Με χαρακτηριστική καθυστέρηση πολλών ωρών, ο πρωθυπουργός αποφάσισε να απαντήσει μέσω του FB και δια «αντιπροσώπου», στην δηλητηριώδη αιχμή του Κ. Μητσοτάκη, για τις σχέσεις της οικογένειας του με το καθεστώς της χούντας. Δεν απάντησε στην Βουλή, την ώρα που είχε απέναντι του τον Πρόεδρο της ΝΔ. Ήταν από τις λίγες φορές, που ο συνήθως αψύς πρωθυπουργός εμφανίστηκε άνευρος και χωρίς αντανακλαστικά.
Μ΄ένα ωραίο και γεμάτο συναίσθημα κείμενο, ο συγγραφέας φιλοτέχνησε το πορτρέτο του πατέρα του Α. Τσίπρα. Έφτιαξε το πορτρέτο ενός καλού οικογενειάρχη, με προοδευτικές και αριστερές ανησυχίες, «σχεδόν αντιστασιακός», που διάβαζε «Αυγή», αλλά μετά έγινε ΠΑΣΟΚ. Σκοπίμως το κείμενο έχει ασάφειες. Και χρονικές, αλλά για τον ρόλο και των δυο προσώπων, του πατέρα και του θείου του πρωθυπουργού, οι οποίοι είναι γνωστό, ότι δούλευαν μαζί. Ευφυώς το κείμενο αποφεύγει να πει με απόλυτο τρόπο, αν η εταιρία των δυο αδελφών είχε πάρει έργα από το καθεστώς της χούντας.
Κυρίως μιλάει για τον πατέρα, αλλά αναγκαστικά αναφέρεται και στον θείο. Η ενδεχόμενη απουσία του θείου από το κείμενο της «απάντησης», θα το καθιστούσε αυτομάτως αναξιόπιστο. Δεν μπορούσε να λείπει, αφού υπάρχουν στοιχεία, ότι δούλευαν μαζί. Υπάρχουν και μαρτυρίες προς τούτο. Και έτσι, ευφυώς δεν έλειψε. Μόνο που αποσιωπώνται άλλα γεγονότα, τα οποία είναι επίσης είναι γνωστά, από μαρτυρίες και όχι μόνο. Πως π.χ. ο θείος που ενώ δεν συνελήφθη-όπως λέει ο Φ. Ιωαννίδης αρχηγός τότε της αντιστασιακής οργάνωσης ΔΕΚΑ Κρήτης-«ήταν φυγόδικος, ήρθε στην Αθήνα, τα βρήκε με τον Ασλανίδη και απέκτησε κορυφαίο ρόλο στον Παναθηναϊκό». Και συνεχίζει, ο τέως Διοικητής του ΙΚΑ και γνωστό αντιστασιακό στέλεχος: «Το μυστήριο είναι, ότι ενεφανίσθη την παραμονή (σ.σ. της δίκης) στο Στρατοδικείο και ενώ είχε βαρύτατες κατηγορίες, απηλλάγη».
Ο θείος από την αντίσταση βρέθηκε στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού με τις ευλογίες του περίφημου Ασλανίδη. Στο κείμενο δεν υπάρχουν τέτοιες αναφορές. Πολλώ δε μάλλον εξηγήσεις. Γιατί μια τόσο στενή σχέση με τον ισχυρό χουντικό Ασλανίδη, γεννά εκτός των άλλων κι εύλογες απορίες, αν μεταφράστηκε-όπως κατά κόρον γινόταν τότε-και σε δουλειές. Ευφυώς το κείμενο αποφεύγει να είναι σαφές σ’ αυτό το πολύ κρίσιμο σημείο. Ούτε επιβεβαιώνει, ούτε διαψεύδει κατηγορηματικά.
Γι΄αυτό η «απάντηση του πρωθυπουργού», εντέλει είναι μια απάντηση, που δεν δίνει όλες τις αναγκαίες απαντήσεις. Και υπό μια έννοια, μάλλον είναι περισσότερα τα ερωτήματα που προκαλεί, παρά αυτά που απαντά.
