Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται δύο σχέδια, διαφορετικών ομάδων και στοχεύσεων, στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου. Το πρώτο είναι της προεδρικής ομάδας, η οποία με διάφορα εκλογικά κόλπα επιχειρεί την αποδόμηση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Στο στόχαστρο του Αλέξη Τσίπρα και κάποιων εκ των στενών του συνεργατών είναι, πρωτίστως, τα στελέχη της «Ομπρέλας», τα οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, σκοπεύουν να θυσιάσουν για χάρη των «εκλεκτών» της σημερινής ηγεσίας.
Το δεύτερο αφορά τις κινήσεις των «δελφίνων» για τη μετά Τσίπρα εποχή. Εφόσον επιβεβαιωθούν, όπως όλα τα στοιχεία μαρτυρούν, οι δημοσκοπήσεις και ο «άχαστος» χάσει κι αυτές τις εκλογές από τον «χειρότερο πρωθυπουργό», όπως λέει και ξαναλέει, τότε το βράδυ της 21ης Μαΐου είναι σίγουρο πως θα αρχίσουν να βαράνε τα νταούλια της αμφισβήτησης, καθώς αρκετά στελέχη θα ζητήσουν από τον Αλέξη Τσίπρα το λογαριασμό και τα ρέστα για το εκλογικό αποτέλεσμα.
Με το όπλο παρά πόδα
Στη μάχη για την κούρσα διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα, ως φαβορί εμφανίζονται, σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν οι μυημένοι στις παρασκηνιακές διαδικασίες, η Εφη Αχτσιόγλου, η Ρένα Δούρου και ως αουτσάιντερ ο Αλέξης Χαρίτσης.
Η τομεάρχης Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, Εφη Αχτσιόγλου, φέρεται να υποστηρίζεται από την ομάδα της «Ομπρέλας» και από πολλά στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ωστόσο, αρνητικοί σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο εμφανίζεται η λεγόμενη «γερουσία» του κόμματος, ήτοι Αλέκος Φλαμπουράρης, Γιάννης Δραγασάκης, Αριστείδης Μπαλτάς, Νίκος Βούτσης και Θανάσης Καρτερός.
Οι «Νέστορες» του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους «τσιπροφύλακες», προσανατολίζονται, με βάση τις υπάρχουσες πληροφορίες, στο να στηρίξουν, όταν έρθει η ώρα για αλλαγή ηγεσίας στο κόμμα, την πρώην περιφερειάρχη, Ρένα Δούρου. Θετικά θα έβλεπε μια τέτοια εξέλιξη και η «ομάδα» του Νίκου Παππά, η οποία, ως γνωστόν, δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με την Εφη Αχτσιόγλου, τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και τους «ομπρελίστες».
Ο ρόλος των πασοκογενών
Με ενδιαφέρον παρακολουθούν τα στρατόπεδα των μονομάχων τις διαθέσεις της πολυπληθούς ομάδας των πασοκογενών. Προσώρας κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, περιμένοντας ίσως να σιγουρέψουν ποιος θα κερδίσει για να συνταχτούν μαζί του ή μαζί της.
Επίσης, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον και η στάση που θα κρατήσουν τα στελέχη της «Γέφυρας» (Μπίστης, Λιάκος, Βαλντέν, Δανέλλης), που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια που έγινε για διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος, υπάρχουν και οι ανένταχτοι, που για τους δικούς τους λόγους δεν έχουν εκδηλωθεί ακόμη.
Ιδιος και απαράλλαχτος
Γυρίζοντας κανείς το ρολόι σχεδόν τέσσερα χρόνια πίσω, θυμάται ότι από τις δηλώσεις του Αλέξη Τσίπρα, αμέσως μετά τη στρατηγική και προσωπική ήττα που υπέστη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αχνοφαινόταν ότι κατάλαβε γιατί έχασε, καθώς και ότι θα έπαιρνε εκείνες τις πρωτοβουλίες που χρειαζόταν για να ανανεώσει και να εκσυγχρονίσει το κόμμα του και κυρίως να απαλλαγεί, χωρίς άλλη καθυστέρηση, από τα βαρίδια του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, όλα αυτά ήταν έπεα πτερόεντα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν τόλμησε να αλλάξει τίποτα. Μ’ αυτούς που έχασε το 2019, μ’ αυτούς συνέχισε και συνεχίζει να κάνει τυφλή και στείρα αντιπολίτευση, κάνοντας πολλούς μέσα στο κόμμα του να λένε ότι ακόμη και σήμερα δεν έχει καταλάβει γιατί έχασε 4 εκλογικές μάχες από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Την ίδια ώρα, φρόντισε να κάνει το κόμμα όσο πιο αρχηγικό γινόταν. Τα όργανα πολλές φορές είναι διακοσμητικά στοιχεία και δεν παίζουν κανένα ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Το παράδειγμα με τον Παύλο Πολάκη, που δήθεν θα διέγραφαν τα όργανα μετά από εισήγησή του και μετά «νερό κι αλάτι», δείχνει ότι αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω. Καμιά φορά το αυτό ισχύει και για τον υπαρχηγό του, τον αψύ Κρητικό, ο οποίος, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, είναι η άλλη όψη του καθρέπτη του Αλέξη Τσίπρα.
