Σαν να μην πέρασε μια ημέρα. Ούτε μισή ίσως. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν άλλαξε στο παραμικρό. Η ομιλία του στην παρουσίαση του βιβλίου του ήταν βγαλμένη από τις προεκλογικές του ομιλίες. Και από αυτές πριν από τις εκλογές του 2015 που οδήγησαν στη γνωστή kolotoumpa και από αυτές του 2019 και από αυτές του 2023.
Καταστροφολογία που μπορεί να συγκριθεί άνετα με αυτήν του Νίκου Ανδρουλάκη εμφάνισε τη χώρα κατεστραμμένη και τον ίδιο ως τον μεσσία που θα έρθει να τη σώσει, ως ο ηγέτης που –όπως ο ίδιος είπε– είχε την πιο έντιμη κυβέρνηση της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.
Λογικά η άλλη, αυτή με τη σκευωρία της Novartis που διέσυρε πολιτικούς αντιπάλους, αυτή με τα παραϋπουργεία Δικαιοσύνης και τους καταδικασμένους υπουργούς ήταν κυβέρνηση ενός άλλου Αλέξη Τσίπρα που μάλλον δεν τον ξέρει.
Ολόκληρη η ομιλία είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο παλιός «καλός» Αλέξης Τσίπρας που μάζεψε τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ για να τους πει αυτά που έλεγε και όταν ήταν πρόεδρος. Μέχρι και τον… βάλτο θυμήθηκε λες και αντί να γράψουν μια νέα ομιλία έβγαλαν από το συρτάρι μια από τις παλιές του.
Το rebranding χάθηκε στον δρόμο και αν πλήρωσε γι’ αυτό πέταξε τα χρήματά του. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει και αυτό φάνηκε από όσα είπε σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού και επίθεσης κατά της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.
Ένας ακόμη λαϊκιστής ήρθε να προστεθεί στο πάνελ της αντιπολίτευσης. Μόνο που υποστήριξε ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση, ενδεχομένως επειδή απουσιάζει ο ίδιος από επικεφαλής κόμματος. Το είπε την ώρα που από κάτω βρισκόταν ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Αλέξης Χαρίτσης.
Η εικόνα είναι δυσάρεστη και αποκαρδιωτική είπε κοιτώντας στα μάτια στους συντρόφους του που χειροκροτούσαν παρασυρμένοι ενδεχομένως από την ομιλία και πιστεύοντας ότι ζουν σε άλλες εποχές.
Τελικά πίσω από τις λέξεις κρυβόταν ο ίδιος Αλέξης…
