Η κυβίστηση της Χαριλάου Τρικούπη και η διαγραφή από το ψηφοδέλτιο του κόμματος του γιατρού στο νοσοκομείο του Βόλου (διευθυντή κλινικής), που έδωσε την αναρρωτική άδεια στον επιθεωρητή του ΟΣΕ, έρχεται να αναδείξει μια ακόμη φορά την έννοια του βαθέος κράτους, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τη μεταπολίτευση και ρίζωσε στην ελληνική κοινωνία.
Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
Αρχικά, το ΠΑΣΟΚ στήριξε τον γιατρό, ο οποίος εκτός από υποψήφιος είναι και συνδικαλιστής στον χώρο του, κατηγορώντας την κυβέρνηση και τους Θάνο Πλεύρη – Αδωνι Γεωργιάδη ως «ακροδεξιούς», αφήνοντας υπόνοιες ακόμη και για πολιτική δίωξη. Στη συνέχεια όμως και αφού η ΕΔΕ ανέδειξε πως πράγματι συνέβαλε στη χορήγηση της ενός μήνα αναρρωτικής άδειας άλλαξε στάση. Εν μέρει…
Διότι ναι μεν διέγραψε από τα ψηφοδέλτια τον γιατρό, εν τούτοις χαρακτήρισε την ενέργεια αυτήν πράξη που «γίνεται για λόγους αρχής και πολιτικού ήθους, μολονότι πρόκειται για παρατυπία που δεν σχετίζεται άμεσα με την τραγωδία και δεν παρακωλύει κατ’ ουδέναν τρόπο τη δικαστική και πειθαρχική έρευνα».
Πράγματι η ενέργεια του γιατρού δεν επηρέασε και δεν επηρεάζει τις έρευνες. Μπορεί να δίνει ένα τράτο στον επιθεωρητή του ΟΣΕ αφού, όπως ειπώθηκε, δεν μπορεί να τεθεί σε αργία όσο διαρκεί η αναρρωτική του άδεια.
Όμως είναι η εικόνα, στην απλούστερη μορφή της, που αναδεικνύει το κυρίαρχο αίτημα της κοινωνίας όπως αυτό που καταγράφεται κατά διαστήματα ύστερα από συμβάντα και τραγωδίες που τη συγκλονίζουν: την αδήριτη ανάγκη αυτό το βαθύ κράτος, που κυριαρχεί σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου, να αλλάξει, να αναδιαρθρωθεί και να συμβαδίσει με την κοινωνία στο σήμερα και στο αύριο.
Ολόκληρες γενιές γαλουχήθηκαν με τη λογική των ανεκτών παρατυπιών να κυριαρχεί σε όλον τον κρατικό μηχανισμό. Η δεκαετία του 1980 δημιούργησε μια ολόκληρη σχολή. Οι… πράσινες κάρτες των κλαδικών που οδηγούν σε διορισμούς γέμισαν το ελληνικό Δημόσιο και τους οργανισμούς με κόσμο ανεξαρτήτως προσόντων και ικανοτήτων. Ολυμπιακή, παλαιός (προ ιδιωτικοποιήσεως) ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΟΣΕ είναι τα τρανταχτά παραδείγματα που έφεραν τη χώρα στην εποχή των μνημονίων και στην ανάγκη να μειωθεί το προσωπικό. Οι τράπεζες ήταν και αυτές στο παιχνίδι.
Ο ΟΣΕ, που σήμερα βρίσκεται στο προσκήνιο με τον πλέον τραγικό τρόπο, αποτέλεσε ένα μεγάλο χωνευτήρι τη χρυσή περίοδο του σοσιαλισμού. Του τρίτου δρόμου στον οποίον το ΠΑΣΟΚ έβαλε τη χώρα. Χιλιάδες εργαζόμενοι προσελήφθησαν έχοντας προσόντα για να ασκήσουν το λεγόμενο «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ». Εργάτες γραμμής, αυτοί δηλαδή που στρώνουν τις ράγες και αποκαθιστούν τις βλάβες και τα προβλήματα, από κοινού με εκατοντάδες καθαρίστριες, βρέθηκαν στον ΟΣΕ που δαπανούσε πολλαπλάσια ποσά από τα έσοδά τους για μισθούς.
Με τα γνωστά επιδόματα, το «επάγγελμα ΠΑΣΟΚ», όπως και στους άλλους Οργανισμούς, ήταν προσοδοφόρο και εν πολλοίς χωρίς κούραση αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι υπήρχαν περίοδοι που έψαχναν για… εργάτες γραμμής και καθαρίστριες αφού οι προηγούμενοι είχαν μεταταχθεί σε θέσεις γραφείου.
Ο συνδικαλισμός και οι συνδικαλιστές κυριάρχησαν. Τα συνδικάτα, όπου το ΠΑΣΟΚ κατείχε τις ηγετικές θέσεις (ειδικά στον δημόσιο τομέα), ανέδειξαν και συντήρησαν τη λογική της απλής παρατυπίας. Οπως και τα πειθαρχικά που συνεδρίαζαν για τις παρατυπίες και φυσικά αθώωναν τους υπαλλήλους-ψηφοφόρους των συνδικαλιστών.
Ενδεχομένως ο γιατρός –πρώην, πλέον, υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ– όντως να μη γνώριζε την ιδιότητα του έτερου συνδικαλιστή επιθεωρητή του ΟΣΕ που τον επισκέφθηκε. Και να του χορήγησε την ενός μήνα άδεια λόγω συναδελφικής – συνδικαλιστικής αλληλεγγύης. Να γνώριζε, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, ότι είχε προηγούμενο και να είχε υπ’ όψιν του τον ιατρικό φάκελό του. Και φυσικά να μη συνδύασε το γεγονός ότι τη ζήτησε την ημέρα της πολύνεκρης τραγωδίας στα Τέμπη.
Αυτό που ενοχλεί είναι η στάση του ΠΑΣΟΚ και κυρίως η λογική των ανακοινώσεών του. Η προσπάθεια να εμφανιστεί ότι προέρχεται από παρθενογένεση και φταίνε μόνο οι άλλοι…
