Αντίστροφα μετράει ο χρόνος για τον πρώτο πανελλαδικό γραπτό διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, που εισάγει πολλές καινοτομίες, και μέσω του οποίου θα καλυφθούν οι μόνιμες θέσεις πτυχιούχων στο Δημόσιο για μία διετία.
Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ (κατηγορίες εκπαίδευσης ΠΕ και ΤΕ αντίστοιχα), ανεξαρτήτου ειδικότητος. Στην πρόσκληση για πρώτη φορά δεν θα αναφέρεται αριθμός θέσεων προς πλήρωση, ούτε φορείς που ζητούν προσωπικό. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, μέσω αυτού του διαγωνισμού θα καλυφθούν οι ανάγκες του Δημοσίου για τις εναπομείνασες προσλήψεις του 2022 καθώς και αυτές του 2023, πάντα των κατηγοριών ΠΕ και ΤΕ.
Ο πρόεδρος του ΑΣΕΠ, Θάνος Παπαϊωάννου, προχώρησε σε μία ιδιαίτερη ανάρτηση στην οποία καλεί τους υποψηφίους να διερωτηθούν εάν θέλουν όντως να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι και αν πραγματικά γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό.
Αποκαλύπτει μάλιστα ότι 1 στους 3 διοριστέους δεν αναλαμβάνει όταν πληροφορείται τον μισθό που είναι 739 ευρώ για ΠΕ και 700 για ΤΕ και ότι “εάν δει την εργασία στο Δημόσιο ως ένα απλό “βόλεμα” θα δυστυχήσει και αυτός και οι δικοί του”.
Όπως τονίζει μεταξύ άλλων στην ανάρτησή του, “όλα αυτά δεν τα γράφω απλώς ως πρόεδρος του ΑΣΕΠ, αλλά και ως πατέρας δύο παιδιών που είναι νεοεισερχόμενα στην αγορά εργασίας”.
Ολόκληρη η ανάρτηση του κ. Παπαϊωάννου:
“Δεν πρόλαβε να φύγει για το Τυπογραφείο η προκήρυξη για τον γραπτό διαγωνισμό και άρχισαν οι εντυπωσιακοί τίτλοι που έχουν ως αποτέλεσμα -άλλοι ηθελημένα άλλοι όχι- να προσελκυσθούν υποψήφιοι είτε σε φροντιστήρια είτε σε γραφεία που θα αναλάβουν τη σύνταξη των αιτήσεων.
Καλώ όσους αναρωτιούνται εάν θα λάβουν μέρος στον διαγωνισμό να σκεφτούν:
α) Εάν η εργασία στο Δημόσιο είναι πράγματι αυτό που θέλουν να κάνουν στη ζωή τους. Δεδομένου ότι οι εισαγωγικοί μισθοί είναι εξαιρετικά χαμηλοί (1 στους 3 διοριστέους δεν αναλαμβάνει όταν πληροφορείται τον μισθό που είναι 739 ευρώ για ΠΕ και 700 για ΤΕ), η απασχόληση στο Δημόσιο είναι προσφορά στην κοινωνία και όχι λύση του βιοποριστικού προβλήματος ενός πολίτη. Πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μπορεί κανείς να κάνει ως δημόσιος υπάλληλος φτάνει να του αρέσει το αντικείμενο.
Εάν δει την εργασία στο Δημόσιο ως ένα απλό “βόλεμα” θα δυστυχήσει και αυτός και οι δικοί του.
β) Να κάνουν αυτό που οι ίδιοι θέλουν και όχι αυτό που οι γονείς τους θέλουν. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι αιτήσεις συμπληρώνονται από τους γονείς.
γ) Να δουν την εξεταστέα ύλη (θα είναι μέρος της προκήρυξης που θα δημοσιευθεί το αργότερο την Τρίτη) και να αναλογισθούν εάν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Η ύλη θα είναι και πρέπει να είναι απαιτητική. Θα είναι κρίμα να δηλώσετε συμμετοχή χωρίς πολλή σκέψη και τελικά να μην προσέλθετε αναλογιζόμενοι τη δυσκολία του εγχειρήματος. Στον διαγωνισμό για την ΑΑΔΕ δήλωσαν 25.000 υποψήφιοι και προσήλθαν 11.000.
Η ελληνική κοινωνία όμως -μέσω του Κράτους- πλήρωσε για διαγωνισμό 25.000 υποψηφίων..
δ) Άνθρωποι που έχουν τάξει στη ζωή τους να ασκήσουν λειτουργήματα όπως εκπαιδευτικοί ή νοσηλευτές να μην παρασυρθούν από τις Σειρήνες μιας διοικητικής θέσης στο Δημόσιο. Ο δάσκαλος και ο νοσοκόμος δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνουν γραφειοκράτες. Εκδίδονται και θα εκδοθούν προκηρύξεις γι΄ αυτούς, άσχετες με τον γραπτό διαγωνισμό, και εκεί θα πρέπει να δοκιμάσουν να υλοποιήσουν τα όνειρα μιας ζωής.
Εν κατακλείδι: κλείστε τα αυτιά σας στις υπερβολές και συμβουλευτείτε το μυαλό σας και την καρδιά σας. “Αυτά προς το παρόν. Όλα αυτά δεν τα γράφω απλώς ως πρόεδρος του ΑΣΕΠ αλλά και ως πατέρας δύο παιδιών που είναι νεοεισερχόμενα στην αγορά εργασίας”.
