Και ξαφνικά συζήτησαν «τυχαία» για μορατόριουμ!

Και ξαφνικά πληροφορηθήκαμε ότι πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφής μεταξύ των παλαίμαχων Αλέκου Φλαμπουράρη, γνωστού για το επιτυχημένο έργο του ως Υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του Κώστα Γείτονα Υπουργού Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ επί πολλά χρόνια που δεν διαθέτει σήμερα κάποια επίσημη κοινοβουλευτική, πολιτική, κομματική ιδιότητα.

Τι συζήτησαν; Την ανάγκη να υπάρχει …μορατόριουμ! Ποιον εκπροσωπούσαν άραγε; Τι σημαίνει αυτή η συνάντηση; Τι σημαίνει μορατόριουμ;

του Ζαχαρία Ζούπη

Ο κ. Φλαμπουράρης σίγουρα εκπροσωπούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως  τον Αλέξη Τσίπρα. Η συμμετοχή του είναι ορατώς κατ΄εντολήν και ο στόχος η επιδίωξη του Α. Τσίπρα να εμφανιστεί ως πραγματοποιών διεύρυνση, ως μεταλλασόμενος σε σύγχρονο κεντροαριστερό. Προϋπόθεση για να δείξει ότι κάτι επιτυγχάνει αφού το εγχείρημα έχει βαλτώσει, είναι να κάνει κίνηση προς το ΚΙΝΑΛ. Αναμενόμενο και σαφούς επιδίωξης. Η συνάντηση αυτή λοιπόν σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα και για να δημιουργήσει σύγχυση, τον βολεύει. Άρα την συνάντηση από την πλευρά του Τσίπρα την καταλαβαίνω.Την δουλειά του κάνει ή επιδιώκει να κάνει.

Ο Κώστας Γείτονας όμως τι ήθελε, τι επεδίωκε σ΄αυτή την συνάντηση; Ποιον εκπροσωπούσε για να μιλάει για μορατόριουμ και να φέρεται ότι σημείωσε το βαρύγδουπο μεν, άνευ πολιτικής σημασίας και αξίας δε απόφθεγμα «αντιπολίτευση δεν κάνεις σε αντιπολίτευση»! Σέβομαι την ιστορία του και την πορεία του αλλά αυτό αποτελεί παράδειγμα πολιτικής ανοησίας. Το κάθε κόμμα αντιπαρατίθεται με οποιοδήποτε άλλο, είτε είναι στην Κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Πρόκειται για βασική αρχή της δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματος. Ωστόσο το ερώτημα είναι απλό: Υπάρχει απόφαση Συνεδρίου, Πολιτικού Συμβουλίου, Κοινοβουλευτικής Ομάδας , Ευρωομάδας του ΠΑΣΟΚ ή του ΚΙΝΑΛ που να αφήνει περιθώρια για τέτοια κίνηση; Απ΄ότι ξέρω μελετώντας ως Πολιτικός Αναλυτής τις Αποφάσεις όλων των κομμάτων, όχι, σαφέστατα όχι. Ποιος λοιπόν έδωσε αυτό το δικαίωμα στον τέως Υπουργό; Ποια παρέα του είπε προχώρα; Όλοι καταλαβαίνουν, όσο και αν πασχίζει το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΑΛ να μας πείσει για ανθρώπινη συνάντηση, ότι ο Κώστας Γείτονας δεν θα έπαιρνε τέτοια πρωτοβουλία αν δεν υπήρχε συμφωνία της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ και του πολύ στενού κύκλου που ουσιαστικά αποφασίζει μόνο του για τα πάντα με την βοήθεια υποβολέων πίσω από την κουρτίνα που κάποιοι διακρίθηκαν ως στρατολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012- 2015, όλως περιέργως χωρίς να αντιδρούν εκατοντάδες στελέχη του χώρου. Νομίζω ότι είναι σαφές αυτό. Μόνο που το ΚΙΝΑΛ δεν το βοηθάει μία τέτοια συνάντηση.

