ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Είναι σοκαριστικό να παρατηρεί κανείς, ότι η Ελλάδα αν και σχεδόν δέκα χρόνια σε μνημόνιο, εξακολουθεί να παραμένει δεμένη στο άρμα του λαϊκισμού, έρμαιο της καταγγελτικής ευκολίας και απολύτως αρνητική στους ανοικτούς ορίζοντες, αυτούς που διαμορφώνουν την μοίρα προηγμένων κοινωνικά και οικονομικά κρατών.
Η Ελλάδα του αριστερού αραμπά, εξακολουθεί να συμπληρώνει αιτήσεις με το χέρι, να μην έχει ολοκληρώσει σύστημα μηχανοργάνωσης συνδεδεμένο σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου , ευρύτερου δημοσίου και τραπεζικού τομέα.
Να μην έχει επιτρέψει την λειτουργία μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων, να έχει επικηρύξει την επιχειρηματική δράση, τον υγιή ανταγωνισμό, το κέρδος, την άμιλλα και την αξιοκρατία.
Η διαρκής οικονομική κρίση, αντί να υποκινήσει τους έλληνες στην κατεύθυνση της αναζήτησης άλλων τρόπων για να πάψουν οι στρεβλώσεις, οι παθογένειες και η φτωχοποίησή τους, τους κατέστησε τοξικούς, άβουλους, χωρίς αντανακλαστικά, χωρίς αντίληψη διεθνούς περιβάλλοντος.
Τα φωτεινά μυαλά μεταναστεύουν. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Δεν είναι μόνο ο χαμηλός μισθός που οδηγεί λαμπρούς νέους επιστήμονες στον δρόμο της σύγχρονης …προσφυγιάς. Είναι η έλλειψη αξιοκρατίας, η έλλειψη ευκαιριών, η απουσία αναγνώρισης. Ο φαύλος κομματισμός, η άθλιος συνδικαλισμός. Ότι δυστυχώς δομήθηκε στρεβλά στην Μεταπολιτευτική Ελλάδα και δυστυχώς η μνημονιακή πραγματικότητα απέτυχε να ξεριζώσει.
Στην κορύφωση της κρίσης και σε μια στιγμή που σειρά ορθών πολιτικών αποφάσεων και το θεώρημα του ελατηρίου έδινε ώθηση στην οικονομία , η μοιραία επιλογή του ελληνικού λαού το 2015, να εμπιστευτεί την τύχη του σε μια πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση, εγκλώβισε τον τόπο σε μνημόνια μέχρι το 2060, με την περιουσία του κράτους υποθηκευμένη για 99 χρόνια, χωρίς τραπεζικό σύστημα και με capital controls, μέχρι και σήμερα.
Μέσα σε παρατεταμένη ανέχεια, η Ελλάδα γνωρίζει μια άλλη μορφή ομηρίας.
Είναι ο εγκλωβισμός στην ρητορική μιας παθολογικά και ανίατα τοξικής αριστεράς και ενός πρωθυπουργού που επιχειρεί να καλύψει την απόλυτη γνωστική του ανεπάρκεια με διαστρεβλώσεις, καταγγελτικές κραυγές, σταλινική αντιμετώπιση κάθε νεωτερισμού με εντοπισμένη διάχυση φόβου ώστε να χειραγωγεί ευαίσθητα κομμάτια της κοινωνίας.
Ενός πρωθυπουργού που ανακάλυψε τα κότερα, τα lear, τους αστακούς και τα COHIBA σε μεγάλη ηλικία και αδυνατεί να κατανοήσει ότι έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για να τα αποχωριστεί.
Η ζημία που προκαλεί στον τόπο αυτήν την ώρα δεν έχει να κάνει τόσο με το εισόδημα και αν αυτό θα είναι επιδοματικό η πραγματικό. Είναι η νοοτροπία που καλλιεργεί, ότι στην Ελλάδα δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα. Δεν θα υπάρξει ποτέ και για κανέναν λόγο αξιοκρατία. Όποιος είναι αστοιχείωτος, αδίστακτος και διχαστικός θα πετύχει να διέλθει την ιεραρχία. Η αριστεία είναι κακούργημα και ο μόχθος αστική ηλιθιότητα.
Ένας πρωθυπουργός που πιάστηκε συναλλασσόμενος, εκ της οικονομίας της υπόθεσης, σε κότερο της εγχώριας ελίτ, βρήκε διέξοδο προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, καταγγέλλοντας τις …υποκλαπηθείσες (!!!) φωτογραφίες του.
Άρα μέγα ζητούμενο από εδώ και πέρα θα παραμένει η αναζήτηση και εύρεση της «υποκλαπηθείσας» νοημοσύνης του ελληνικού λαού, που ανέχεται στωικά αυτού του είδους τις παρεκβάσεις …Αυτήν την ανήκεστο βλάβη προκάλεσε η δεκαετής κρίση.
