Ο κύκλος των αγώνων για την ισότητα των φύλων σηματοδοτήθηκε με την έκδοση του περιοδικού «Εφημερίς των κυριών» από την Καλλιρρόη Παρρέν στις 8 Μαρτίου 1887.
Γράφει η Θέκλα Παρασκευούδη/Υποψήφια Βουλευτής Α΄Αθηνών
Νέα Δημοκρατία
Με τη συμβολή της ιδρύθηκε το 1911 το «Λύκειο των Ελληνίδων», τον Μάρτιο του 1921, έγινε η πρώτη πρόταση για διεκδίκηση ίσων πολιτικών δικαιωμάτων με τους άνδρες. Στις 3 Ιουνίου 1927 ψηφίστηκε Σύνταγμα που αναφέρει για πρώτη φορά ότι είναι δυνατόν να απονεμηθούν πολιτικά δικαιώματα στις γυναίκες με Νόμο.
Το 1950, στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) του ΟΗΕ για τη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα εκπροσωπούσε η Λίνα Τσαλδάρη.
Το 1952 με Ν.2159 οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα ψήφου στις βουλευτικές εκλογές και ψηφίζουν για πρώτη φορά το 1956, ενώ 1864 κατοχυρώθηκε μέσω Συντάγματος η ψήφος των ανδρών!
Κλείνοντας την ιστορική σύντομη διαδρομή θα θυμίσω ότι μόλις το 1997 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών γυναίκα η Γαλάτεια Σαράντη Ελληνίδα συγγραφέας, το 2004 η Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Βουλής, από τους 325 Δήμους υπάρχουν μόνο 19 γυναίκες Δήμαρχοι, στις 13 Περιφέρειες έχει εκλεγεί μόνο μία γυναίκα Περιφερειάρχης, το 2019 εκλέχθηκαν μόνο 62 γυναίκες στην Ελληνική Βουλή, ενώ μόλις το 2020 έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας η πρώτη γυναίκα κ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Τελικά η κοινωνία μας κινείται αργά, ίσως αργότερα από ότι φανταζόμαστε. Η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψεως αποφάσεων παραμένει μειωμένη. Οι χώρες όμως που πρώτα φρόντισαν να αυξήσουν δραστικά τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική, έχουν τις πιο πετυχημένες δημόσιες και κοινωνικές πολιτικές.
Η συμμετοχή των γυναικών λοιπόν στα κοινά είναι ζήτημα δικαιοσύνης, οικονομικής ανάπτυξης, γιατί είμαστε στηλοβάτες στην κοινωνίας και μπορούμε να διαμορφώσουμε πολιτικές λόγω της ενσυναίσθησής συνεισφέροντας ουσιαστικά σε έναν γόνιμο δημόσιο διάλογο, μακριά από κουραστικά στερεότυπα και περιττούς λεονταρισμούς.
Από την άλλη η Αρχή της Ισότητας είναι η κατάσταση στην οποία όλα τα άτομα σε μια συγκεκριμένη κοινωνία έχουν ίσα δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι άνθρωποι είναι ίσοι αλλά και διαφορετικοί.
Πιο συγκεκριμένα είναι ίσοι στα δικαιώματα ζωής, ελευθερίας αξιοπρέπειας, εργασίας κ.ά. Τα παραπάνω δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα από νομοθετικές διατάξεις σε όλα τα πολιτισμένα κράτη.
Αντίθετα οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί σε μια σειρά από εξωτερικά – σωματικά χαρακτηριστικά, όπως το φύλο, το χρώμα του δέρματος, δεξιότητες, γλώσσα, θρησκεία, ήθη, τα έθιμα, τρόπο ζωής κ.α.
Επομένως, η ισότητα και η διαφορετικότητα δεν είναι πράγματα αντιφατικά αλλά συμπληρωματικά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν στερεότυπα και προκαταλήψειςπου οδηγούσαν στη ρατσιστική αντιμετώπιση της διαφορετικότητας, προκαλώντας συμπεριφορές bulling /εκφοβισμού.
