Το πρόβλημα της Χαριλάου Τρικούπη είναι ότι δεν αντιμετωπίζει ρεαλιστικά τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί.
Το ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο ήταν εκεί και προφανώς ήταν ενωμένο. Το εάν και πόσο είναι «δυνατό» θα φανεί το προσεχές διάστημα και θα καταγραφεί στην κάλπη. Αλλά αυτήν την ώρα, υπό τη νέα ηγεσία του, έχει καταφέρει να φαίνεται (όπως και η γυναίκα του Καίσαρα) ενωμένο. Αυτό θα ήταν άδικο να μην πιστωθεί στον Νίκο Ανδρουλάκη. Σ’ έναν βαθμό και στον ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατεί να μάθει να μιλάει την ίδια γλώσσα με τους μετακινηθέντες από το ΠΑΣΟΚ. Παρ’ όλα αυτά, η επιμονή του Αλέξη Τσίπρα να φορέσει τη φόρμα του «σοσιαλδημοκράτη», έστω παλιάς κοπής της δεκαετίας του ’70, περιπλέκει τα πράγματα στον χώρο της Κεντροαριστεράς.
Οσοι παρακολούθησαν το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που προηγήθηκε, και αυτό του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που ακολούθησε, διέκρινε ότι και στα δύο η «πασοκοποίηση» ήταν παρούσα. Το μεν ΠΑΣΟΚ έδειξε να αναζητεί την ταυτότητά του μέσα από τα συνθήματα της δεκαετίας του ’80, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ εναγωνίως πάσχιζε να μεταλλαχθεί σε «κανονικό» κόμμα. Να πείσει τους ψηφοφόρους της Κεντροαριστεράς ότι είναι το ΠΑΣΟΚ που άφησε ο Ανδρέας και οι κληρονόμοι του αποποιήθηκαν την κληρονομιά. Τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξαν το χαρτί της «πασοκοποίησης».
Η «πασοκοποίηση» του ΠΑΣΟΚ έχει ξεκινήσει και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται μετ’ εμποδίων. Ασφαλώς σ’ αυτές το αυθεντικό έχει το πλεονέκτημα έναντι του «μαϊμού», αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι ηγεσίες των δύο κομμάτων χρειάζεται να λάβουν υπόψη τους ότι τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά από τότε που ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ φώτιζε τον δρόμο του ελληνικού σοσιαλισμού. Η γενιά που έζησε τον μύθο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας δεν υπάρχει, η Κεντροαριστερά έχει αλλάξει πίστα, ενώ η «πασοκοποίηση» δεν αφορά κανέναν πέραν των κομματικών ακροατηρίων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Σε κάθε περίπτωση, οι προσπάθειες του Νίκου Ανδρουλάκη να επαναφέρει στη ζωή το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύουν να μη φέρουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, εφόσον εξαντληθούν στην «πασοκοποίηση», και δεν απεξαρτηθούν από το σύνδρομο του «αντιδεξιού μετώπου». Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν αντιμετωπίζει ρεαλιστικά τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί ώστε να αντιληφθεί ότι η τακτική των ίσων αποστάσεων ευνοεί την «πασοκοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας tomanifesto
