Στις αρχές Μαρτίου του 2024, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επισκεφθεί την Ουκρανία, κατά τη διάρκεια της ξενάγησης στο λιμάνι της πληγωμένης Οδησσού ήχησαν σειρήνες. Λίγα λεπτά μετά –την ώρα που η ελληνική αποστολή έμπαινε στην αυτοκινητοπομπή– υπήρξε σε κοντινή απόσταση ρωσική πυραυλική επίθεση.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν βρήκαν λέξη να πουν για να καταδικάσουν το συμβάν, όπως έχουν αποφύγει επιμελώς να ασχοληθούν με τους άμαχους νεκρούς της Ουκρανίας από τη ρωσική εισβολή. Τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας της απόφασης του Βλαντίμιρ Πούτιν να καταλάβει μια άλλη χώρα.
Ούτε μια επιστολή δεν έχουν στείλει οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης στον πρωθυπουργό ζητώντας του να αναλάβει πρωτοβουλίες για αυτήν τη χώρα και την εκεί ανθρωπιστική κρίση. Για τους χιλιάδες μετανάστες που περνούσαν τα σύνορα γειτονικών χωρών για να αποφύγουν τη λαίλαπα ενός πολέμου που ξεκίνησε χωρίς –στην περίπτωση αυτή– να προκληθεί η άλλη πλευρά. Χωρίς να υπάρξει εισβολή στη Ρωσία, χωρίς να σκοτωθούν εκατοντάδες Ρώσοι, χωρίς να απαχθούν όμηροι.
Αντιθέτως, γνωρίζουμε για χιλιάδες παιδιά που έχουν απαχθεί από την Ουκρανία και έχουν βρεθεί ακόμη και με νέες ταυτότητες σε ένα παιδομάζωμα που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία. Όμως αυτά δεν αφορούν την αντιπολίτευση στην Ελλάδα. Μια καταδίκη της στάσης της Ρωσίας που συνοδεύεται από πολλά «ναι μεν αλλά» και με απόδοση ευθυνών στο ΝΑΤΟ και τις κακές δυνάμεις της Δύσης, όπως έκανε για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ –ως αξιωματική αντιπολίτευση– και ακολουθεί σήμερα και το ΠΑΣΟΚ ως γνήσιος εκφραστής.
Τα άκρα μάλιστα έχουν ταυτιστεί και συγχρωτιστεί σε μια τακτική που προκαλεί εντυπώσεις και πολλά, πάρα πολλά ερωτήματα, αφού Ακρα Δεξιά και Ακρα Αριστερά δείχνουν να ακολουθούν μια κοινή γραμμή ως προς τα θέματα που αφορούν τη Ρωσία και την τακτική του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος συνεχίζει μέχρι και σήμερα να προκαλεί οδηγώντας ακόμη και τον Ντόναλντ Τραμπ, που δήλωνε πως θα έλυνε το θέμα της εισβολής στην Ουκρανία, να αντιδράσει.
Ακόμη και οι συναυλίες των «ευαίσθητων» καλλιτεχνών που κινούνται στις παρυφές του χώρου της Αριστεράς μετέχοντας σε διάφορες εκδηλώσεις έφεραν τον τίτλο για την ειρήνη και συνθήματα «με τον άνθρωπο» χωρίς αναφορές στην Ουκρανία και την εισβολή της Ρωσίας που οδηγούσε και οδηγεί σε δολοφονίες αμάχων. Συναυλίες που τυγχάνουν πάντα της πολιτικής... προστασίας υπό την ομπρέλα κομμάτων της Αριστεράς και διαφόρων κατ’ ευφημισμόν «συλλογικοτήτων» και κινημάτων.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μέχρι και το ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκαν και εμφανίζονται να τηρούν αποστάσεις από τη ρωσική εισβολή. Καταδικάζουν μεν, αλλά ως εκεί. Τα περί... δολοφόνων αφορούν άλλους και οι νεκροί επίσης, αφού πάντα επισημαίνονται οι ευθύνες της Ευρώπης και της Δύσης συνολικότερα σε μια πρακτική που ξεπλένει κατά κάποιον τρόπο την ευθύνη των εισβολέων.
Η περίπτωση της Γάζας δείχνει διαφορετική. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, αφού κατέρρευσαν τα αφηγήματα αναφορικά με τα ξυλόλια και τη δήθεν συγκάλυψη της τραγωδίας των Τεμπών. Αίφνης τα κόμματα της αντιπολίτευσης ανακάλυψαν ευθύνες της... ελληνικής κυβέρνησης εκτιμώντας πως βρήκαν ένα νέο πεδίο επικρίσεων και καταγγελιών ρίχνοντας με αυτόν τον τρόπο και πάλι νερό στον μύλο των δήθεν αντισυστημικών.
Το ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκε σε συγκεντρώσεις για την Παλαιστίνη υιοθετώντας άκριτα αναφορές και δημοσιεύματα για την ανθρωπιστική κρίση, που τελικά διαψεύστηκαν και από τα ξένα μέσα ενημέρωσης που τα αναπαρήγαγαν, αν και απέφυγε να συνυπογράψει την επιστολή των τεσσάρων αρχηγών της Αριστεράς.
Θεωρίες συνωμοσίας και fake news για τη στάση του πρωθυπουργού έκαναν την εμφάνισή τους. Η επιχείρηση ταύτισης της ελληνικής κυβέρνησης με τις επιθέσεις των Ισραηλινών στη Γάζα πήρε διαστάσεις ανάλογες με αυτές των αφηγημάτων για την τραγωδία των Τεμπών, ειδικά στο διαδίκτυο και στα σόσιαλ μίντια όπου τα τρολ κάνουν το δικό τους παιχνίδι.
Και ενώ η Αριστερά κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να σύρεται σε μια νέα διαδικασία με τον αρχηγό του και τον εκπρόσωπο Τύπου να κατηγορούν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για... αφωνία την ώρα που, δυστυχώς για τους επικριτές, υπάρχουν δηλώσεις εντός και εκτός Ελλάδας αλλά και πρωτοβουλίες που δείχνουν ακριβώς το αντίθετο, αφού ο Κυριάκος Μητσοτάκης εδώ και περίπου δύο χρόνια παρεμβαίνει και επισημαίνει την ανθρωπιστική κρίση στη Γάζα πρωτοστατώντας σε διαδικασίες για εκεχειρία.
Και αυτό χωρίς να παραλείπει να επισημαίνει το προφανές. Ότι το Ισραήλ αντέδρασε σε μια ανοίκεια επίθεση που δέχθηκε και διεκδικεί την επιστροφή των ομήρων επιδιώκοντας την εξόντωση της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, το όνομα της οποίας αποφεύγουν να αναφέρουν ακόμη και στην επιστολή τους οι αρχηγοί των κομμάτων της Αριστεράς...
