Η επιχειρηματολογία Τσακαλώτου συνοψιζόταν πως μέσω των πλειστηριασμών οι τράπεζες μπορούν να δανειοδοτήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να βγάλουν φτηνό στεγαστικό για τα νέα ζευγάρια, εκθειάζοντας παράλληλα τον εξωδικαστικό μηχανισμό, τον οποίον τώρα η αξιωματική αντιπολίτευση πετά στο πυρ το εξώτερον.
Γράφει ο Γιάννης Κορωναίος
Τελικά γίνονταν ή δεν γίνονταν πλειστηριασμοί την περίοδο διακυβέρνησης Τσίπρα; Εβγαιναν στο «σφυρί» πρώτες κατοικίες την «πρώτη φορά Αριστερά» ή όχι; Ο νόμος 4354/2015 αλλά και ο 4346/2015 ψηφίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή όχι; Η πόρτα στα funds έμεινε κλειστή ή άνοιξε τότε;
Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, που εν πολλοίς εξηγούν και τη σημερινή κατάσταση με τους πλειστηριασμούς και τους servicers, υπάρχουν και έχουν δοθεί από πολλές πλευρές. Στην Κουμουνδούρου, όμως, έχουν φροντίσει να τις ξεχάσουν, όπως ξέχασαν την παραίτηση και την παράδοση της έδρας του Γαβριήλ Σακελλαρίδη και κυρίως τις ανεξαρτητοποιήσεις των Στάθη Παναγούλη και Νίκου Νικολόπουλου, μετά τις διαγραφές από τις Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ αντίστοιχα, εξαιτίας του πολυνομοσχεδίου του υπ. Οικονομικών τον Νοέμβριο του 2015.
Τι κατήγγειλαν τότε οι βουλευτές; «Υπακούοντας στις αντιδράσεις των πολιτών αρνούμαι να οδηγήσω στον δρόμο βιοπαλαιστές δανειολήπτες, αφήνοντάς τους στο έλεος των τραπεζών, που θησαύρισαν στα χρόνια της διαπλοκής (…) και απέχω από τη σημερινή ψηφοφορία για τους πλειστηριασμούς», έλεγε τότε ο κ. Παναγούλης. «Στις εκλογές είπαμε “κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», υποσχεθήκαμε λιγότερους φόρους, παράλληλο πρόγραμμα για ανακούφιση των αδυνάτων. Δυστυχώς δεν κάναμε τίποτα από αυτά», δήλωνε από την πλευρά του ο κ. Νικολόπουλος, προτού απόσχουν και οι δύο από την ψηφοφορία. Κι αυτό απαντά βασικά στο ποιος άνοιξε την πόρτα των πλειστηριασμών.
Η παραδοχή
Πλειστηριασμοί, λοιπόν, διεξάγονταν και επί Τσίπρα, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Alpha. «Γίνονταν πλειστηριασμοί, αλλά δεν ήταν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας αδύνατων πολιτών, αλλά πλειστηριασμοί σε βάρος στρατηγικών κακοπληρωτών» ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε σχετικά.
Αφήνοντας κατά μέρος τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε «αδύνατους πολίτες» και «στρατηγικούς κακοπληρωτές» –ούτως ή άλλως ο συγκεκριμένος διαχωρισμός ήταν αντικείμενο δικαστικής διερεύνησης βάσει του νόμου Κατσέλη αλλά και των παρεμβάσεων του 2019–, στην κατηγορηματική διαβεβαίωση του Αλέξη Τσίπρα ότι δεν εκπλειστηριάστηκαν πρώτες κατοικίες επί των ημερών του, έρχεται ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, υπουργός της πρώτης περιόδου των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και τον διαψεύδει:
«Οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας ξεκίνησαν να έχουν μαζικό τρόπο και μαζική έκταση επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου ξεκίνησε αυτήν τη λαίλαπα των πλειστηριασμών, γενικώς και ειδικότερα πρώτης κατοικίας. Κυνικά και θα έλεγα με έναν τρόπο ας πούμε απόλυτα βάρβαρο», υποστήριξε ο πρώην υπουργός στον Real FM, επαναλαμβάνοντας αυτά που είχε πει και στο «m». «Είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που ξεκίνησε τους μαζικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και θεσμοθέτησε τη μεταβίβαση των κόκκινων δανείων στα funds. Αλλωστε εγώ για τους αγώνες μου κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας έχω υποστεί σωρεία δικαστικών διώξεων από τον ΣΥΡΙΖΑ», σημείωνε στο «m».
Στο ίδιο μήκος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έχει αναφερθεί κατ’ επανάληψη στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας «τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε ως βίλες» για να αποφύγει την κοινωνική αγανάκτηση. Οι ισχυρισμοί των κ.κ. Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου εξάλλου επιβεβαιώνονται και από τον ν. 4346/15, που έθετε προϋποθέσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας, και όχι ανεξαιρέτως.
«Για κοινωνικούς λόγους»
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς για να ενισχύσει επικοινωνιακά τη «δυσανεξία» του στους πλειστηριασμούς, να οικειοποιηθεί τα σλόγκαν τύπου «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» και να προμοτάρει τις πρωτοβουλίες του που κατά τα στελέχη του προστάτεψαν τις λαϊκές κατοικίες και την περιουσία των Ελλήνων.
Γεννάται, όμως, το ερώτημα πώς προέκυψε ο ν. 4354/15, που εγκαινίασε τους e-πλειστηριασμούς, άνοιξε την πόρτα στους servicers και επί της ουσίας «πάτησαν» πάνω του οι 56 δικαστές του Αρείου Πάγου για να εκδώσουν την πρόσφατη απόφαση, πως οι εν Ελλάδι διαχειριστές/servicers μπορούν να ενεργούν δικαστικές πράξεις, δηλαδή να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς ως διάδικοι, αυτόνομα όχι ως πληρεξούσιοι των funds.
«Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί είναι σημαντικοί, όχι μόνο για να έχουμε καλές τράπεζες, αλλά και για αναπτυξιακούς και κοινωνικούς λόγους» επιχειρηματολογούσε το 2017 ο τότε υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Μάλλον επειδή το «σφυρί» είναι ηλεκτρονικό, πονά λιγότερο αυτόν που χάνει το σπίτι ή την επιχείρησή του…
Και η επιχειρηματολογία του κ. Τσακαλώτου συνοψιζόταν πως μέσω των πλειστηριασμών οι τράπεζες μπορούν να δανειοδοτήσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και να βγάλουν φτηνό στεγαστικό για τα νέα ζευγάρια, εκθειάζοντας παράλληλα τον εξωδικαστικό μηχανισμό, τον οποίον τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ πετά στο πυρ το εξώτερον.
Αυτή είναι η λογική της υποκρισίας που θέλει τους συριζέικους πλειστηριασμούς καλούς, αναπτυξιακούς και κοινωνικούς, την πρώτη κατοικία όταν εκπλειστηριάζεται «βίλα» και τον πολίτη «στρατηγικό κακοπληρωτή».
