«Η εμπειρία του τελευταίου μήνα μας δείχνει ότι έχουμε εισέλθει σε μια πάρα πολύ σκοτεινή περίοδο θεσμικής παρακμής». Ποιος κάνει τη διαπίστωση; Μα ο ίδιος που όλως τυχαίως είχε βρεθεί στο Άρειο Πάγο και εν συνεχεία, πάλι όλως τυχαίως, βγήκε στη δημοσιότητα η «Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους».
Του Χάρη Παυλίδη
Ούτε ο Δημήτρης Τζανακόπουλος γνώριζε ότι κάποιοι κακεντρεχείς θα συνδύαζαν την επίσκεψή του εκεί με τη σκευωρία της Novartis, ούτε ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος γνώριζε αυτό που γνώριζε η κυρία Θάνου.
Γενικώς τα χρόνια που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Καμμένο και τις… άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, όλα ήταν στον αυτόματο και υπήρχε… θεσμική ακμή. Μέσα σε 30 ημέρες σκοτείνιασε ο ουρανός και η χώρα εισήλθε σε περίοδο «θεσμικής παρακμής». Και έχει πλάκα ποιος κάνει την διαπίστωση και έχει και το θράσος να την καταθέτει δημόσια. Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος! Ο «σκληρός» της παρέας των υπογείων και των ανωγείων του Μαξίμου, που όχι μόνο είχε γνώση των πάντων αλλά επιπλέον είχε και τον συντονισμό όλων των «ειδικού χειρισμού» θεμάτων. Τώρα, βέβαια, κουνάει το δάχτυλο και εμφανίζεται ως… ο Αυλωνίτης του ΣΥΡΙΖΑ. Που όπως φαίνεται σιγά- σιγά μετατρέπεται σε σωματείο αντίστοιχο εκείνου που προήδρευε στην ταινία ο Βασίλης Αυλωνίτης: «Πνεύμα και Ηθική».
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση αυτό που ζούμε με το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κωμωδία χαρακτήρων. Είναι κάτι πιο αστείο. Είναι γελοίο να βλέπεις και να ακούς τους πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να μιλάνε για δημοκρατία και να υπερασπίζονται τις Ανεξάρτητες Αρχές, που όμως επί των ημερών του δεν ήταν ούτε ανεξάρτητες ούτε είχαν αρχές όπως αποδεικνύει η τροπή που πήρε το «μεγαλύτερο σκάνδαλο». Και κάτι ακόμη για όλους αυτούς που κόπτονται για θέματα αρχής, επικαλούμενοι μάλιστα και το «Ενωσιακό Δίκαιο» που όλα αυτά τα χρόνια το είχαν γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι. «Όταν κάποιος διατείνεται ότι δεν πρόκειται για τα χρήματα αλλά είναι θέμα αρχής», είχε πει ο Αβραάμ Λίνκολν, «τότε πρόκειται για τα χρήματα».
Στην περίπτωση, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τα χρήματα. Είναι ότι έχασαν τον έλεγχο να ελέγχουν, με τους μηχανισμούς που είχαν στήσει, όλους όσοι είχαν καταλάβει τα σχέδια τους. Περί αυτού πρόκειται. Γιατί να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ για «θεσμική παρακμή», είναι το ίδιο με το να ασκεί κριτική η Πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων(Θάνου) στην Πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού(Θάνου) και να ακούει η σύμβουλος(Θάνου) του πρωθυπουργού Τσίπρα.
Να ακούει ότι οι δικαστές «δεν επιτρέπεται, μετά τη συνταξιοδότηση τους, να επιζητούν επισκεπτόμενοι κομματικά και άλλα γραφεία και να αποδέχονται άλλες θέσεις και μάλιστα καλά αμοιβόμενες, όπως πχ του Προέδρου Ανεξάρτητης Αρχής, με μηνιαίες αποδοχές 11.000 ευρώ διότι έτσι δημιουργείται και ευλόγως η πεποίθηση ότι υπήρχε «προϋπάρχουσα συναλλαγή»».
Αυτό κύριε Τζανακόπουλε λέγεται «θεσμική ακμή»; Τελικά, ο ΣΥΡΙΖΑ όπως πάει θα κερδίσει επαξίως τον τίτλο του μεγαλύτερου φιάσκου από συστάσεως ελληνικού κράτους.
