Μόνο στην κόπωση μπορεί να αποδωθεί ο πανηγυρισμός από όλους μετά την ολοκλήρωση της τετραήμερης Συνόδου Κορυφής. Δεν είναι μυστικό πως το αποτέλεσμα είναι συμβιβασμός μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις. Και όταν υπάρχουν διαπραγματεύσεις υπάρχουν νικητές και χαμένοι. Ο μεγαλύτερος χαμένος λοιπόν είναι το κράτος δικαίου. Γιατί η ρήτρα που προβλεπόταν για την παροχή βοήθειας επί της ουσίας ακυρώθηκε. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Επιπλέον, πώς είναι δυνατόν να πανηγυρίζει ο Ρούτε να πανηγυρίζει και ο Σάντσεθ; Απλά δεν είναι. Ένας από τους δύο είναι νικητής. Και ουδείς μπορεί να μιλά για ένα νέο πρόγραμμα Μάρσαλ για την Ευρώπη.
Οι πανηγυρισμοί λοιπόν των ηγετών εντάσσονται στην επικοινωνιακή στρατηγική τους και μόνο. Κάτι πρέπει να πουλήσουν στο εσωτερικό των χωρών τους για να κερδίσουν χρόνο ώστε να γλύψουν τις πληγές τους αλλά κυρίως να αρχίσουν να εφαρμόζονται τα μέτρα που θα επιλέξουν.
Και αποκρύπτουν και κάτι ακόμα: την μάχη που θα ακολουθήσει σε επίπεδο ευρωβουλής. Κάποιοι κάτι ψέλισαν, οι περισσότεροι όμως επέλεξαν να αποσιωπήσουν το γεγονός πως οι ευρωβουλευτές δεν είναι ιδιαιτέρως ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα.
