Γράφει ο Χάρης Παυλίδης
«Πιστεύω ότι μπαίνουμε στην τελική ευθεία. Θα έλεγε κανείς ότι τώρα αρχίζει η πραγματική διαπραγμάτευση, και τώρα θα κριθεί η δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης, με αποφασιστικότητα, με αταλάντευτη προσήλωση στους στόχους της, να βρει μια δίκαιη λύση. Η κυβέρνηση θα κριθεί από το αποτέλεσμα». Με αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας θα έκλεινε μετά από λίγα λεπτά την ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, σαν σήμερα 16 Ιουνίου του 2015, μόλις 11 ημέρες πριν από το μεταμεσονύκτιο διάγγελμα με το οποίο θα οδηγούσε την Ελλάδα στο δημοψήφισμα.
«Δεν λειτουργούμε με το άγχος και την πίεση της στιγμής», θυμίζοντας στους περιχαρείς βουλευτές του ότι «έχουμε λάβει εντολή τετραετίας» και πως έχει αποδείξει ότι δεν λειτουργεί με εκβιαστικά διλήμματα. Είχε πει και πολλά άλλα σε εκείνη τη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας του, αλλά είχε αποκρύψει τα σαφή μηνύματα που είχε πάρει από τους ομολόγους του στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Με κυριότερο εκείνο που έλεγε ότι δεν θα υπάρξει ουδεμία διαπραγμάτευση! Επί της ουσίας τούς έλεγε ψέματα ότι «τώρα αρχίζει η πραγματική διαπραγμάτευση». Πολύ απλά διότι ουδείς διαπραγματεύτηκε ποτέ μαζί του, ούτε βέβαια είχαν την πρόθεση να διαπραγματευτούν. Απόδειξη, το δημοψήφισμα και όσα ακολούθησαν.
Προφανώς και να τους έλεγε την αλήθεια, οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι, έχοντας παντελή άγνοια κινδύνου και επαφή με την πραγματικότητα, θα ακολουθούσαν. Αλλωστε όλοι ήταν πεπεισμένοι ότι η πρώτη φορά Αριστερά, ύστερα από πέντε μήνες στην κυβέρνηση με τον Καμμένο, δεν είχε περιθώρια αναμονής και μάλιστα εν όψει θέρους. Ο τότε πρωθυπουργός είχε επίγνωση πού οδηγούσε την Ελλάδα η «πραγματική διαπραγμάτευση» όπως ο ίδιος τη φανταζόταν. Και φυσικά γνώριζε ότι η «τελική ευθεία» στο τέλος της είχε γκρεμό. Ολα αυτά ο Αλέξης Τσίπρας δεν τα υποψιαζόταν απλά, αλλά τα γνώριζε, γιατί είχε λάβει σαφείς προειδοποιήσεις από τους κατά φαντασίαν… διαπραγματευόμενους μαζί του.
Το βράδυ της 5ης Ιουλίου 2015, όλοι –πλην της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ και των «αναστενάρηδων» της πλατείας Συντάγματος– κατάλαβαν τη σημασία της… «πραγματικής διαπραγμάτευσης» διά της κυβίστησης.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