Το φαινόμενο υπάρχει σε όλη την κοινωνία, συναντάτε και στις καλύτερες «οικογένειες», σε όλους τους τομείς. Τελευταία τη μεγαλύτερη δημοσιότητα πήρε ο χώρος των καλλιτεχνών του θεάματος, αλλά οι κακοποιητικές συμπεριφορές είναι συχνό φαινόμενο, που λίγο ως πολύ όλοι έχουμε υπόψη μας μια ιστορία να διηγηθούμε, ή ενα γεγονός που βιώσαμε. Στο εργασιακό περιβάλλον στις κοινωνικές σχέσεις στην ευρύτερη κοινωνική παρέα.
Δύσκολα τολμούμε να το δημοσιοποιήσουμε και όταν αυτό συμβαίνει, υπάρχουν μηχανισμοί που βοηθούν να κουκουλωθεί με περισσή διακριτικότητα.
Αφορά δε, συμπεριφορές πολλάκις κακοποιητικές μεταξύ του ιδίου φύλου.
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, είχε αναφέρει το γνωστόν ότι «υπάρχει ειδικό μέρος στην κόλαση για τις γυναίκες, που δεν βοηθούν άλλες γυναίκες». Πρόκειται για μια φράση που χρησιμοποιείται συχνά σε σχέση με τον εργασιακό χώρο, ως ένας τρόπος να εμπνέονται οι γυναίκες εργαζόμενες να «ανεβάζουν» η μία την άλλη. Και όμως, ακόμη και το 2022, το συναίσθημα της ρήσης της Ολμπράιτ μοιάζει εντελώς ουτοπικό…
Το Workplace Bullying Institute διαπίστωσε ότι οι γυναίκες εκφοβίζονται κατά 80% από άλλες γυναίκες, ενώ άλλες μελέτες έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που λογοδοτούν σε γυναίκες βιώνουν μεγαλύτερη συχνότητα εκφοβισμού, κακοποίησης και σαμποτάζ της εργασίας. Το φαινόμενο είναι τέτοιο που έχει ακόμη και όνομα: Σύνδρομο της βασίλισσας μέλισσας!
Χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις γυναίκες σε θέσεις εξουσίας, που σκόπιμα κρατούν πίσω άλλες γυναίκες λόγω του φύλου τους. Επινοήθηκε τη δεκαετία του 1970 και χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.
Όλα τελικά είναι θέμα καλλιέργειας και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε όλοι μας να δουλέψουμε περισσότερο για την ισότητα ισοτιμία, με κοινή αποστολή να σταματήσει η κουλτούρα της σιωπής γύρω από την παρενόχληση και να τολμήσουμε να ονοματίσουμε τον εκφοβισμό στους χώρους εργασίας, τις τοξικές, χειριστικές συμπεριφορές τις καθημερινές υποτιμήσεις, τις προσβολές.
Δεν υπάρχει καμία αίσθηση Δικαίου που να δικαιολογεί αντίστοιχες συμπεριφορές. Αντιθέτως, στην περίπτωση της ανοχής, πολλαπλασιάζονται.
Θα ήταν εύκολο να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες που εκφοβίζουν άλλες γυναίκες στον εργασιακό τους χώρο, το κάνουν από απλή ζήλεια ή λόγω του συνδρόμου της βασίλισσας μέλισσας εν δράσει.
Όμως το ζήτημα είναι πολύ πιο σύνθετο και η κοινωνία μας είναι μια επιτυχημένη και αποτελεσματική πατριαρχία και όλοι μας μεγαλώνουμε για να ζούμε και να εργαζόμαστε μέσα σε αυτήν "άψογα". Οι γυναίκες από κορίτσια μαθαίνουν ότι βρίσκονται σε ανταγωνισμό με άλλες γυναίκες! Ποια είναι η πιο όμορφη; Ποια είναι η πιο έξυπνη; Βλέπετε, μπορεί να υπάρχει μόνο μία καλύτερη!
Αυτή η νοοτροπία είναι που συχνά κάνει τις γυναίκες να δρουν η μία εναντίον της άλλης- η επιτυχία της μίας γυναίκας είναι το μειονέκτημα της άλλης.
Ευτυχώς σήμερα, έστω δειλά οι εργοδότες ευαισθητοποιούνται για το θέμα του εκφοβισμού στον χώρο εργασίας, μεταξύ γυναικών ή όχι. Οι μεγάλες εταιρείες και οι σοβαροί Οργανισμοί είναι συνήθως καλά εξοπλισμένοι με τμήματα ανθρώπινου δυναμικού, που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά.
