Ο μακαρίτης ο Σενέκας είχε βρει το άλλοθι για το φόβο: Την άγνοια. Στην τρέχουσα χρονική περίοδο που διανύουμε μετά κόπων και βασάνων ισχύει σε ό,τι αφορά τους εμβολιασμούς. Στην Ελλάδα εν προκειμένω υπάρχουν και αυτοί που φοβούνται για διάφορους λόγους τα εμβόλια γενικώς.
Υπάρχουν όμως και οι «αγράμματοι» που παρουσιάζονται ως «ειδικοί» και με τις παπαριές που αραδιάζουν επηρεάζουν μια μερίδα της κοινής γνώμης. Οι περισσότεροι εξ αυτών είναι επαγγελματίες «αγράμματοι», κοινώς ψεκασμένοι, αλλά υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν.
Ξεκίνησαν ως τσογλανοπαρέες και οι καταστάσεις που επικράτησαν στη χώρα τη τελευταία δεκαετία τους έφεραν στον αφρό, ενώ το χειρότερο βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τα κόμπλεξ τους αξιοποιώντας την ισχύ που απέκτησαν λόγω του φόβου. Τότε τα μνημόνια, τώρα τα εμβόλια.
Έτσι, ή κάπως έτσι φτάσαμε εν έτει 2021 να συζητάμε εν μέσω πανδημίας και ενώ πέφτουν κορμιά για τις παρενέργειες των εμβολίων, ενώ εκείνο που θα έπρεπε σοβαρά να μας απασχολεί ως κοινωνία θα ήταν οι παρενέργειες που προκαλούν στον εγκέφαλο αυτοί οι ανεγκέφαλοι.
Και το ωραίο είναι στην προκειμένη περίπτωση, ότι ασχολούμαστε σοβαρά προσπαθώντας να τους πείσουμε ότι είναι «αγράμματοι» και ψεκασμένοι. Μα, σοβαρά τώρα, υπάρχει περίπτωση ο εν αγνοία ψεκασμένος και ο επαγγελματίας «αγράμματος» να πειστούν;
Σε καμία περίπτωση! Άλλωστε δεν θα φτάναμε λίγο πριν από την άφιξη του τέταρτου κύματος να τους παρακαλάμε για να προστατευθούν τουλάχιστον οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Γιατί για τους άλλους ούτε συζήτηση! Συνεπώς η υποχρεωτικότητα καθίσταται μονόδρομος!
Ξεκινώντας από τις ειδικές κατηγορίες επαγγελμάτων, όπως οι υγειονομικοί. Άκουσον- άκουσον να γίνεται συζήτηση για να πειστούν να εμβολιασθούν αυτοί που μας εμβολιάζουν! Είχε άδικο μετά ο Τσαρούχης που είχε πει: «Τι φρίκη, Θεέ μου…».
*Η φράση που αποδίδεται στον Γιάννη Τσαρούχη είναι: «Τόσα πολλά αγράμματα τσογλάνια. Τι φρίκη, Θεέ μου…».
Easy Writer
