Οργή και θυμηδία προκαλεί εμετικό hashtag που εμφανίστηκε στο Twitter εναντίον των Γιάννη, Θανάση, Κώστα και Αλεξ Αντετοκούνμπο επειδή… τόλμησαν να φορέσουν τη φανέλα της εθνικής ομάδας μπάσκετ. Το κείμενο που ακολουθεί υπογραμμίζει τη σημασία του να είναι κανείς… σοβαρός.
Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Τα Σεπόλια είναι μια μάλλον φτωχή και μάλλον συντηρητική γειτονιά της Αθήνας, κοντά στο Περιστέρι, που την έμαθε το πανελλήνιο λόγω του Γιάννη Αντετοκούνμπο και των αδελφών του. Εκεί έκαναν τις πρώτες τους βόλτες, εκεί έπαιξε ποδόσφαιρο ο Γιάννης, που ήθελε να γίνει όπως ο μπαμπάς του, εκεί σηκώθηκαν να καρφώσουν την μπάλα με τα σπυριά στο καλάθι του μικρού γηπέδου, εκεί ίδρωναν κουβαλώντας στην πλάτη τους μπόγους με τα CD, τα γυαλιά ηλίου ή τις τσάντες που πωλούσαν εδώ κι εκεί για να ζήσουν. Εκεί έβλεπαν και άκουγαν τα νεοναζιστικά αποβράσματα να επευφημούν τον καταδικασμένο σήμερα Κασιδιάρη και να βρίζουν εκείνους και την οικογένειά τους.
Ο Γιάννης, το ελληνόπουλο που είναι πιο ελληνόπουλο από τα ναζιστοπαίδια και τα φασισταριά, άνοιξε τα τεράστια χέρια του, πέταξε εκεί όπου μόνο άριστοι μπορούν να σταθούν, πήρε στην πλάτη του τους Μιλγουόκι Μπακς και τους έκανε πρωταθλητές του ΝΒΑ ύστερα από 50 χρόνια! Αθλος! Το μικρό αγόρι από τα Σεπόλια φώναξε παντού για την Ελλάδα, τίμησε την Ελλάδα. Τα αδέλφια του το ίδιο. Γράφουν ιστορία φορώντας τη φανέλα με το εθνόσημο.
Ο Γιάννης και τ’ αδέρφια του. Με τον πατέρα Τσαρλς –επαγγελματία ποδοσφαιριστή– και τη μητέρα Βερόνικα –άλτρια του ύψους– να παίρνουν τα λίγα υπάρχοντά τους και να φτάνουν στη χώρα μας για μια καλύτερη ζωή. Αφήνοντας στη Νιγηρία το πρώτο τους αγόρι, τον Φράνσις, σχεδόν βρέφος. Κι επειδή ο πατέρας του θαύμαζε την ιστορία της χώρας μας.
Ο Γιάννης και τ’ αδέρφια του. Ολοι γεννημένοι στην Ελλάδα, μεγαλωμένοι στην Ελλάδα, μορφωμένοι στην Ελλάδα. Με τον Γιάννη… Ολυμπιακό και τον Θανάση… Παναθηναϊκό. Κάποιοι από εμάς.
Ο Γιάννης και τ’ αδέρφια του. Με το φαρμακερό τρίποντο και το σπουδαιότερο κάρφωμα απέναντι στα ναζισταριά, στους φασίστες, στους ρατσιστές.
Ο Γιάννης και τ’ αδέρφια του. Με την ελληνική ψυχή που γαλουχήθηκε στο ελληνικό σχολείο και χαλυβδώθηκε στην πίκρα, στην ανέχεια, στο μπούλινγκ από την αλητεία.
Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι βρομερές κουβέντες του καταδικασμένου Μιχαλολιάκου που παρομοίαζε τον Γιάννη με χιμπαντζή! Ακόμη θυμάμαι που είχε ζητήσει την απέλαση του ίδιου και της οικογένειάς του. Σήμερα, ο Γιάννης είναι στην κορυφή του κόσμου και κρατά την ελληνική σημαία κι εκείνος σφουγγαρίζει κελιά στη φυλακή.
