Η αυτονομία στην πολιτική – και πολύ περισσότερο όταν μιλούμε για το τρίτο κόμμα σε ένα σχεδόν διπολικό σύστημα -δεν είναι ζήτημα ίσων αποστάσεων.

Δεν παίρνεις δηλαδή το υποδεκάμετρο για να υπολογίσεις: «τόσο μακριά από αυτόν, τόσο από τον άλλον, εδώ στεκόμαστε!». Ποτέ δεν γίνεται έτσι. Το είδαμε στην περίπτωση της Φώφης Γεννηματά και πολύ φοβάμαι ότι το βλέπουμε τώρα στον διάδοχό της, τον από μακρού αναμενόμενο Γκοντό του ΠΑΣΟΚ.

Οι ίσες αποστάσεις στην πολιτική είναι η αυταπάτη του αναχωρητή. Το πεδίο της πολιτικής είναι πάντα πεπερασμένο και η ατζέντα δεδομένη. Δια των ίσων αποστάσεων, ο ισαποστάκιας νομίζει ότι διαφοροποιείται από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος που απομακρύνεται από το ίδιο το πρόβλημα και το αντικείμενο της πολιτικής.

Ισες αποστάσεις σημαίνει «αποτραβιέμαι», ενώ η πολιτική αυτονομία χτίζεται σταδιακά, ενεργά και εκλεκτικά. Χτίζεται, δηλαδή, όταν συμφωνείς ανοικτά με τον άλλο εκεί όπου συμφωνείς και, αντιστοίχως, όταν διαφωνείς ανοικτά εκεί όπου διαφωνείς.

Από την πολιτική και τη λογική συνοχή αυτών των επιλογών χτίζεται η πολιτική αυτονομία, όχι με βήματα προς τα πίσω, όταν βρισκόμαστε ενώπιον του προβλήματος.

Οταν ο πολιτικός λόγος είναι βολικά γενικευμένος για να τους αγκαλιάζει όλους, αναγκαστικά είναι και απόμακρος, επειδή εκείνος που τον εκφέρει στέκεται μακριά από το θέμα. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, πρόβλημα του κάθε ισαποστάκια είναι ότι η στάση του απλώς δεν υπάρχει. Δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία ακόμη μορφή άρνησης της δύσκολης πραγματικότητας.

NEW KID IN TOWN

Πριν από λίγο καιρό, ο πολιτικός αναλυτής Γιάννης Λούλης είχε προκαλέσει ένα «frisson» στους πολιτικοδημοσιογραφικούς κύκλους με ανάλυσή του, στην οποία χαιρέτιζε τον Νίκο τον Γκοντό τον Ανδρουλάκη ως το «Νev kid in town». Ο χαρακτηρισμός, δανεισμένος βέβαια από το ομώνυμο τραγούδι των Εagkles, ήταν εύστοχος και άρεσε πολύ. Οι δημοσιογράφοι το επαναλάμβαναν κατά κόρον τις επόμενες μέρες και γέμιζε το στόμα τους – ή, μάλλον, ο στόμας τους, αν δεν ενοχλεί μια πινελιά νατουραλισμού. Ωστόσο, το υπέροχο τραγούδι από το οποίο προήλθε η παρομοίωση περιέχει μια ειρωνεία, που τότε δεν έγινε αντιληπτή, αλλά σήμερα είναι επίκαιρη. Το «new kid in town», για το οποίο τραγουδά ο Γκλεν Φρέι των Εagles, γρήγορα χάνει την αρχική γοητεία του και γίνεται άλλη μια από τις τόσες και τόσες αποτυχίες που γεμίζουν τον κόσμο…
(Του Στέφανου Κασιμάτη από τα “Νέα”)