Πάει ο παλιός ο χρόνος! Πέρασε πότε σαν νερό, πότε σαν βράχος, σαν αεράκι δροσερό, σαν μανιασμένο κύμα. Γράψαμε, μάθαμε, πάθαμε, ίσως κάποιος στενοχωρήθηκε, ίσως ωφελήθηκε – οι προθέσεις ήταν καλές…
Τις μέρες του Δεκεμβρίου τις ζήσαμε σε ένα διαρκές τέλος: τελευταία Δευτέρα του χρόνου, τελευταίο μεσημέρι, τελευταίο δειλινό, τελευταία ψώνια, τελευταίο φιλί, τελευταίο σ’ αγαπώ, τελευταία μέρα, τελευταία δημοσίευση – λέμε τέλος και εννοούμε την κίνηση της μιας στιγμής στην άλλη.
Αυτή είναι η αλλαγή του χρόνου, περνάμε στη νέα σελίδα του ημερολογίου ίδιοι ή αλλιώτικοι, ελπίζουμε να τη γράψουμε με φωτεινά γράμματα, ξεχνάμε ότι το μελάνι είναι μαύρο, ίσως γιατί γράφουμε μόνο πάνω σε φωτεινές οθόνες, συνήθως βιαστικά για να προλάβουμε να διατυπώσουμε την άποψη, τη χαρά ή τη λύπη – συχνά και το μίσος, αλλά ας το αφήσουμε στην άκρη απόψε.
Πρώτο κείμενο λοιπόν και ακόμη δεν έχει βγει ο ήλιος εδώ, αλλού είναι ήδη μεσημέρι, ο καιρός είναι ζεστός εδώ, αλλού έχει παγώσει η κόλαση, Πρωτοχρονιά εδώ, αλλού είναι ήδη 2025 ή και 5025, ή μπορεί και άλλος μήνας, άλλος Θεός.
Χτυπάει ένας συναγερμός στο διπλανό σπίτι, αλλού τα σπίτια δεν έχουν πόρτες ή τοίχους, χάσκουν ανοιχτά και λαβωμένα από βόμβες υπέρ μιας μελλοντικής ειρήνης, στα σκουπίδια θα πεταχτούν μεγάλες ποσότητες τροφής εδώ, αλλού η πείνα κάποιον θα τον ξυπνήσει νωρίς.
Είμαστε τυχεροί που έχουμε όσα χρειαζόμαστε ή τα περισσότερα από αυτά, που θα στείλουμε ευχές, θα δώσουμε αγάπη, θα κερδίσουμε τα τιμαλφή ή θα χάσουμε τα ευτελή, θα αλλάξουμε τον εαυτό για να αλλάξει ο κόσμος – τις χρονιές τις κάνουν καλές μόνο καλύτεροι άνθρωποι.
Σας ευχαριστούμε όλους που μείνατε μαζί μας κάθε μέρα, που συμφωνήσαμε ή διαφωνήσαμε, μάθαμε ο ένας τον άλλον, γίναμε περισσότεροι, μοιραστήκαμε σκέψεις, αγωνίες, προσδοκίες.
Το «Μανιφέστο» σάς εύχεται Καλή Πρωτοχρονιά και ευτυχές το 2025!
