L’Etat c’est moi. Αυτή ήταν η φράση του Λουδοβίκου του 14ου, του επονομαζόμενου και Βασιλιά – Ήλιου της Γαλλίας, όταν τον κατηγορούσαν για αυταρχισμό και απολυταρχισμό.

Κάτι τέτοιο ονειρεύεται και ο Ταγίπ Ερντογάν.

Χωρίς να είναι δικτάτορας με την ουσιαστική έννοια, αφού εκλέγεται από το λαό του με ελεύθερες εκλογές, δημοκρατικά και με άμεση προσφυγή στις κάλπες. Όπως ο Μητσοτάκης σήμερα και ο Τσίπρας χθες.

Από κει και πέρα υφίσταται ένα όριο και ένα επίπεδο δημοκρατικότητας.

Αφορά τον τρόπο λειτουργίας και διακυβέρνησης του κράτους, τις μεθοδεύσεις, τις ίντριγκες, τη «σκοτεινή» πλευρά μιας διακυβέρνησης.

Εκεί ο Ερντογάν φαίνεται να έχει χάσει αρκετά τη μπάλα. Δείχνει να την κλωτσάει επίτηδες για να μπερδέψει τις κάρτες.

Ο Ταγίπ Ερντογάν Ερντογάν έδειχνε κάποτε ότι ήταν η ελπίδα των Τούρκων. Έμεινε στη φυλακή κάποια χρόνια, ως προϊσλαμιστής, χωρίς να είναι γνήσιος, παρά μόνο για το φαίνεσθαι. Ήταν μια επιλογή η οποία έγινε, πιστεύοντας ότι «τραβάει» πολιτικά.

Παρά το γεγονός ότι την εποχή εκείνη, ο τότε πρωθυπουργός, Τουργκούτ Οζάλ, – μουσουλμάνος αλλά όχι ισλαμιστής – πλησίαζε με την πολιτική του την Ευρώπη όσο κανένας άλλος πριν αλλά και μετά από αυτόν, στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας. Kυβέρνησε την περιοδο 1985 -1990 και τότε μπήκαν οι βάσεις της φιλοευρωπαϊκής Τουρκίας και έγιναν τα πρώτα θετικά βήματα για τη σύσφιξη των τουρκοευρωπαϊκών σχέσεων.

Αλλοι χρόνοι, άλλες εποχές. Αλλά εποχές με σημασία και προοπτική.

Ήταν η ελπίδα των φιλοδυτικών Τούρκων, οι οποίοι ήταν πάρα πολλοί τότε.

Οι ισλαμιστές όμως τον περίμεναν στη γωνία. Όταν πέθανε, νέος από καρδιά, ξύπνησαν οι εχθροί της φιλελεύθερης, κοσμικής Τουρκίας.

Ο Εργντογάν μπήκε στο παιχνίδι, ξεκινώντας από επιτυχημένος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης. Είχε την «τύχη» να φυλακιστεί για «τις ιδέες του», τις οποίες ακόμη δεν είχε ξεδιπλώσει. Η φυλακή του έκανε καλό. Διότι χρονικά, η φυλάκιση του έγινε την περίοδο των πιο δημοκρατικών κυβερνήσεων της Τουρκίας, όσο και αν αυτό φαίνεται αντιφατικό.

Τα λάθη των πλέον δημοκρατικών κυβερνήσεων της εποχής, έφεραν τον Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία. Και τους εξαφάνισε με μαεστρία.

Πηγή: neweurope.gr