ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Πρωθυπουργός κάθε φορά που παρεμβαίνει δημόσια, ο λόγος του είναι στοχευμένος, ρεαλιστικός και λιτός. Δεν επιδιώκει τον εντυπωσιασμό, αλλά την ουσία ώστε η επικοινωνία του με τους πολίτες να αποτελεί εχέγγυο στις μεταξύ τους σχέσεις.
του Χάρη Παυλίδη
Για το μόνο που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι η ειλικρίνεια με την οποία αντιπαρέρχεται τα «κατά συνθήκη», κάτι που του επιτρέπει να τους μιλάει χωρίς περιστροφές καθιστώντας τους κοινωνούς της πραφματικότητας.
Το μήνυμα του Πρωθυπουργού, το οποίο ορισμένοι έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν «απειλητικό», δεν ήταν προειδοποίηση αλλά έκκληση. Ήταν μια προσωπική έκκληση ώστε να γίνουν απολύτως κατανοητοί σε όλους οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την έξαρση της πανδημίας, αλλά και διαβεβαίωση ότι υπάρχει κράτος.
Ήταν μια απάντηση στη φιλολογία, και σε όλους όσοι για διάφορους λόγους τη συντηρούν, ότι επίκειται lockdown. Εξήγησε ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, όχι μόνο για κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους, αλλά γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ανώφελο αφού ο ιός θα μείνει όπως όλοι οι ιοί μέχρι να ολοκληρώσει τον κύκλο του.
Απλά και ρεαλιστικά ο Πρωθυπουργός όταν διαπίστωσε ότι οι «ειδικοί» και τα ΜΜΕ ενσπείρουν τον φόβο, φρόντισε να κάνει αυτό που θα έκανε κάθε σοβαρός και υπεύθυνος πολιτικός στη θέση του. Να περιγράψει την πραγματικότητα, να αποδραματοποιήσει την κατάσταση, να αναλάβει την ευθύνη που αναλογεί στην κυβέρνηση ως προς την χαλάρωση, αλλά και να δηλώσει ότι γι αυτόν προέχει η ασφάλεια της κοινωνίας και η υγεία των πολιτών.
Κανένα δίλημμα και καμία «απειλή». Αντιθέτως η παρέμβαση του ήταν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και πίστης ότι εφόσον ακολουθηθούν οι οδηγίες των επιστημόνων και τηρηθούν τα μέτρα, η Ελλάδα θα αποτελέσει παράδειγμα όπως και στην πρώτη φάση της πανδημίας.
Η αιτία του φόβου είναι η άγνοια, είχε πει ο Σενέκας. Πράγματι κι αυτό θέλησε με το μήνυμα του να περάσει ο Πρωθυπουργός στη κοινωνία. Φροντίζοντας, όμως, ταυτόχρονα να υπενθυμίσει ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο φόβος λειτουργεί λυτρωτικά. Έσθ’ όπου το δεινόν εύ, όπου οι Ερινύες γίνονται Ευμενίδες στην αρχαία τραγωδία.
