Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Σωκράτη Φάμελλου και η Νέα Αριστερά του Αλέξη Χαρίτση, δύο πολιτικοί χώροι που κάποτε ήταν ενωμένοι και σήμερα μοιάζουν να μάχονται ανεξάρτητα για την επιβίωσή τους, επιχειρούν τώρα μια προσέγγιση — στην ουσία, μια προσπάθεια να σώσει ο ένας τον άλλον. Η διαβίβαση δικογραφίας για τον Χαρίτση, σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις, αποτέλεσε την ιδανική αφορμή για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ και να τον στηρίξει με μια δήθεν «ανακοίνωση αλληλεγγύης», που στην πραγματικότητα αποτελεί ακόμη μια απέλπιδα προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανή η προσπάθεια μιας κοινής πορείας που πλέον μοιάζει... ανεκπλήρωτη.
Δεν έχει σημασία αν ο Χαρίτσης «παρακώλυσε συγκοινωνίες» ή υπερασπίστηκε τους αγρότες· το ζητούμενο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να συνθέσει ένα εύθραυστο παζλ, ελπίζοντας πως η «ένωση δυνάμεων» θα αναστήσει τη δημοσκοπική τους τύχη. Και αυτή η τύχη δεν προοιωνίζεται καλή: ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να πέσει κάτω από το όριο του 3%, ενώ η Νέα Αριστερά βλέπει την είσοδό της στη Βουλή να απομακρύνεται επικίνδυνα. Εδώ δεν μιλάμε για ιδεολογική σύμπνοια, αλλά για πολιτική συμμαχία ανάγκης.
Είναι προφανές πως το «νέο αφήγημα ενότητας» που επιχειρούν να χτίσουν είναι περισσότερο μια βιαστική κίνηση πανικού παρά μια στρατηγική επιλογή. Η προσέγγιση αυτή δεν δημιουργεί πολιτική δυναμική ούτε εμπνέει το κοινό τους, απλώς επιβεβαιώνει πως δύο πολιτικοί μονομάχοι που χάνουν έδαφος προσπαθούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αποφύγουν την πλήρη εξαφάνιση από το πολιτικό προσκήνιο.
Φάμελλος και Χαρίτσης: Δύο πολιτικοί σε αναζήτηση… σωτηρίας
Ο Σωκράτης Φάμελλος αναλαμβάνει το βάρος της πρωτοβουλίας για να κρατήσει ζωντανό τον ΣΥΡΙΖΑ, με τρόπο που περισσότερο θυμίζει κάποιον που προσπαθεί να σώσει ένα πλοίο που βυθίζεται. Η ανοιχτή στήριξη στον Αλέξη Χαρίτση και η έντονη κινητοποίηση της Κουμουνδούρου γύρω από τη δικογραφία αποδεικνύουν πως πρόκειται για μια κίνηση πολιτικής ανάγκης, όχι για μια γνήσια ιδεολογική επανένωση. Είναι μια προσπάθεια που δεν ανταποκρίνεται στο αίτημα της κοινωνίας, αλλά στην επιθυμία τους να παραμείνουν στην πρώτη γραμμή — έστω και ως ίχνη του παλιού τους εαυτού.
Η υπόθεση Χαρίτση: Από πολιτική διεκδίκηση σε επικοινωνιακό πυροτέχνημα
Η δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή γίνεται το ιδανικό εργαλείο για τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να παίξει το γνωστό επικοινωνιακό παιχνίδι περί «καταστολής και ποινικοποίησης» από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ωστόσο, στην πραγματικότητα πρόκειται για την τελευταία προσπάθεια να αναδείξουν τον Χαρίτση σε σύμβολο αντίστασης, ενώ ταυτόχρονα τον χρησιμοποιούν ως όχημα για μια επανένωση που φαντάζει περισσότερο σαν εικονική πραγματικότητα. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να δείχνουν πόσο έχουν απομακρυνθεί από την ουσιαστική πολιτική μάχη, εγκλωβισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο αυτοσυντήρησης.
Δημοσκοπήσεις: Ο μεγαλύτερος εφιάλτης και η κινητήριος δύναμη της «προσέγγισης»
Το κοινό τους πρόβλημα είναι σαφές: οι δημοσκοπήσεις τους καταδεικνύουν όχι απλώς σε δεινή θέση, αλλά στα όρια της πολιτικής εξαφάνισης. Ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλοτε κυρίαρχος πόλος της Αριστεράς, βλέπει το ποσοστό του να κατρακυλά επικίνδυνα κοντά στο όριο εισόδου στη Βουλή, ενώ η Νέα Αριστερά κινδυνεύει να μη βρει καν την είσοδο. Κάτω από αυτήν την πίεση, η «προσέγγιση» δεν είναι παρά κίνηση επιβίωσης. Και, όπως όλα δείχνουν, ο κόσμος έχει ήδη γυρίσει την πλάτη σε αυτό το κουρασμένο και αδύναμο πολιτικό δίδυμο.
