Ολα μαύρα. Η ποιήτρια Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέβηκε στο βήμα της Βουλής έχοντας προβάρει εντατικά τον ρόλο της αλλά απέτυχε να τον υποστηρίξει. Ζήλεψε τον πεσιμισμό του Καρυωτάκη, υιοθέτησε μακρόσυρτες παύσεις, βαθιές ανάσες. Και όλα αυτά με ύφος θλιμμένο. Μέχρι που βρήκε τον γνωστό αγαπημένο εαυτό της, αυτοσχεδιάζοντας για... τζάμπα μάγκες και αφήνοντας υπονοούμενα περί σεξισμού.
Επανέλαβε τα γνωστά περί «μπαζώματος» για τα Τέμπη, θυματοποιήθηκε επικαλούμενη αποκλεισμό της από διαδικασίες, «εμείς κάναμε το καθήκος μας» υποστήριξε για να υπερασπιστεί την περίεργη συμμαχία που σχηματίστηκε, «φέραμε αμεσολάβητα αυτό που ζητούν οι οικογένειες των θυμάτων» είπε παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Κυριάκο Βελόπουλο χρησιμοποιώντας τους οικείους των νεκρών για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξεπέρασε και τον εαυτό της αφήνοντας υπονοούμενα για τη δολοφονία του Σήφη Βαλυράκη ενώ έκανε και βουτιά στο παρελθόν ενθυμούμενη τη Λίστα Λαγκάρντ για να αποδείξει – όπως θεώρησε- τη συνεργασία δικαιοσύνης-πολιτικών. Ακόμα και ο Άκης Τσοχατζόπουλος χώρεσε στην ομιλία της για λόγους που μόνο εκείνη γνωρίζει.
Στην ομιλία της επιχείρησε να εμπλέξει τον βουλευτή Χάρη Θεοχάρη με τη Λίστα Λαγκάρντ προκαλώντας την εύλογη αντίδρασή του επισημαίνοντας τις ανακρίβειες στον λόγο της.
