Η βαρύτητα στη φυσική έλκει τα σώματα προκαλώντας την πτώση τους. Η ελαφρότητα στην πολιτική συνιστά συμπεριφορές που παραβλέπουν τους ηθικούς κανόνες. Στην περίπτωση του Αφγανιστάν επιβεβαιώθηκαν συγχρόνως ο νόμος της βαρύτητας και ο… νόμος της ελαφρότητας. Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της αποτυχίας, αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι ο Νεύτων χρειάστηκε ένα μήλο, ενώ οι ηγέτες του ελεύθερου κόσμου θυσίες 20 ετών.
του Χάρη Παυλίδη
Ένα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι οι δυνάμεις της ελευθερίας και της δημοκρατίας δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Και οι εφιαλτικές εικόνες των ανθρώπων που επιβεβαίωσαν το νόμο της βαρύτητας πέφτοντας στο κενό από τους Δίδυμους Πύργους, συμπληρώθηκαν από κάποιους άλλους ανθρώπους που κρεμάστηκαν απ’ τα αεροπλάνα στην απέλπιδα προσπάθεια τους να γλιτώσουν απ’ την κόλαση της Καμπούλ.
Η πτώση με διαφορά 20 ετών αποτυπώνει ένα ιστορικό λάθος, ένα θανατηφόρο λάθος εκ μέρους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, οι συνέπειες των οποίων θα είναι σοβαρές για τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Η ανικανότητα των υπηρεσιών ασφαλείας, η ατολμία και η αμέλεια όσων ανέλαβαν να διασφαλίσουν την πολιτική σταθερότητα στην περιοχή έναντι των τρομοκρατών, συνιστούν πολιτικό παράδοξο συνώνυμο με την γελοιοποίηση.
Η βαρύτητα και η ελαφρότητα, η τραγωδία και η γελοιότητα συνυπάρχουν σ’ αυτό που συμβαίνει στο Αφγανιστάν. Η τραγωδία είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κρέμονται απ’ τα αεροπλάνα, δηλαδή όλοι εμείς! Η γελοιότητα είναι ένα διαρκές και επαναλάμβανόμενο λάθος εκ μέρους της Δύσης: Το συμφέρον έναντι του ιστορικού καθήκοντος. Η περιφρόνηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Αλλά η γελοιότητα δεν αφορά μόνο στα αυτονόητα όπως η δημοκρατία και η ελευθερία. Το γεγονός δηλαδή ότι οι δυτικές δυνάμεις βρέθηκαν στο Αφγανιστάν ώστε να τα υπερασπιστούν και κυρίως να αποτρέψουν τρομοκρατικά χτυπήματα. Το γελοίο του πράγματος είναι επιπλέον ότι ούτε καν τα συμφέροντα τους επί της ουσίας δεν φρόντισαν να διασφαλίσουν οι σύμμαχοι.
Οι Ταλιμπάν έχουν επισκεφθεί τη Μόσχα τρεις φορές τα τελευταία χρόνια, ενώ είναι χαρακτηριστική η δήλωση του ρώσου πρέσβη ότι: «Οι Ταλιμπάν θα επιτρέψουν την ομαλή παράδοση της εξουσίας»! Την ίδια ώρα το Πεκίνο έχει κάθε λόγο να χαίρεται, ενώ το Ιράν (παρά το γεγονός ότι οι Σιίτες δεν έχουν καλές σχέσεις με τους Ταλιμπάν) έχουν κάτι κοινό που λέγεται «Τζιχάντ». Σημειώστε το «ειδικό» ενδιαφέρον που αποκτά η Τουρκία και βέβαια τα συγχαρητήρια της Χαμάς στο νέο καθεστώς, το οποίο συνοδεύτηκε από δύο πυραύλους κατά του Ισραήλ!
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Κατ’ αρχήν ότι αλλάζουν οι γεωπολιτικές ισορροπίες όχι μόνο στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και στην Μεσόγειο. Σύντομα θα το καταλάβουν και οι χώρες που… βρίσκονται μακριά από το Αφγανιστάν. Υπάρχει, όμως, και κάτι ιδιαίτερα σοβαρό και αφορά τη διεθνή τρομοκρατία. Προς το παρόν οι Ταλιμπάν θα το παίξουν «καλά παιδιά». Σημειώστε ωστόσο ότι η Τζιχάντ υφίσταται σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και ότι όσο ήταν εκεί οι συμμαχικές δυνάμεις το Αφγανιστάν ήταν «ήσυχο».
Στο προσεχές διάστημα θα φανεί πόσο «ήσυχο» θα παραμείνει, πόσο «ήσυχο» θα το θέλουν να είναι η Μόσχα και το Πεκίνο, αλλά και πόσο θα αντέξουν οι τρομοκράτες Ταλιμπάν να μην εξάγουν τρομοκρατία εκτός από όπιο. Χωρίς καμία αμφιβολία η αποχώρηση των ΗΠΑ (όταν μάλιστα οι λόγοι που επέβαλαν την εκεί παρουσία τους υφίστανται) και των συμμαχικών δυνάμεων- ανεξάρτητα από την καταπίεση που θα υποστεί ο αφγανικός λαός- ευνοεί τις συνθήκες ενός νέου κύματος διεθνούς τρομοκρατίας στο όνομα του εξτρεμιστικού ισλαμισμού.
