Όταν ο Διονύσιος Σολωμός έγραφε τους 632 στίχους συνεπαρμένος από τον αγώνα κατά του οθωμανικού ζυγού και βαθιά επηρεασμένος από τις φιλελεύθερες ιδέες που σάρωναν την Ευρώπη και την Αμερική, δεν υποψιαζόταν ότι κάποτε το Έθνος θα τον ανακήρυσσε εθνικό ποιητή. Ούτε βέβαια περνούσε από το μυαλό του η ιδέα, ότι οι 158 στροφές του πόθου του για την ανεξαρτησία με όχημα τον φιλελευθερισμό θα περνούσαν στην ιστορία ως Εθνικός Ύμνος.
του Χάρη Παυλίδη
Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε έναν Ύμνο για την Ελευθερία, ένα φιλελεύθερο εγερτήριο αφύπνισης της εθνικής συνείδησης, ένα Μανιφέστο αντίστοιχο της Μασσαλιώτιδας, της Αστερόεσσας και του Ύμνου του Μαμέλι. Ο πατριωτισμός και η θρησκευτική πίστη αποκτούν φωνή και ταυτίζονται με τον κινηματικό χαρακτήρα του φιλελευθερισμού της εποχής.
«Και ακαρτέρει και ακαρτέρει φιλελεύθερη λαλιά» και μερικές στροφές παρακάτω «Φιλελεύθερα τραγούδια σαν τον Πίνδαρο εκφωνώ». Στον εθνικό χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821 ο Σολωμός προσδίδει ιδεολογικά χαρακτηριστικά ώστε η φιλελεύθερη σκέψη που διατρέχει όλο το έργο να ταυτισθεί με τις φιλελεύθερες εξεγέρσεις στην Αμερική και στην Ιταλία.
Με την συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη του Απελευθερωτικού Αγώνα, ίσως παρουσιάζεται η ευκαιρία να αναδειχθεί η συμβολή των φιλελεύθερων ιδεών στην ίδρυση του ελληνικού κράτους. Να τονισθεί ότι το φιλελεύθερο ιδεώδες είναι ταυτόσημο με το εθνικό ιδεώδες και να δοθεί έμφαση στον φιλελεύθερο χαρακτήρα του ελληνικού πατριωτισμού.
Να γίνει κατανοητό και σαφές ότι, ο Εθνικός Ύμνος είναι πρωτίστως Φιλελεύθερος Ύμνος και ως εκ τούτου αποτελεί μια διαρκή υπόμνηση ότι η Ελευθερία είναι έννοια ταυτόσημη με τον Πατριωτισμό και την Θρηκευτική Πίστη.
Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθερία!
