Συγγενείς και φίλοι αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά σήμερα το μεσημέρι τον Ζάχο Χατζηφωτίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών την περασμένη Παρασκευή.
Η κηδεία του γνωστού δημοσιογράφου και συγγραφέα πραγματοποιήθηκε με δημοτική δαπάνη, σήμερα, Τετάρτη 5 Οκτωβρίου, στη μία το μεσημέρι στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Τον Ζάχο Χατζηφωτίου, που πολέμησε στην πολιορκία του Τομπρούκ, στο Ελ Αλαμέιν και αργότερα στο Ρίμινι ως μέλος της 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας, τίμησε άγημα που παρείχε το Γενικό Επιτελείο Στρατού, το οποίο εφερε και τα παράσημά του.
«Ηταν οι κορυφαίες στιγμές της ζωής μου. Τον θάνατο τον έζησα πολλές φορές εκεί. Πέρασαν δίπλα μου ξιφολόγχες, σφαίρες. Είδα φίλους μου να τραυματίζονται και να σκοτώνονται. Βλέπετε αυτά τα παράσημα που τα έχω στην κορνίζα; Κάθε κορδελάκι είναι και μια λαχτάρα», έχει πει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του, για τις στρατιωτικές του δραστηριότητες.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας. Καταγόταν από τα Ψαρά, η οικογένεια του έφυγε από το νησί το 1824, μετά την καταστροφή του από τους Τούρκους και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Σύρο και τελικά στην Αθήνα, στην Πλάκα, όπου και γεννήθηκε ο Ζάχος στις 28 Σεπτεμβρίου 1923.
Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών. Στην κατοχή, σε ηλικία 17 ετών, απέδρασε στην Αίγυπτο, όπου έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, πρώτα ως στρατιώτης στους Ποντικούς της Ερήμου, στην πολιορκία του Τομπρούκ, και μετά συμμετέχοντας στην ΙΙΙη Ορεινή Ταξιαρχία – Ρίμινι, η οποία μπήκε πρώτη στο Ρίμινι, όπου και παρασημοφορήθηκε.
Στα Δεκεμβριανά η ταξιαρχία υπό τις διαταγές του ανέλαβε την εκδίωξη μικρού θύλακα του ΕΑΜ που είχε καταφύγει κοντά στο ρεύμα του Αρδηττού χωρίς θύματα, όπως υποστηρίζει ο ίδιος. Μετά το τέλος του πολέμου και την επιστροφή του εργάστηκε στις επιχειρήσεις της οικογένειάς του (βιομηχανία και εμπόριο υφασμάτων) μέχρι το 1956. Από το 1956 και μέχρι το 1962 διετέλεσε διευθυντής εκδοτικού οίκου στο Παρίσι. Την περίοδο 1962-1970 δραστηριοποιήθηκε στη ναυτιλία και από το 1970 εμφανίζεται πλέον ως συγγραφέας και δημοσιογράφος.
Χρονογράφος στην εφημερίδα «Καθημερινή» (1974-1977), στον «Ταχυδρόμο» με το ψευδώνυμο «Ίακχος» από το 1975 και στα «Νέα» ως «ο Διακριτικός» από το 1977. Εργάστηκε στην τηλεόραση και έγινε γνωστός από την εκπομπή «Το πεντάλεπτο του Ζάχου Χατζηφωτίου».
Ήταν επίσης συγγραφέας των βιβλίων «Τα εν οίκω… εν Δήμω», «Πωλείται Συνείδησις», «Συννεφιάζει και στη Μύκονο», «Πάντα την Κυριακή», «Ο Ίακχος κι εγώ», «100 εκπομπές», «Χιούμορ και ζωγραφική», «Τα Μονοπάτια του Πολέμου» και άλλα.
Ο Ζάχος Χατζηφωτίου έγινε ευρύτερα γνωστός από το τηλεοπτικό πεντάλεπτο κοινωνικής κριτικής και ως κοσμικογράφος, ένας «μπον βιβέρ» με πολλές αναμνήσεις της αθηναϊκής ζωής. Μιλούσε αγγλικά, γαλλικά, αραβικά και ιταλικά.
