπου νικά όποιος φωνάζει πιο δυνατά, αλλά παιχνίδι με κανόνες και ευθύνες — κανόνες που φαίνεται ότι εκείνος αρνείται να παίξει.