Ακόμη θυμάμαι την εμετική ανάρτηση κάποιου καθηγητή Καλέμη, που η πολιτεία είχε ορίσει το 2017 ως… συντονιστή Εκπαίδευσης του Κέντρου Φιλοξενίας Προσφύγων Μαλακάσας, για τον Γιάννη: «Τι ακριβώς είπαμε ότι κάνει η μαϊμού αυτή. Α, ναι, παίζει μπάσκετ. Αδιάφορο έως άσχετο. Ας μάθει ποιοι τίμησαν με το άθλημα αυτό μια Ελλάδα. Ο αχάριστος». Ευτυχώς η Κεραμέως αντέδρασε αστραπιαία και πήρε πόδι. Κι ο ίδιος ο Γιάννης είχε κάνει μια ανάρτηση-απάντηση με πολύ νόημα: «Χαμογέλα για να αλλάξεις τον κόσμο. Μην αφήσεις τον κόσμο να αλλάξει το χαμόγελό σου».
Ρατσισμός και Ελλάδα
Η Ελλάδα δεν έχει ρατσισμό. Ούτε μπορούν να μας ξεγελούν οι θορυβώδεις εκδηλώσεις ελαχίστων ναζιστόμουτρων και φασιστοειδών. Δεν θα μπορούσε να έχει ρατσισμό η Ελλάδα, από την οποία εκατομμύρια παιδιά της έφτασαν στις άκρες της γης για να επιβιώσουν και να ξεφύγουν από την ανέχεια των αρχών του περασμένου αιώνα και της μετεμφυλιακής περιόδου. Και αντιμετωπίστηκαν ως ψυχές, ως άνθρωποι. Προόδευσαν, πρόκοψαν, ουδείς τους είπε… μαϊμούδες. Με τις εξαιρέσεις φυσικά που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Η Ελλάδα δεν έχει ρατσισμό. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Μα υπάρχει και η άλλη, που λέει ότι η Ελλάδα έχει ρατσισμό. Λόγω της επιφυλακτικότητας και του αρνητισμού που αντιμετωπίζει ένας μαύρος, την απόρριψη, ενίοτε και την καταπίεση. Το έχει επισημάνει και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αυτό, ισχυριζόμενος ότι «στην Ελλάδα δεν είναι εύκολη η ζωή για έναν έγχρωμο. Η Ελλάδα είναι μια χώρα λευκών».
Και όχι μόνο, θα πρόσθετα. Μπορεί να ζήσει άνετα κι ευχάριστα μη δακτυλοδεικτούμενος κάποιος μη χριστιανός και δη ορθόδοξος;
Τους χρωστάμε…
Η ουσία είναι ότι στον Γιάννη Αντετοκούνμπο και στα αδέρφια του εμείς χρωστάμε κι όχι εκείνοι σ’ εμάς. Ειδικά στον Γιάννη, τον οποίο όλη η υφήλιος αποκαλεί «Greek Freak».
Ναι, εμείς του χρωστάμε. Εμείς χρωστάμε στην οικογένειά του. Εμείς, που τους κάναμε τη ζωή δύσκολη με τους νόμους και τις ηλίθιες προκαταλήψεις. Παιδιά που γεννήθηκαν στην Ελλάδα κι έλαβαν ελληνική παιδεία, τους κάναμε τη ζωή δύσκολη για να τους δώσουμε διαβατήρια προκειμένου ν’ ανοίξουν τα φτερά τους. Είχαν φτάσει 18 ετών και δεν τους δίναμε υπηκοότητα. Μεγαλουργούσε ο Γιάννης και δεν μπορούσε να παίξει στην Εθνική…
Εμείς χρωστάμε επειδή τόσο ο Γιάννης όσο και τα αδέρφια του πάντα μνημονεύουν τη γειτονιά που έκαναν τα πρώτα βήματά τους και πάντα επιδεικνύουν παντοιοτρόπως την ευγνωμοσύνη τους σε όσους στάθηκαν δίπλα τους. Τους χρωστάμε επειδή διαλαλούν ότι είναι Ελληνες.
