Η μάχη της Κρήτης, βάσει των νέων ευρημάτων της GPO, «ρευστοποιεί» τη μονομαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ μετά τη νέα ηγεσία στη Χαριλάου Τρικούπη. Και ο προβληματισμός στην Κουμουνδουρου αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Κι αυτό αφού από τη μία γιατί η Κρήτη είναι κάστρο για την Κουμουνδούρου, όπως έδειξαν οι κάλπες του 2019, αλλά και γιατί εκεί δοκιμάζεται παραδοσιακά το προφίλ της κομματικής ηγεσίας.
του Δημήτρη Μανιάτη*
Κι αυτή η δεύτερη κουβέντα γίνεται επίσης υπογείως στον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία και παρότι αν γινόταν αύριο ένα δημοψήφισμα η συντριπτική πλειονότητα θα απαντούσε πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι το asset του κόμματος. «Είναι αλλά ταυτόχρονα δεν είναι και ο Αλέξης του 2014», λέει αποστασιοποιημένο στέλεχος του χώρου. Και οι παροικούντες στη συριζάϊκή Ιερουσαλήμ ξέρουν πως όλο αυτό το διάστημα γίνεται μια έτερη ανάγνωση. όχι κατ’ ανάγκην από τους συνήθεις αντίπαλους – εσωτερικά – για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πως η κρίση ταυτότητας του κόμματος έχει αιτία τον πρόεδρο ή πως η κρίση αυτή αποτυπώνεται και σε εκείνον.
Εξάλλου σε όλες τις τελευταίες μετρήσεις, η φθορά της κυβέρνησης δεν αντιστοιχεί μόνον σε μη εκταμίευση για την αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και σε διατήρηση του προβαδίσματος του προφίλ και της δημοφιλίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στο man to man με τον Αλέξη Τσίπρα. Ενδεικτικά στην επίσης πρόσφατη μέτρηση της Interview και στο ερώτημα ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με ποσοστό 46% εξακολουθεί να υπερέχει του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος λαμβάνει 25%. Κι εδώ αρχίζουν οι δύο διαφορετικές αναγνώσεις εντός ΣΥΡΙΖΑ για το θέμα. Ποιος καταπίνει ποιον; Το κόμμα τον αρχηγό ή ο αρχηγός το κόμμα; Οι πιο προεδρικοί εντοπίζουν το πρόβλημα στο γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν πήρε έγκαιρα πρωτοβουλίες για επανίδρυση του χώρου – πιο ενδεικτικά δείχνουν στο τελευταίο Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος που ενώ είχε πάει με πολεμικές διαθέσεις για την αναστολή του καθημερινού φύλλου της «Αυγής», τελικά «συμβιβάστηκε» με τη συνθετική οδό της διατήρησης του φύλλου αν και το όλο θέμα όπως λένε οι εμπειρότεροι απλώς παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες.
Οι πιο πολεμικοί των προεδρικών, αλλά και πασοκογενών, βλέπουν συνεχώς μια «ομάδα» εντός που βάζει εμπόδια στην ανάταξη του ΣΥΡΙΖΑ και άρα μια ομάδα που ναρκοθετεί και τον πρόεδρο και τον θέλει δέσμιο των ομάδων ή της διαιτήτευσής τους. Οι της «αριστερής αντιπολίτευσης» επισημαίνουν πως στην πραγματικότητα έχουν συναινέσει στα πάντα, πως το θέμα είναι πιο ταυτοτικό και έχει ευθύνη ο ίδιος ο πρόεδρος για μια σειρά επιλογών. Για παράδειγμα, θεωρούν πως έχει την πλήρη ευθύνη για τη μη ανάδειξη θετικών κυβερνητικών τομών (2015-19).
-
από Τα Νέα