Γιατί έγινε αυτή η συνάντηση αυτή την χρονική στιγμή; Εκτιμώ ότι πρόκειται για συνάντηση αποτέλεσμα πανικού από την τελευταία φουρνιά δημοσκοπήσεων που δείχνουν τον Κ.Μητσοτάκη να έχει καταλάβει τον χώρο του Κέντρου και να συγκινεί σημαντiκό ποσοστό του χώρου της Κεντροαριστεράς, τα δύο κόμματα να χάνουν αξιοσημείωτες δυνάμεις γύρω στο ένα τρίτο με ένα τέταρτο της δύναμης που συγκέντρωσαν στις Βουλευτικές Εκλογές. Και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ τον καταλαβαίνω, αν και δεν έχει να κερδίσει και πολλά. Τους επιτελείς του ΚΙΝΑΛ δεν καταλαβαίνω, αφού τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του συμφωνούν με την Κυβερνητική Πολιτική , αποδέχονται τον Κ. Μητσοτάκη και συμφωνούν με βασικές Πολιτικές της Κυβέρνησης. Δεν καταλαβαίνουν επομένως, ότι λάθος κινήσεις που εκπέμπουν μηνύματα φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνουν φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό του που θα οδηγούν τμήματά του και στην αγκαλιά του Α.Τσίπρα και του Κ.Μητσοτάκη , με κερδισμένο τον δεύτερο όπως δείχνουν τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων; Να έχουν σκεφτεί οι ίδιοι ότι τέτοιες κινήσεις μπορεί να καταστήσουν την Φώφη Γεννηματά μια νέα Μαρία Δαμανάκη που οδηγούσε το 1993 τον Συνασπισμό εκτός Βουλής.

Ας είναι λοπόν πιο προσεκτικοί ειδικά στο ΚΙΝΑΛ. Ας συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημά τους δεν είναι αν κάνουν πολύ ηχηρή αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση, ούτε αν κάνουν αντιπολίτευση/ κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Φωνάζουν και παρ΄όλα αυτά πέφτουν. Άρα δεν πείθουν και κάτι φταίει. Το πρόβλημά τους πάλι δεν είναι αν θα κάνουν σήμερα μορατόριουμ με τον ΣΥΡΙΖΑ και αύριο σύμπραξη. Το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ – όπως και του ΣΥΡΙΖΑ – είναι πρόβλημα βαθιά ταυτότητας, πρόβλημα Στρατηγικό, Ιδεολογικό, Πολιτικό, Προγραμματικό, πρόβλημα αντιπολιτευτικής ατζέντας και συμμαχιών. Θα έλεγα δε, ότι το ΚΙΝΑΛ, θέλει δεν θέλει έχει πρόβλημα ηγεσίας.

Ας γυρίσουμε όμως στην στην συζήτηση και την συμφωνία για το περίφημο μορατόριουμ. Τι σημαίνει άραγε για το ΚΙΝΑΛ αυτό; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι τους χαρακτήριζαν δοσίλογους, υποστηρικτές Κυβερνήσεων Τσολάκογλου, προδότες και ευρωλιγούρηδες, υποτακτικούς; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι παράπεμψαν με παρακρατικές μεθόδους δέκα πολιτικά στελέχη ανάμεσά τους και τον Ε. Βενιζέλο; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι έφτασαν την χώρα στον γκρεμό και κατακρεούργησαν τη μεσαία τάξη; Ποιοι προσπάθησαν να ελέγξουν Δικαιοσύνη, Ανεξάρτητες Αρχές και Μέσα Ενημέρωσης και ποιοι στηρίζουν καθεστώτα αλλά Μαδούρο; Ότι αύριο τα στελέχη του θα κάνουν κριτική στον Νόμο Βρούτση για το Ασφαλιστικό και «θα ξεχάσουν» να αναφερθούν στον χειρότερο Ασφαλιστικό Νόμο που εμφανίστηκε ποτέ στην χώρα αυτόν του κ. Κατρούγκαλου; Ότι θα μιλάνε για το Μεταναστευτικό και θα ξεχνούν τι συνέβη στο διάστημα 2015-2016 όταν στην χώρα έρχονταν, λιάζονταν και χάνονταν; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Και αν μπορούν να τα κάνουν Πολιτικά πρόσωπα και επιχειρηματικά συμφέροντα που ευνοούν παρά φύσει σενάρια, δεν μπορούν να τα κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες που δεν μπορούν να ξεχάσουν, που βλέπουν ένα ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει ζητήσει μια συγγνώμη και να συνεχίζει το μετέωρο λαϊκίστικο, αποϊδεολογικοποιημένο βήμα του.

Ωστόσο, σε Δημοκρατία ζούμε. Όποιος θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά, μπορεί να το κάνει. Άλλωστε το Ιστορικό Νεκροταφείο είναι γεμάτο από ιστορικά κόμματα που θάφτηκαν αφού ευτελίστηκαν.