Ολα αυτά τα σκεφτόμουν πάλι με αφορμή τον νέο ρατσιστικό ορυμαγδό εναντίον του Γιάννη, του Θανάση, του Κώστα και του Αλεξ Αντετοκούνμπο.
Τα τέσσερα αδέλφια φωτογραφήθηκαν με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας σε κάποια προπόνηση και ο Γιάννης ανέφερε ότι νιώθει ευλογημένος που το κάνει αυτό μαζί με τα αδέρφια του.
Κι ενώ ο αθλητισμός είναι άμιλλα και τίμιος ιδρώτας, η εθνική ομοσπονδία μπάσκετ της Νιγηρίας εξαπέλυσε μια ακατανόητη επίθεση εναντίον του. Αρχικά ανέβασαν στο Διαδίκτυο, με έκδηλη ειρωνική διάθεση, μια φωτογραφία με ένα παιδάκι που κοιτά με απορία κάπου… Υπονοώντας ότι κοιτάζει με απορία τη φωτογραφία των αδερφών Αντετοκούνμπο. Και ύστερα ανέβασαν στιγμιότυπα από το παιχνίδι του προολυμπιακού τουρνουά μπάσκετ του 2012, στο Καράκας, όπου η Νιγηρία απέκλεισε την Ελλάδα και έγραψαν: «Τυχαία βρήκαμε αυτά τα στιγμιότυπα. Η Νιγηρία νίκησε την Ελλάδα το 2012 στο προολυμπιακό».
Αδικα σχόλια. Ανούσια και γεμάτα συμπλέγματα. Ειδικά αφού οι Antetokounbros, όπως συνηθίζεται να λέγονται τα τέσσερα αδέρφια, δεν έχουν κρύψει ποτέ τον σεβασμό τους προς τη χώρα του πατέρα και της μητέρας τους.
Το ελεεινό hashtag
Ανεξαρτήτως λοιπόν αν οι Νιγηριανοί ζήτησαν συγγνώμη, εμφανίστηκε αμέσως στο Twitter το hashtag «Οχι η Εθνική ομάδα μου» το οποίο ήταν εναντίον των Γιάννη, Θανάση, Κώστα και Αλεξ. Hashtag εμετικό, ρατσιστικό, χυδαίο, γελοίο, κολάσιμο ποινικά.
Οι αντιδράσεις ήταν και είναι σφοδρές. Τόσο των ανθρώπων που η ψυχή, το μυαλό και το πνεύμα τους αναδίδει υγεία, όσο και της κυβέρνησης διά χειρός του σπουδαίου Ελληνα αθλητή και επί σειρά ετών αρχηγού της Εθνικής μας ομάδας πόλο, Γιώργου Μαυρωτά, νυν γενικού γραμματέα Αθλητισμού. Πήρε γρήγορα θέση και υπενθύμισε μια ιστορική φράση του Νέλσον Μαντέλα, ότι «ο αθλητισμός γελάει μπροστά σε κάθε είδους διάκριση», εξηγώντας πως ο αθλητισμός είναι το ιδανικότερο όχημα ενσωμάτωσης, συμπερίληψης, ανοχής στη διαφορετικότητα και άρσης των διακρίσεων. Τι ντροπή αυτό το hashtag». Τα είπε όλα ή μάλλον μας υπενθύμισε τα πάντα.
Εν κατακλείδι: Με τον Γιάννη. Με τον Θανάση. Με τον Κώστα. Με τον Αλεξ. Και για κάθε σκουπίδι που ξερνά μίσος κατά των αδερφών, ακόμη κι όταν φορούν το εθνόσημο, υπάρχουν τα λόγια του Θανάση σε ένα τέτοιο, ύστερα από παιχνίδι των Μιλγουόκι Μπακς στο LA: «Ελα εδώ, μωρή κότα, να τα πεις μπροστά μου»…
