«Άρχισα να παίζω τένις όταν η χώρα μου βρισκόταν σε κρίση. Υπέφερα και από ρατσισμό γι’ αυτό».
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, νο 4 στην παγκόσμια κατάταξη και μεταξύ των οκτώ κορυφαίων που αγωνίζονται στο Nitto ATP Finals στο Τορίνο, μίλησε για όλους και για όλα, σε μία μεγάλη συνέντευξη στην εφημερίδα La Stampa. Θυμήθηκε το ξεκίνημά του, μίλησε για τα πάθη του, περισσότερο για τη φωτογραφία, αναφέρθηκε στην οικονομική κρίση αλλά και στην Ελλάδα σήμερα.
Στο Τορίνο «μια πόλη γεμάτη ιστορία, το σπίτι της Fiat, όπου φτιάνονται οι Ferrari», όπως είπε, θα προσπαθήσει να κατακτήσει ξανά το τουρνουά που πανηγύρισε το 2019 στη παρθενική του εμφάνιση στο Λονδίνο.
Στην πόλη του ιταλικού Βορρά, υπάρχει μια φωτογραφική έκθεση του Μάρτιν Παρ, όπου οι περισσότερες λήψεις τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των Grand Slam, στα παρασκήνια και στις κερκίδες.
«Εμένα μου αρέσει να φωτογραφίζω δρόμους, αρχιτεκτονικές, πορτρέτα. Ελπίζω να το κάνω και στο Τορίνο. Είναι μια πόλη που προσφέρει ιδέες. Δεν μπορώ να πω, ποιο πλάνο μου έχει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση. Δύσκολο, είναι σαν να ρωτάς έναν πατέρα ποιος είναι ο αγαπημένος του γιος… έτσι κι αλλιώς θα διάλεγα το πορτρέτο του μάνατζέρ μου, Νικ, ένα άτομο που μου αρέσει πολύ. Η αλήθεια είναι με τις φωτογραφίες δεν έχω τις ίδιες ευκαιρίες για κέρδη», τόνισε.
«Ελπίζω ότι εμείς οι νέοι μπορούμε να προχωρήσουμε. Αν συνεχίσουμε με τις συγκρίσεις δεν βγαίνει τίποτα. Έχουν κάνει έναν φανταστικό δρόμο, ο Ρότζερ, ο Ράφα και ο Νόλε Τζόκοβιτς που βρίσκεται στο Τορίνο. Έχω τον δικό μου τρόπο να είμαι στο γήπεδο και θα δημιουργώ την ιστορία μου, όπως όλοι οι συναθλητές μου στα είκοσί τους. Θα ήταν πολύ άδικο αν συνέχιζαν απλώς να απαριθμούν τα επιτεύγματά τους για να τα χρησιμοποιούν ως μέτρο επιτυχίας. Δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε από εκεί», πρόσθεσε, μιλώντας στη συνέχεια για την Ελλάδα στην εποχή της κρίσης και …μετά.
«Αυτά τα άσχημα χρόνια είναι ο λόγος που ξεκίνησα να παίζω τένις. Μεγάλωσα σε μια περίπλοκη κατάσταση από την οποία ήθελα να ξεφύγω, ήθελα ένα μέλλον για εμένα και την οικογένειά μου, ήθελα να αποστασιοποιηθώ από ορισμένες σκληρές κρίσεις που ο καθένας έκανε. Είσαι Έλληνας; Ε, τότε δεν είσαι καλός για τίποτα. Το τένις μου έδωσε αμέσως ευκαιρίες, μου επέτρεψε να δείξω αξία. Τώρα η χώρα μου είναι καλύτερα, έχει ξανασταθεί στα πόδια της μετά από μια καταστροφική κατάσταση, δεν έχουμε ακόμη συνέλθει πλήρως από τις δυσκολίες, αλλά ανακάμπτουμε. Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και ελπίζω να δώσω κάποια ικανοποίηση με τα αποτελέσματά μου. Έζησα πολύ άσχημα την περίοδο της πλήρους κρίσης. Αισθάνθηκα ότι σκεφτόμουν: η Ελλάδα βρισκόταν σε χάος, οπότε και εγώ κατέληγα στο χάος. Έτσι λειτουργεί ο ρατσισμός και τον έζησα στο πετσί μου. Μου έδωσε επίσης τη δύναμη να απομακρυνθώ από ένα στερεότυπο, ωστόσο, αυτές οι άσκοπες προσβολές πυροδότησαν την επιθυμία να αποδείξω ποιος πραγματικά ήμουν και τι είναι ικανοί οι Έλληνες. Η οικονομική κατάρρευση ήταν μια αποτυχία της πολιτικής, όχι των ανθρώπων, αλλά σε κάποιο σημείο ήταν σαν να είχε χαθεί η λογική. Με έβαλαν στη μέση. Υπάρχουν άνθρωποι που σε ταυτίζουν με τα προβλήματα του τόπου από τον οποίο προέρχεσαι. Και είναι πολλοί. Η Ελλάδα ήταν χάος και έπρεπε να είμαι στο χάος. Και μετά αυτοί που με κατηγόρησαν ότι δεν έδινα δεκάρα επειδή έπαιζα τένις. Ήταν σκληρό και αυτή η φάση με έμαθε να μην κάνω κρίσεις, να προσπαθώ να αξιολογήσω σε ποιον είμαι απέναντι για το πώς πραγματικά συμπεριφέρονται. Συνήθως, όταν κάτι πάει στραβά, κατηγορούνται οι λάθος άνθρωποι, για λάθος λόγους. Η προσοχή μετατοπίζεται από πραγματικές αιτίες, ίσως πολύ πιο δύσκολο να στοχευθούν. Η αδιαφορία, μια κακή συνήθεια που όλοι πρέπει να απαλλαγούμε».
