Όταν ο Αλέξης Τσίπρας το 2017 απευθυνόμενος στον Ντόναλντ Τραμπ, κατά τη διάρκεια της συνάντησής του στον Λευκό Οίκο, λέγοντας πως «μοιραζόμαστε κοινές αξίες» λίγοι ήταν αυτοί που θα μπορούσαν να φανταστούν πως αυτή η δήλωση είχε πιο συγκεκριμένη βάση.
Ο Ντόνανλντ Τραμπ αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών και τη νίκη του Τζό Μπάιντεν έχοντας παράλληλα διαμορφώσει ένα άκρως διχαστικό κλίμα στις ΗΠΑ που ακόμη και σήμερα ταλανίζει τους πολίτες και τους θεσμούς της χώρας αυτής. Πολύ δε περισσότερο όταν ο πρώην πρόεδρος έφτασε να αμφισβητεί και τη λογική όσων ψήφισαν τον αντίπαλό του.
Στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας αμφισβητεί την κορυφαία δημοκρατική πράξη που είναι οι εκλογές και το δικαίωμα των πολιτών να επιλέγουν ποιόν θέλουν να τους κυβερνήσει. Όσα είπε στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα έρχονται απλά να προστεθούν σε όσα ό ίδιος υποστηρίζει, όχι από την επομένη των εκλογών του 2019 και την μεγάλη του ήττα αλλά λίγο νωρίτερα, από την επομένη των Ευρωεκλογών.
Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίσθηκε στη Βουλή και απευθυνόμενος στα μέλη της κοινοβουλευτική Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε την πιο ακραία αμφισβήτηση της ψήφου των πολιτών της χώρας. Μίλησε για «οικονομικά και πολιτικά υποστυλώματα που τον έβαλαν στο Μέγαρο Μαξίμου».
Ετσι απλά με 10 λέξεις έριξε την ψήφο των πολιτών στον Καιάδα της τοξικής διχαστικής πολιτική που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει μέχρι τις εκλογές κατηγορώντας τον πολιτικό του αντίπαλο, χρησιμοποιώντας αήθης χαρακτηρισμούς και μιλώντας για Δημοκρατία την ώρα που αμφισβητεί τους θεσμούς της.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν υποστηρίζει πρώτη φορά ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός διότι τον στήριξαν αόρατα συμφέροντα. Ούτε για πρώτη φορά εμφανίζει τους πολίτες που τον ψήφισαν δίνοντας του ισχυρή αυτοδυναμία, την πρώτη μετά το 2009, να έχουν το «ακαταλόγιστο».
Την επομένη των ευρωεκλογών δήλωνε ότι το αποτέλεσμα «αμφισβητεί τη νομιμοποίηση των θετικών μέτρων και των ελαφρύνσεων» τα οποία δήθεν ο ίδιος αποφάσιζε. Και είχε προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω, έχοντας αποφασίσει να πάει σε πρόωρες εκλογές. Να απειλήσει τους ψηφοφόρους λέγοντας πως «είχε πεί στους Έλληνες ότι έχουν ευθύνες»
Την ίδια στιγμή ο μέντορας του και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Φλαμπουράρης υποστήριζε από ένα τηλεοπτικό βήμα ότι οι Έλληνες με την ψήφο τους «δεν κατάλαβαν τι έκαναν»
Η στάση αυτή δεν έχει αλλάξει τους σαράντα μήνες που έχουν μεσολαβήσει. Μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, σε τηλεοπτική του συνέντευξη άφηνε να εννοηθεί πως οι πολίτες στην Ελλάδα ψηφίζουν με βάση τα επιδόματα. «Αν είχα 50 δισ. ευρώ» είχε δηλώσει «θα έβγαινα μέχρι να βαρεθώ» δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο πως βλέπει τους ψηφοφόρους.
Αυτά είναι δύο παραδείγματα. Όχι τα μόνα. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει ότι υποτιμά τους πολίτες. Έχει δείξει όμως και πως θεωρεί τους δημοκρατικούς θεσμούς, δηλώνοντας αφενός ότι έγινε κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία αφετέρου έχει θέσει ανοιχτά θέμα ελέγχου των «αρμών της εξουσίας»
Την ίδια φυσικά στιγμή έρχονται από πίσω στελέχη του όπως ο στενός του συνεργάτης Παύλος Πολάκης που είτε απειλούν χρήστες του twiiter καλώντας τους να φύγουν από τη χώρα, είτε απειλούν συνολικά με μια δεύτερη φορά που «θα είναι αλλιώς».
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και η προσπάθεια που γίνεται να τεθεί θέμα δημοκρατίας στη χώρα εν όψει των επόμενων εκλογών με αναφορές που παραπέμπουν σε αμφισβήτηση του προβλεπόμενου σε βάρους του Τσίπρα αποτελέσματος. Διότι ο μεν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί αφηγήματα και υπό το άγχος του πολιτικού μέλλοντός του, η χώρα όμως δεν έχει περιθώρια να αντιμετωπίσει διχαστικές εμφυλιοπολεμικού τύπου καταστάσεις που επιχειρούνται να διαμορφωθούν με τραμπικές πρακτικές τύπου Qanon.
