Ο Νίκος Ανδρουλάκης από το βήμα της Βουλής στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, φάνηκε να έχει αναλάβει έναν νέο ρόλο: αυτόν του ειδικού στην… καταστροφολογία. Με έναν τόνο που θύμιζε περισσότερο «θρήνο επαρχιακής δραματικής σχολής» παρά πολιτικό αρχηγό, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να μας πείσει ότι ζούμε σε μια χώρα υπό διάλυση.
Βέβαια, όταν μιλάς για «ναυάγιο» με σωσίβιο τον πληθωρισμό και την ακρίβεια, ίσως ξεχνάς ότι εσύ δεν έχεις προλάβει καν να... σαλπάρεις. Έξι χρόνια μετά, λοιπόν, ενώ η Νέα Δημοκρατία φτιάχνει προϋπολογισμούς και επενδύσεις, ο κ. Ανδρουλάκης μάλλον ετοιμάζει ακόμα το πρόγραμμα… της πρώτης 100ετίας του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή.
Κι αυτή η «βιωματική αλήθεια» που επικαλέστηκε; Αν κρίνουμε από το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, μάλλον αφορά μόνο όσους αγωνίζονται με δυσκολία… να θυμηθούν αν το κόμμα υπάρχει ακόμα. Γιατί, για τον μέσο Έλληνα, η στασιμότητα δεν είναι η σταθερότητα που επικαλείται η κυβέρνηση, αλλά μάλλον η σταθερή αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να περάσει το 15%.
Συμπέρασμα; Η ομιλία του κ. Ανδρουλάκη ήταν μια ωραία προσπάθεια να πει κάτι. Το πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος προτιμά να ακούει εκείνους που μπορούν να κάνουν κάτι.