Ωστόσο, για να ενθαρρυνθούν οι γυναίκες να μιλήσουν κατά του εκφοβισμού στον χώρο εργασίας, θα χρειαστεί μια ευρύτερη αλλαγή κουλτούρας και καλλιέργειας.
Είναι σαφές ότι χρειάζεται ακόμη δουλειά προκειμένου οι γυναίκες να αισθάνονται ασφαλείς και σίγουρες.
Σε ατομικό επίπεδο, ωστόσο, τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα. Το να μάθει κανείς να αντιδρά σε κάθε είδους εκφοβισμό είναι ζωτικής σημασίας, όταν πρόκειται να αποτρέψει τη χειροτέρευσή του.
Αυτό σημαίνει να μην αντισταθούμε στην ανάγκη να υπερασπιστούμε τον εαυτό σας έναντι ψευδών κατηγοριών και κακοποιητικών συμπεριφορών και αυτό δηλώνει τον σεβασμό στον άνθρωπο και κυρίως στον εαυτό μας.
Και μπορεί να γίνονται φιλότιμες προσπάθειες για να ενισχυθεί η ισότητα ωστόσο έχουμε πολύ δρόμο τα επόμενα χρόνια. Σε μια εποχή όπου η έννοια της «συμπερίληψης» αποτελεί βασικό θέμα των περισσότερων εταιρειών, και συστατικό στοιχείο ενός καλού και ελκυστικού εργασιακού περιβάλλοντος, λησμονούμε τον πυρήνα της: την ισότητα.
Το παράδειγμα των ψηφοδελτίων της ΝΔ, αλλά και του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ αποτελεί δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη για τον τόπο που θέλει να κυβερνήσει τα επόμενα 4χρόνια.
Έδωσε τη δυνατότητα να μπουν στην πολιτική ζωή πρόσωπα που προέρχονται από την παραγωγική ζωή, την κοινωνία των πολιτών, τον εθελοντισμό, τον πολιτισμό, που έχουν διακριθεί για τη δουλειά τους, μακριά από κομματικές επιλογές και γραμμές, δεν προέρχονται μόνο από πολιτικές οικογένειες, δεν είναι famous, είναι κυρίως γυναίκες και νέοι.
Έδωσε ίσες ευκαιρίες σε όλους να αγωνιστούν.
*Θέκλα Παρασκευούδη
Υποψήφια Βουλευτής Α΄Αθηνών ΝΔ
Εργάζεται στην Ακαδημία Αθηνών στην εθιμοτυπία και της Δημόσιες Σχέσεις και έχει σημαντική εμπειρία και περγαμηνές στις δημοσιές σχέσεις, στους δήμους και στην αυτοδιοίκηση συνολικά, καθώς και στην διαχείριση πολιτισμικών μονάδων και φορέων προστασίας του Περιβάλλοντος.
Έχει συμμετάσχει σε ενώσεις γυναικών, με στόχο την ισόρροπη επαγγελματική και οικογενειακή ζωή, καθώς και σε ενώσεις επιχειρηματιών για τη διάδοση σύγχρονων εργαλείων διοίκησης, Λύκειο των Ελληνίδων
Έχει Συνδικαλιστική και πολιτική δραστηριότητα καθώς υπήρξε Πρόεδρος Επιτροπής Ισότητας Περιφέρειας Θεσσαλίας, Εκλεγμένο μέλος Κεντρικής Επιτροπής Νέας Δημοκρατίας από το 2003-2010, Μέλος ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ ΟΤΑ
Έχει Σπουδές στη Δημόσια Διοίκηση, στο Σχεδιασμό Οργάνωση, Υλοποίηση και Διοίκηση Προγραμμάτων και Ενεργειών Δημοσίων Σχέσεων για το Δημόσιο Τομέα ΕΚΠΑ, ΜΒΑ, στην Παιδοψυχολογία/προ-νηπιακή ηλικία, Εκπαιδευτικά Σεμινάρια: Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία • Διοργάνωση Πολιτιστικών Εκδηλώσεων • Κοινωνικές Δομές Ο.Τ.Α. • Διαχείριση Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης • Πληροφορική • Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη • Ισότητα • Ηγεσία • Περιφερειακή Ανάπτυξη • Συναισθηματική Νοημοσύνη • Ομαδική Εργασία • Εθελοντισμός. Μιλάει γαλλικά και αγγλικά
