Τα παραμύθια για την παγκόσμια επιτυχία του Αλ. Τσίπρα, που έτρεξε μόνος του και βγήκε πρώτος, καλά κρατούν. Τα παραμύθια για την κοινωνία, που δήθεν έστειλε τον «λογαριασμό» στο Μαξίμου, καλά κρατούν. Τα παραμύθια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μαζικότερο κόμμα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλους τους πλανήτες, καλά κρατούν.
Ωστόσο, όπως συμβαίνει σε όλα τα όμορφα παραμύθια, κάποτε τελειώνουν και χωρίς δράκους.
Σε αντίθεση, τώρα, με τα παραμυθάκια, τις φανταστικές ιστορίες και τα επαναστατικά τσιτάτα υπάρχουν τα άτιμα τα γεγονότα που είναι ξεροκέφαλα, όπως έλεγε κι ο σύντροφος Λένιν.
Γεγονός πρώτο: Οι αριθμοί. Ακόμη κι αν πιστέψουμε ότι είναι πραγματικά τα στοιχεία που έδωσε η Κουμουνδούρου για τους πολίτες που πήγαν να ψηφίσουν τον έναν και μοναδικό υποψήφιο για την καρέκλα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ μακριά από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη.
Το 2016 στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ πάνω από 400.000 πολίτες σηκώθηκαν από τον καναπέ και έστειλαν μήνυμα ανανέωσης εκλέγοντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη αρχηγό της ΝΔ.
Το 2022 συμμετείχαν στις εκλογές για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ 270.000 πολίτες.
Λεπτομέρεια: σε αντίθεση με το… μοντέλο Κορέας και Ρωσίας που επέλεξαν στον ΣΥΡΙΖΑ για να βγάλουν αρχηγό, στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπήρχαν κι άλλοι υποψήφιοι. Δεν «έτρεχαν» μόνοι τους, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας.
Γεγονός δεύτερο: Το προβάδισμα της ΝΔ επέστρεψε σε διψήφια επίπεδα. Επιπλέον, τα μέτρα του εθνικού σχεδίου για την αναχαίτιση της ενεργειακής ακρίβειας (σ.σ.: λόγω Πούτιν), τα οποία ανακοίνωσε τις προηγούμενες ημέρες ο πρωθυπουργός, ενίσχυσαν κι άλλο το ηγετικό προφίλ του καθώς και την πολιτική κυριαρχία του στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Επίσης, όπως καταγράφουν η Marc για το Πρώτο Θέμα και σήμερα η Opinion Poll για tomanifesto βελτιώνεται και η εικόνα της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Συμπερασματικά: όσο κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ θα βλέπουν μόνο το δέντρο και όχι το δάσος και όσο κάποιοι μουστερήδες θα συνεχίζουν τη στρεψόδικη επίθεση εναντίον των «εχθρών» (βλ. ΜΜΕ και πολιτικοί αντίπαλοι) τόσο θα αγκαλιάζονται με την πολιτική ανυποληψία και τον αθεράπευτο μηδενισμό, όπως θα έλεγε και ο Νίτσε. Και δεν θα βγουν, εύκολα, από εκεί…
