Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας κρούει τον κώδωνα κινδύνου. Όχι μόνο για τους ανύπαρκτους υγειονομικούς κανόνες σε εποχή πανδημίας, αλλά και για τις απάνθρωπες συνθήκες διαμονής και εργασίας των ξένων εποχικών εργατών.
Έχουν πάρει κατά καιρούς διάφορες ονομασίες, τελευταία με αφορμή τα εκτεταμένα κρούσματα κορωνοϊού σε σφαγείο στο Γκίτερσλο της Γερμανίας, ονομάστηκαν και «σύγχρονοι γκασταρμπάιτερ». Δεν είναι άλλοι από τους εποχικούς εργάτες που πηγαίνουν από χώρα σε χώρα για να ένα κομμάτι ψωμί, ίσως και κάτι παραπάνω, για να θρέψουν τις οικογένειές τους στην πατρίδα τους. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας ILO των ΗΕ με έδρα της Γενεύ έχει υπολογίσει ότι υπάρχουν σε όλον τον κόσμο 164 εκατομμύρια εποχικοί εργάτες – οικονομικοί, οι οποίοι ποτελούν το 5% του παγκόσμιου εργαζόμενου πληθυσμού.
Ανύπαρκτοι οι κανόνες κοινωνικής απόστασης
Η θέση τους είναι ιδιαίτερη. Οι περισσότεροι έχουν χάσει τη θέση εργασίας τους στη χώρα προέλευσης ή δεν υπάρχει γι αυτούς καν δουλειά. Λόγω της οικονομικής ανάγκης χρειάζεται πολλές φορές να ταξιδέψουν σε μακρινές χώρες για ένα μεροκάματο. Αυτή η κατηγορία εργαζομένων κινδυνεύει περισσότερο από την πανδημία. Τις δουλειές που αναλαμβάνουν να κάνουν, αρνούνται να τις κάνουν οι κάτοικοι της χώρας, στην οποία πηγαίνουν για να εργαστούν. Και οι συνθήκες εργασίας τους κάθε άλλο συμβαδίζουν με τους κανόνες κοινωνικής απόστασης που έχει επιβληθεί αναγκαστικά παγκοσμίως εξαιτίας του κορωνοϊού. «Είναι απλά αδύνατον», λέει η Μανουέλα Τορνέι από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας. «Πολλοί προσφέρουν εργασία στη γαστρονομία, σε εργοστάσια, στο σύστημα υγείας ή στη γεωργία. Εκεί ακριβώς που είναι δύσκολο να κρατηθούν οι κανόνες κοινωνικής απόστασης».
Το ίδιο ισχύει και για τους χώρους διαμονής τους. Αυτή η κατηγορία εργαζόμενων μένει σε κοιτώνες υπό αμφίβολες συνθήκες υγιεινής ιδιαίτερα σε εποχή πανδημίας. «Πολλές φορές οι οικονομικοί μετανάστες διαμένουν σε καταλύματα με πολλά κρεβάτια και κοινά ντους. Όπως αντιλαμβάνεστε είναι αδύνατον, να κρατηθεί εκτός ο κορωνοϊός». Εκτός όλων αυτών υπάρχει η ανθρώπινη πλευρά. Η περίπτωση των εργαζομένων στα σφαγεία του Γκίτερσλο, που προέρχονται κυρίως από την Πολωνία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, έφερε με τον πιο τραγικό τρόπο στο φως τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, όχι μόνο στον υγειονομικό τομέα.
«Μας βρίζουν»
Στο χθεσινοβραδινό δελτίο ειδήσεων του δεύτερου προγράμματος της γερμανικής τηλεόρασης ZDF ο Σάμπολτς Σέπσι, από γερμανικό συνδικάτο εργαζομένων, μεταφέρει τα παράπονα και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. «Μας λένε αυτοί οι άνθρωποι ότι οι προϊστάμενοί τους, τούς φωνάζουν και τους βρίζουν, ότι ασκούν τεράστιες πιέσεις, ότι πρέπει να εργάζονται πολύ γρήγορα και να παράγουν μεγάλες ποσότητες. Και όποιος δεν τα καταφέρνει, απλά τον πετούν έξω».
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι από τους 7.000 εργαζόμενους στα σφαγεία του Γκίτερσλο, πάνω από 1.700 βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊό. Είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους αυτήν την περίοδο. Και δεν είναι μόνο αυτό. Επιστρέφοντας στη χώρα τους, έχουν άλλες δυσκολίες να αντιμετωπίσουν, συν την εχθρική διάθεση των συμπατριωτών τους. Ανθρώπινες τραγωδίες χωρίς τέλος. Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας προτείνει μεταξύ άλλων τη στενότερη συνεργασία ανάμεσα στις χώρες προέλευσής τους και τις χώρες στις οποίες πηγαίνουν οι εποχικοί εργάτες για ένα κομμάτι ψωμί.
Πηγή: Deutche Welle
