«Αποφάσισα να βάλω τέλος στην καριέρα μου, γιατί δεν μπορούσα να είμαι παραγωγικός σε αυτό που πρέπει να κάνω», είπε στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή «Καλοκαίρι Μαζί» ο αθλητής της άρσης βαρών, Θοδωρής Ιακωβίδης.
«Εγώ στον υψηλό αθλητισμό βρίσκομαι δέκα χρόνια. Υπάρχουν δυσκολίες οικονομικές, υπάρχουν και οι τραυματισμοί. Όταν περνάς την πόρτα του χειρουργείου υπάρχει η αβεβαιότητα», είπε ο Θοδωρής Ιακωβίδης.
‘Όπως εξήγησε, «το δικό μου άθλημα θέλει τουλάχιστον δύο προπονήσεις και κανονικά τρεις προπονήσεις την ημέρα, με συνολικά 6 ώρες. Εγώ τελειώνω στις 16:00 την δουλειά, τρώω κάτι στο πόδι και κάνω μια προπόνηση. Δουλεύω το πρωί στην Αγία Παρασκευή, μένω στην Νέα Ιωνία και πρέπει να πάω και στην Γλυφάδα για προπόνηση».
Ερωτηθείς για την απάντηση της Ομοσπονδίας στο αίτημα του για στήριξη είπε ότι «η απάντηση από την Ομοσπονδία είναι “κάνω ότι μπορώ, με τα μέσα που έχω”».
“Η αγάπη του κόσμου είναι πάρα πολύ μεγάλη, έκανε και ο Παναθηναϊκός μία κίνηση στην οποία μετείχαν φίλαθλοι και από άλλες ομάδες και μάλιστα μου είπαν οι άνθρωποι ¨δεν μας ενδιαφέρει αν θα συνεχίσεις, αυτά είναι για όσα έχεις κάνει μέχρι τώρα”. Και χορηγοί με έχουν προσεγγίσει και συζητάμε», αποκάλυψε ο αρσιβαρίστας, δείχνοντας ότι οι εξελίξεις έχουν ανατρέψει την απόφαση του να εγκαταλείψει τον πρωταθλητισμό.
Όπως μάλιστα ανέφερε, «προσπαθώ να βοηθήσω και 2-3 άλλα παιδιά που αξίζουν, να τους δώσω ένα κομμάτι από την χορηγία. Γιατί αν είμαι σε ένα περιβάλλον μίζερο, ούτε εγώ θα μπορέσω να αποδώσω».
Σημείωσε ότι «το θέμα της κρατικής ενίσχυσης ξεκινά από τα μαθητικά χρόνια για έναν αθλητή, καθώς χάνονται κομβικής σημασίας χρόνια, λόγω των Πανελληνίων που πρέπει να διαβάσουν και να δώσουν τα παιδιά. Αν είμαστε τυχεροί και περάσει στην Αθήνα ο αθλητής, θα τον έχεις και τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αν περάσει στην επαρχία…»
Όπως είπε στο ερώτημα εάν θα συνεχίσει, «για εκεί πάει η δουλειά, αλλά το θέμα είναι να μην ξεχαστεί αυτό, γιατί σε τρία χρόνια θα υπάρξουν άλλοι αγώνες και υπάρχουν πολλά παιδιά σε αυτήν την κατάσταση».
Απευθυνόμενος στους άλλους αθλητές είπε ότι «να κάνουν υπομονή, να βγουν να μιλήσουν για τα προβλήματα και όλοι μαζί, με μια κοινή γραμμή, μπορούμε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα».
