Η Ζωή Κωνσταντοπούλου πήγε στη Βουλή και ζήτησε την άρση της ασυλίας της για τη μήνυση που έχει καταθέσει εναντίον της η υποψήφια με το κόμμα της Όλγα Δάλλα, η οποία στις εκλογές του 2023 αντικαταστάθηκε στην πρώτη θέση που είχε καταλάβει από τον Σπύρο Μπιμπίλα.
Μάλιστα στην ομιλία της τόνισε πως δεν την ενδιαφέρει οποιαδήποτε ασυλία. Ασχολήθηκε περισσότερο με την άλλη άρση ασυλίας, αυτή για τη Λιάνα Κανέλλη ύστερα από μήνυση της ιδίας για συκοφαντική δυσφήμηση. Αξίζει να σημειωθεί πως η αρμόδια επιτροπή της Βουλής είχε κάνει αρνητική εισήγηση για την άρση ασυλίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Μόνο που τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά μετά την απαίτηση της ίδιας να αρθεί η ασυλία της. Η πλειοψηφία, συντριπτική μάλιστα, έκανε δεκτό το αίτημά της. Και κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Δεν μιλάμε για όσα φοβερά και τρομερά εκστόμισε. Για τις επιθέσεις κατά της Όλγας Γεροβασίλη που εκτελούσε χρέη προέδρου στη συζήτηση. Επιθέσεις προσωπικές και ακραίες.
Δεν μιλάμε για τη νέα επίθεση κατά της Ντόρα Μπακογιάννη και του πρωθυπουργού, κατά του Αδώνιδος Γεωργιάδη που βρισκόταν στα υπουργικά έδρανα, αλλά για τα όσα υποστήριξε αναφορικά με την άρση της ασυλίας της.
Τι για συμπαιγνίες μίλησε, τι για συμφωνίες, τι για γραμμή που έδωσε ο υπουργός Υγείας κάνοντας διάφορους συνειρμούς και άλματα λογικής μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος που την οδηγεί στα δικαστήρια μετά τη μήνυση της Όλγας Δάλλα.
Με απλά λόγια, η Ζωή Κωνσταντοπούλου μετ’ επιτάσεως ζητούσε την άρση της ασυλίας της. Και οι βουλευτές έκαναν αυτό που ζήτησε. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Όμως βρέθηκαν και υπόλογοι. Εκτός και αν η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν εννοούσε αυτά που έλεγε και έχει εκτιμήσει πως από τη στιγμή που η εισήγηση της επιτροπής ήταν αρνητική δεν θα άλλαζε τίποτα με λίγη επαναστατική γυμναστική.
