Η ιστορική ήττα του Εργατικού Κόμματος, εν προκειμένω η συντριβή του, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις αναχρονιστικές ιδέες του αρχηγού του. Ο Τσίπρας της Βρετανίας με τις ιδεοληψίες του και με τις μαρξιστικές ονειρώξεις του, κατάφερε (περί κατορθώματος πρόκειται) να χάσει από έναν αστείο τύπο που με τη σειρά του στάθηκε τυχερός που είχε αντίπαλο τον Κόρμπιν. Το αστείο σ’ αυτή την πραγματικά δυσάρεστη εξέλιξη για τη Βρετανία και την Ευρώπη, είναι ότι αυτόν τον θλιβερό τύπο, τον Κόρμπιν, θαυμάζει ο «δικός» μας Κόρμπιν Αλέξης Τσίπρας.
Και έχει τη σημασία του το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποίησε το παράδειγμα του Τζέρεμι Κόρμπιν, του σύντροφου και ομοϊδεάτη του, για να υποστηρίξει ότι το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να αντιγράψει το μοντέλο του! Μακάρι να έχει και τη τύχη του. Του το ευχόμαστε ολόψυχα. Το ανησυχητικό όμως είναι ότι οι ιδέες του μοιραίου για τους σοσιαλιστές της Βρετανίας Κόρμπιν, «πουλάνε» ακόμα στην Ελλάδα. Στη μόνη χώρα της Ευρώπης όπου το «μπαγιάτικο» πλασάρεται στους αφελείς ως «φρέσκο».
Ασφαλώς οι βρετανοί που προτίμησαν τον Τζόνσον δεν είναι λιγότερο αφελείς από τους έλληνες που ψηφίζουν τον Τσίπρα. Το θέμα όμως είναι ότι το πρόγραμμα του Κόρμπιν και οι ιδέες του έκριναν ότι θα οδηγούσε τη χώρα τους σε χειρότερη θέση από το Brexit. Έτσι αποφάσισαν με βαριά καρδιά να επιλέξουν το λιγότερο κακό από το να ξυπνήσουν με σοσιαλισμό. Εν προκειμένω η συντριβή του Κόρμπιν αποτελεί ήττα της οπισθοδρομικής αριστεράς. Ήττα μιας κολεκτιβίστικης αντίληψης για την οικονομία και μιας ξεπερασμένης νοοτροπίας για το κράτος. Καθ’ υπερβολήν ο 21ος αιώνας κέρδισε τον 20ο αιώνα. Προφανώς με βαρύ τίμημα. Αλλά ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ίσως η σφαλιάρα κάνει τους σοσιαλιστές να συνειδητοποιήσουν ότι ζούμε στο 2019 και όχι στο 1909.
Χ.Π.Π.
