Ακούμε από την αντιπολίτευση ότι «έρχονται κι άλλες δικογραφίες». Και αναρωτιόμαστε: Τι συμβαίνει όταν η έρευνα ενός εισαγγελέα μετατρέπεται από την κοινή γνώμη σε καταδίκη, μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο;
Τι συμβαίνει όταν η πολιτική χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης για να «διευθετήσει» ανοιχτούς λογαριασμούς; Και τι συμβαίνει όταν η δημοσιογραφία αντιμετωπίζει τους τοξικούς μηχανισμούς του τσίρκου των μέσων ενημέρωσης;
Στο πρόσφατο παρελθόν γίναμε μάρτυρες της σύμπλευσης του δικαστικού ακτιβισμού με τον πολιτικό ακτιβισμό. Του πραγματικού με το υποτιθέμενο. Και παρατηρούμε ότι και σήμερα μια δικαστική έρευνα εξελίσσεται σε μάθημα κοινωνιολογίας. Από πότε, όμως, η δικαστική έρευνα, όπως την εννοούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, διερμηνεύει τα κοινωνικά φαινόμενα αντί τις ποινικές ευθύνες; Θετικό ότι η Αριστερά υπερασπίζεται τις εισαγγελικές αρχές – γιατί πιστεύει ότι οι δικογραφίες την εξυπηρετούν πολιτικά. Αλλά τι γίνεται με τα δικαιώματα των πολιτών που ερευνήθηκαν άδικα και στη συνέχεια αθωώθηκαν;
Εκτιμούμε ότι όσο συνεχίζεται η σκανδαλολογία, και τα μέσα ενημέρωσης δεν αντιμετωπίζουν με την ίδια βαρύτητα τη δίωξη και την υπεράσπιση του τεκμηρίου της αθωότητας, θα γίνουμε μάρτυρες της πολιτικής αυτοκτονίας της Αριστεράς που οι πρακτικές της ενδυναμώνουν τον λαϊκισμό των άκρων.
Εναπόκειται στις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις να αντισταθούν στους εξτρεμιστές προκειμένου να μη μεταβληθεί το πολιτικό σύστημα σε δικαστικό τσίρκο.
