Υπάρχει ένα μέρος στον κόσμο όπου υπάρχουν περισσότερα τηλεοπτικά συνεργεία από γιατρούς, περισσότεροι παρατηρητές από λύσεις, περισσότερο συναίσθημα από αλήθεια. Ονομάζεται Γάζα. Η τραγωδία είναι εκεί. Αλλά η Γάζα είναι κάτι περισσότερο από τραγωδία. Είναι ένα οικοσύστημα που απορροφά κεφάλαια, παράγει εμμονές προκειμένου να μη διαταραχθεί το επίσημο αφήγημα.
Από τον Οκτώβριο του 2023, η Γάζα βρίσκεται στο επίκεντρο των ειδήσεων. Πού είναι η ερευνητική δημοσιογραφία, τα αποκαλυπτικά στοιχεία, οι ανεξάρτητες επαληθεύσεις; Εκατοντάδες δημοσιογράφοι, χιλιάδες ώρες ρεπορτάζ και τηλεοπτικών μεταδόσεων. Κι όμως, κανείς δεν έχει βιντεοσκοπήσει μια σήραγγα, μια κρυφή στρατιωτική βάση κάτω από νοσοκομείο και σχολείο, μια εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες.
Το θέμα δεν είναι ότι αρνούμαστε την τραγωδία. Αλλά ότι αναγνωρίζουμε τη συστημική της εκμετάλλευση. Η Γάζα είναι το μόνο μέρος στον κόσμο όπου ο πόνος όχι μόνο βιώνεται, αλλά παράγεται και χρησιμοποιείται ως πολιτικός μοχλός. Τα πεινασμένα παιδιά χρησιμοποιούνται –κυριολεκτικά– για τις κάμερες, όχι για λύσεις. Τα θύματα γίνονται περιεχόμενο των μέσων ενημέρωσης, όχι ανθρώπινα όντα που πρέπει να σωθούν.
Και το βασικότερο, κάθε διαφορετική άποψη λογοκρίνεται. Και όποιος τολμά να μιλήσει ανοιχτά, κατηγορείται για συνενοχή, απανθρωπιά και προπαγάνδα. Σε καμία άλλη σύγκρουση δεν κατηγορούνται για μίσος όσοι καταγγέλλουν τη χρήση αμάχων ως ασπίδες ή την κατάληψη νοσοκομείων από τρομοκράτες.
