Ένας από τους μεγαλύτερους Ιταλούς σκόρερ, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Ο σπουδαίος Πάολο Ρόσι, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 64 ετών. Ένας παίκτης θρύλος για το Ιταλικό και όχι μόνο, ποδόσφαιρο. Τον θάνατό του ανακοίνωσε αναρτώντας μια φωτογραφία τους στο instagram η σύζυγός του Federica Cappelletti. «Για πάντα» γράφει κάτω από αυτή.
Ένας ποδοσφαιριστής που έκανε φοβερά πράγματα στο Μουντιάλ της Ισπανίας, οδηγώντας την «σκουάντρα ατζούρα» στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Όσον αφορά τους συλλόγους αγωνίστηκε στην Γιουβέντους, την Κόμο, την Βιτσέντσα, την Περούτζια, την Μίλαν και την Βερόνα, ενώ το 1987 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στη Σάντα Λουτσία της Τοσκάνης. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Κόμο και συνέχισε στη Λανερόσι Βιτσέντσα με την οποία κέρδισε την άνοδο στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος το 1977, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν πρώτος σκόρερ της Σέριε Α με 24 γκολ. Σύντομα κλήθηκε στην Εθνική Ιταλίας και αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 σημειώνοντας τρία τέρματα. Οι πολύ καλές εμφανίσεις του βραβεύτηκαν με την ασημένια μπάλα της διοργάνωσης ως δεύτερου καλύτερου παίκτη. Το 1980 η καριέρα του πέρασε μεγάλη κρίση, όταν τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό λόγω συμμετοχής του σε σκάνδαλο στοιχημάτων αν και ο ίδιος το αρνήθηκε. Τελικά, η ποινή του μειώθηκε σε δύο χρόνια, κάτι που του επέτρεψε να επανέλθει στην ενεργό δράση.
Ξανακλήθηκε στην εθνική και πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, παρά την επιφυλακτικότητα σχετικά με την κατάσταση του λόγω της μακροχρόνιας αποχής. Στην πρώτη φάση των ομίλων οι εμφανίσεις του ήταν μέτριες (όπως και της ομάδας) χωρίς να πετύχει ούτε ένα τέρμα, ενώ η Ιταλία έφερε τρεις ισοπαλίες.
Στη δεύτερη φάση η Ιταλία προκρίθηκε μόλις ως τρίτη και κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις δύο μεγάλες Νοτιοαμερικάνικες δυνάμεις, Βραζιλία (3η στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο) και την πρωταθλήτρια Αργεντινή. Ρόσι και Ιταλία αναγεννήθηκαν ξεκινώντας με την πρώτη νίκη στη διοργάνωση εναντίον της Αργεντινής του Μαραντόνα με 2-1 και στη συνέχεια αντιμετώπισαν τη Βραζιλία που ερχόταν από τέσσερις σερί νίκες και εντυπωσιακές εμφανίσεις. Στις 5 Ιουλίου στη Βαρκελώνη πραγματοποιήθηκε μία από τις καλύτερες συναντήσεις στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων με το Ρόσι να ανοίγει το σκορ, ο Σώκρατες να ισοφαρίζει, ο Ρόσι ξαναχτυπά πάλι αλλά ξανά αυτό δεν είναι αρκετό μέχρι που εκμεταλλευόμενος άλλη μια ολιγωρία της βραζιλιάνικης άμυνας σημείωσε το τρίτο του τέρμα δίνοντας την πρόκριση στην Ιταλία με 3-2. Στον ημιτελικό απέναντι στη Πολωνία συνέχισε να βρίσκει στόχο πετυχαίνοντας δύο γκολ. Στον τελικό άνοιξε το σκορ και έτσι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με έξι γκολ οδηγώντας την Ιταλία στην κατάκτηση του τίτλου.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η χρονιά αυτή ήταν η πιο σημαντική στην καριέρα του αφού πήρε επίσης το έπαθλο της Χρυσής Μπάλας και αναδείχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Συνέχισε την καριέρα του στη Γιουβέντους και κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1982–83, η ομάδα τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα και κέρδισε το Κύπελλο με το Ρόσι να σημειώνει πέντε γκολ. Βοήθησε επίσης τη Γιουβέντους να φτάσει το 1983 στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στην Αθήνα, χωρίς όμως να κατακτήσει το τρόπαιο απέναντι στο Αμβούργο (0-1). Τελείωσε τη διοργάνωση ως πρώτος σκόρερ με έξι γκολ. Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου 1983–84, κέρδισε τον δεύτερο τίτλο πρωταθλήματος με το σύλλογο, σημειώνοντας 13 γκολ, όπως επίσης κατέκτησε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1983–84 και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Κύπελλο. Την τελευταία του χρονιά με τον σύλλογο, ο Ρόσι τελικά κέρδισε το μεγάλο Ευρωπαϊκό Κύπελλο το 1985 στον τελικό των Βρυξελλών απέναντι στη Λίβερπουλ. Αργότερα αγωνίστηκε στη Μίλαν και στη Βερόνα. Με την Σκουάντρα Ατζούρα αγωνίστηκε 48 φορές και πέτυχε 20 γκολ. Με 9 τέρματα είναι πρώτος σκόρερ της Εθνικής Ιταλίας σε τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου μαζί με τον Ρομπέρτο Μπάτζο και τον Κριστιάν Βιέρι.
Στις εκλογές της IFFHS για την ανάδειξη των κορυφαίων του 20ού αιώνα ψηφίστηκε 40ος Ευρωπαίος. Το 2004 συμπεριλήφθηκε από τον Πελέ στο FIFA 100 ως ένα από τους 125 καλύτερους εν ζωή παίκτες.
