Σε ένα πολιτικό ρελάνς με χαρακτηριστικά… νεκρανάστασης ευελπιστούν ο Αλέξης Τσίπρας και το ΠΑΣΟΚ. Με τη δημιουργία νέου κόμματος ο πρώτος, με τη μεταμόρφωση του Νίκου Ανδρουλάκη σε καθαρόαιμο πασοκικό ηγέτη το δεύτερο. Η φωνή της Μελίνας Μερκούρη όμως ξυπνά ζωντανούς, ημιθανείς και πεθαμένους: «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια».
Η αλήθεια του σήμερα κόντρα στην παρακμιακή κουστωδία του θιάσου για την αποκαλούμενη Κεντροαριστερά. Η αλήθεια για το συνονθύλευμα των μίμων και των απομιμήσεων, με σημείο αναφοράς το μπαλκόνι, τις σημαίες και το συνεπαρμένο ακροατήριο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Οι πολίτες δεν… μαγεύονται
Τσίπρας και ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται ότι θα μαγέψουν τα πλήθη. Με πολιτικές αλχημείες, βότανα και μαντζούνια θα παρασκευάσουν… το μαγικό φίλτρο για να μην εκστομίσει οριστικά και αμετάκλητα ο λαός το «Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια».
Οι αγνοί, αυτόχθονες πασόκοι ίσως και να ελπίζουν σε ένα θαύμα. Σε νεκρανάσταση του ορθόδοξου ΠΑΣΟΚ, του original, εκείνου που τη δεκαετία του ’70 και του ’80 ο Καραμανλής το αποκαλούσε «Αριστερά της Αριστεράς».
Οι εποχές που ζούμε προσπέρασαν τους πολιτικούς καιρούς και τις συνήθειές τους. Οι πολίτες ζητούν ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις διακυβέρνησης. Τα πολιτικά λογοπαίγνια και τα τσιτάτα δεν συγκινούν τα πλήθη και δεν φτιάχνουν πλατείες. Οι μόνοι που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το παλιομοδίτικο πολιτικό πινγκ πονγκ είναι οι θιασώτες της πολιτικής νεκρανάστασης.
Το 2024 ο Αλέξης Τσίπρας από το Ινστιτούτο του επιχείρησε να δώσει μία γεύση από την επικείμενη ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος που κάποια στιγμή ίσως ανακοινώσει, και θυμήθηκε τα μαθηματικά του Γυμνασίου και του Πολυκλαδικού Λυκείου στους Αμπελοκήπους, τα οποία παρακολουθούσε και με τη… θεσμική ιδιότητα του προέδρου του δεκαπενταμελούς: «Να μάθουμε πρόσθεση και πολλαπλασιασμό και να αφήσουμε τη διαίρεση και την αφαίρεση», είπε ο Αλέξης Τσίπρας. Φροντίζοντας όμως να κάνει πιο… σύνθετο το πολιτικό κουίζ, πρόσθεσε: «Αλλά ταυτόχρονα οι πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο σύνθετες που δεν μπορούν να απαντηθούν με απλά εκλογικά μαθηματικά. Ισως να μην αρκεί πια η πρόσθεση».
Ο Νίκος Ανδρουλάκης απέφυγε τα μαθηματικά τεχνάσματα και χρησιμοποίησε τον άμεσο πολιτικό λόγο για να μειώσει το όποιο εγχείρημα Τσίπρα για ένα ενδεχόμενο rebranding.
«Δεν είναι παράλογο ένας εν ενεργεία βουλευτής (σ.σ.: του ΣΥΡΙΖΑ) να επιτρέπει όλη αυτή τη φημολογία χωρίς να ξεκαθαρίζει τη στάση του; Αλλά δεν αφορά το ΠΑΣΟΚ», είπε ο πρόεδρος του Κινήματος.
Τα επεισόδια περί πατρότητας της αυτόχθονης σοσιαλδημοκρατίας δεν τελειώνουν. Τον Σεπτέμβριο του 2021 ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Πέτρος Ευθυμίου, στηλιτεύει την παρουσία Τσίπρα (αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε) στη Θεσσαλονίκη και την επιχείρηση να πείσει ότι είναι πολιτικός απόγονος του Ανδρέα Παπανδρέου, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Ο επίσης ιδιαίτερα χαρισματικός Τάκης Ζαχαράτος, όταν μιμείται τη Μαρία Κάλλας είναι απολύτως πειστικός. Αλλά δεν τραγουδά όπως η Κάλλας».
Στις αρχές του Σεπτέμβρη, φέτος, το ΠΑΣΟΚ αναφέρει στο σχόλιό του για την παρέμβαση Τσίπρα σε συνέδριο του «Economist» στη Θεσσαλονίκη: «Κάποτε ο κ. Τσίπρας μιμούνταν τη φωνή του Ανδρέα (σ.σ.: Παπανδρέου), τώρα στο πλαίσιο του rebranding έφτιαξε την ομιλία του με ατάκες από τα δελτία Τύπου του ΠΑΣΟΚ».
Ο μιμητισμός του Τσίπρα σίγουρα ενοχλεί, αλλά και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, όπως καταγράφεται στο σύνολο των δημοσκοπήσεων, δεν πείθει… Δεν αρέσει πια!
Η αλήθεια (σ.σ.: τύπου Μελίνας) είναι ότι η «νεκρανάσταση» του ημιθανούς ΣΥΡΙΖΑ δεν απασχολεί κανέναν, η Δευτέρα Παρουσία του ΠΑΣΟΚ επίσης δεν συγκινεί και η… Αποκάλυψη Τσίπρα σίγουρα προκαλεί και εγείρει μνήμες σκοτεινές και δύσοσμες.
Στις γνήσιες εκφάνσεις του παπανδρεϊσμού φαίνεται ότι κάποιες αλήθειες και λέγονταν και ακούγονταν. Ετσι συνέβη με τη Μελίνα σε εκείνη την επεισοδιακή συνεδρίαση του πανίσχυρου τότε Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ, τις δύσκολες ημέρες του 1989. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου σε αποδρομή, τον ηγέτη του καταπονημένο από το νυστέρι του Γιακούμπ, τον Κουτσόγιωργα να συμβουλεύει με λαϊκές παροιμίες, τον Γεννηματά με τα κοινωνικά μανιφέστα, τις φωνές και τις χειρονομίες του Πάγκαλου, τις επικοινωνιακές παρατηρήσεις του Λαλιώτη, τις ατάκτως ερριμμένες σκέψεις του Τσοχατζόπουλου, τα προϊστορικά excel του Σημίτη και τα καθαρευουσιάνικα του Πεπονή, η Μελίνα κέρδισε στα σημεία. Χωρίς φιουριτούρες και κορδελάκια, αλλά γενναιόδωρα. Εξάλλου η κλασική συμβουλή της ήταν «Κάνε ό,τι θες, αρκεί να είναι πολύ».
