Λίγες ώρες μετά την επικράτηση του επί του Νικ Κύργιου με 3-1 σετ και την κατάκτηση του Γουίμπλεντον, που είναι το 21ο Grand Slam της σπουδαίας καριέρας του, ο Νόβακ Τζόκοβιτς περιμένει «καλά νέα» από τις ΗΠΑ, προκειμένου να του επιτραπεί ν’ αγωνισθεί στο US Open, που αρχίζει στις 29 Αυγούστου.
«Είμαι σε διακοπές. Είτε παίξω, είτε όχι, σε ένα τουρνουά σύντομα, θα ξεκουρασθώ για δύο εβδομάδες ό,τι και να γίνει γιατί οι τελευταίοι μήνες ήταν δύσκολοι. Μετά θα περιμένω για τα καλά νέα από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής», δήλωσε ο Σέρβος πρωταθλητής, ο οποίος παραμένει ανεμβολίαστος για την Covid-19 και πρόσθεσε:
«Δεν έχω εμβολιασθεί και δεν έχω σκοπό να εμβολιασθώ. Ετσι, τα μόνα καλά νέα, θα ήταν η άρση του υποχρεωτικού εμβολιασμού για την είσοδο στην επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, ή κάποια εξαίρεση. Αλλά δεν νομίζω ότι είναι ρεαλιστική μία εξαίρεση. Εάν είναι αδύνατο να πας να παίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει με τα υπόλοιπα τουρνουά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι θα πάω για να συγκεντρώσω βαθμούς. Εάν καταλαβαίνω καλά, η νίκη σε ένα τουρνουά Grand Slam μου εγγυάται μια θέση στο Masters του τέλους της χρονιάς, εκτός εάν είμαι έξω από το Top 20. Με τους βαθμούς που έχω μέχρι τώρα, νομίζω ότι είμαι Θα είμαι στο Top20. Δεν νιώθω καμία ανάγκη για ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει για εμένα τους τελευταίους 12 ή 18 μήνες. Εχω καταρρίψει το ρεκόρ για τις εβδομάδες παραμονής στην πρώτη θέση της ATP, κάτι για το οποίο δούλεψα όλη μου την ζωή. Αυτό έγινε και βάζω την προτεραιότητά μου στα τουρνουά Grand Slam και στα μεγάλα τουρνουά όπου αισθάνομαι καλά. Η συνέχεια θα μπορούσε επομένως να είναι το Laver Cup ή το Davis Cup. Μου αρέσει να παίζω για την χώρα μου».
Ερωτηθείς για την στάση του κοινού στο Γουίμπλεντον, ο «Νόλε», σχολίασε: «Στην πραγματικότητα, ένιωσα την υποστήριξη και την αγάπη από το κοινό σήμερα (σ.σ. Κυριακή) και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό. Φυσικά, δεν είναι μυστικό, οποιοσδήποτε παίκτης θα ήθελε να έχει την υποστήριξη του κόσμου στα παιχνίδια του, γιατί μπορεί να είναι πολύ σημαντικό για το μυαλό. Είναι σίγουρα πιο εύκολο να ξεπεράσεις ορισμένα εμπόδια και ορισμένες καταστάσεις στο παιχνίδι, όταν οι άνθρωποι σε στηρίζουν. Ο,τι συνέβη μετά την Αυστραλία, ειδικά στα τουρνουά, ήταν πολύ δύσκολο να ξεπερασθεί συναισθηματικά. Οταν έφυγα από την Αυστραλία, νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα αυτά πίσω μου. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν ήταν εύκολο να κλείσω αυτό το κεφάλαιο γιατί τα μέσα μου τα υπενθύμιζαν συνέχεια όλα αυτά. Μου προκαλούσαν ενόχληση. Χρειαζόμουν χρόνο για να βγω από την… καταιγίδα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι θα έπαιρνε χρόνο, ότι θα χρειαζόταν χρόνο για να βρω τον εαυτό μου εντελώς, να ανακτήσω την ψυχική μου ισορροπία, εντός και εκτός γηπέδου. Το παιχνίδι ήταν εκεί, ξέρω τις ικανότητές μου, το τένις μου. Αλλά όλα όσα συνέβησαν εκτός γηπέδου με αποπροσανατόλιζαν. Και έτσι, φτάνοντας στο Γουίμπλεντον, είχα αυτοπεποίθηση γιατί έφθασα σε τρεις συνεχόμενους τίτλους και νιώθω ότι βελτιώνω το παιχνίδι μου στο χορτάρι κάθε χρόνο. Αλλά στην Ρώμη και στο Παρίσι, έπαιζα ήδη το τένις που ήθελα να παίξω. Ετσι ήμουν σίγουρος για τις πιθανότητές μου, όταν ήλθα στο Γουίμπλεντον».
