Γράφει ο Μιχάλης Δεμερτζής
Xαρές και πανηγύρια στον ΣΥΡΙΖΑ, που η συμμετοχή στις εσωκομματικές εκλογές του έφτασε τις 170.000. Προφανώς υπολόγισαν στην Κουμουνδούρου ότι με ένα μόνο άτομο να βάζει υποψηφιότητα για ηγέτης του κόμματος δεν είναι καθόλου άσχημο το νούμερο. Σωστά, δεν είναι άσχημο το νούμερο, μόνο που συμπεριέλαβαν στη διαδικασία 15χρονα και μετανάστες. Και, εντάξει, οι περισσότεροι μετανάστες είναι μεγάλοι άνθρωποι και δεν είναι ακριβώς παράλογο να τους ζητείται πολιτική ή κομματική άποψη. Τα παιδιά, όμως, τι τα θέλουν στον ΣΥΡΙΖΑ;
Κατ’ αρχάς, αφού θέλουν να τους ψηφίζουν παιδιά και έφηβοι, γιατί πανηγυρίζουν; Στην Ελλάδα υπάρχουν χονδρικά 600 χιλιάδες άτομα στις ηλικίες 15-19. Πού πήγαν όλα αυτά τα παιδιά κυριακάτικα και δεν έδωσαν το «παρών» στη ΣΥΡΙΖΑϊκή «γιορτή της δημοκρατίας»; Δεν αναρωτήθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ποιο είναι το μέλλον της χώρας μας και ειδικά το μέλλον της ελληνικής Αριστεράς, όταν σχολιαρόπαιδα πηγαίνουν να παίξουν μπάλα ή να βγουν βόλτα με τους φίλους τους ή, ακόμα χειρότερα, να διαβάσουν για τα μαθήματα της Δευτέρας, αντί να βοηθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα να νικήσει τον Κανένα στην ηγεσία του κόμματος;
Κατά δεύτερον και σοβαρότερον, ποια είναι τα, έστω λίγα, καημένα αυτά παιδιά που πήγαν όντως και ψήφισαν στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ; Το ξέρουν οι γονείς τους; Ή, μάλλον, το ξέρουν όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς τους; Γιατί τα περισσότερα, αν όχι όλα, μάλλον οι γονείς τους τα έστειλαν. Θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν γονείς που ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να κάνουν κατάληψη, για εκλογές στην Αριστερά δεν θα τα στείλουν; Πώς αλλιώς θα δημιουργηθεί, άλλωστε, η νέα γενιά των Ελλήνων αριστερών; Τώρα με τα social media και τις ταινίες της Marvel, σιγά μην υπάρξει έφηβος που θα κάτσει να διαβάσει Μαρξ. Να δείτε που στις επόμενες εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δίνουν και δωρεάν data για το κινητό…
Εν τέλει, αυτό που κάνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα παιδιά και τους εφήβους μοιάζει πολύ με αυτό που κάνει στα οικογενειακά τραπέζια ο κλασικός θείος που θέλει να κάτσει με τη νεολαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως πολιτική δύναμη είναι πια βαρετός και ανεπίκαιρος, για αυτό και δεν τον σηκώνει το «τραπέζι των μεγάλων», οπότε και αισθάνεται πιο άνετα κάνοντας τον καμπόσο στους μικρούς. Τους καλεί να συμμετάσχουν στην πολιτική, αλλά μόνο για να συνεχίσει να έχει ο ίδιος λόγο, όχι εκείνοι. Ο λόγος των νέων δεν σημαίνει τίποτα για τον ΣΥΡΙΖΑ αν δεν εκφράζει την αντιδραστικότητα και τον ριζοσπαστισμό. Αυτά τους πουλάει στη θεωρία και ζητεί ως αντάλλαγμα να του τα κάνουν πράξη.
Ετσι κάνει η Αριστερά… Προσποιούμενη την ιδεαλίστρια, πουλά στη νεολαία επανάσταση και όταν οι νέοι που την αγόρασαν γίνουν μετά ενήλικες και αρχίσουν να κατεβάζουν τη γροθιά, τους πουλάει πίσω τη νεότητα υποσχόμενη μέγιστα οφέλη με ελάχιστη προσπάθεια. Τα πραγματικά αποτελέσματα είναι, εν ολίγοις, παιδιά που πιστεύουν ότι η κοπάνα είναι άποψη και η κατάληψη αγώνας, τριαντάρηδες που νομίζουν ότι είναι ακόμα κανονικοί φοιτητές και σαραντάρηδες που θεωρούν ότι οι πορείες και οι διαδηλώσεις είναι υλικό για βιογραφικό. Στο μεταξύ, στον πραγματικό κόσμο, οι πραγματικοί ενήλικες εργάζονται κανονικά, κουβαλώντας στους ώμους τους μεταξύ άλλων και όλους αυτούς τους «ημιπιτσιρικάδες», και για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν έχουν καθόλου τον χρόνο να τρέχουν σε εκλογές όπου οι υποψήφιοι δεν ξεπερνούν σε αριθμό το ένα!
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας tomanifesto
