Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και στον Νίκο Χατζηνικολάου, με έπεισε γι αυτό που υποψιαζόμουν από τότε που εμφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο ο Αλέξης Τσίπρας. Μια υποψία ανομολόγητη μια και η πλέον αχαλίνωτη φαντασία θα τρόμαζε και θα αυτολογοκρινόταν.
Χάρης Παυλίδης
Πολύ ανθρώπινος, οικείος, ελκυστικός, με ιδέες που θα μπορούσαν να ταιριάξουν με όλα τα μεγέθη, και στο βάθος μια νότα από Ανδρέα. «Τα μισά απ’ αυτά που υπόσχεται να κάνει, θα είναι ένας ιδανικός πρωθυπουργός», μου είχε πει ένας καλός φίλος στις αρχές του 2013.
Κατά βάθος συμφωνούσα με τον φίλο μου, αφού μερικούς μήνες προηγουμένως είχαμε συναντηθεί σ’ ένα τηλεοπτικό πάνελ. Όταν έγινε πρωθυπουργός κατάλαβα γιατί στα διαλείμματα κοιτούσε στα μάτια τη σύμβουλό του που ήταν μέσα στο στούντιο και σχεδόν τον καθοδηγούσε, πίσω απ’ τις κάμερες. Όπως μου έκανε εντύπωση ότι το χαμόγελο live και η άνεση, όλο αυτό το «πακέτο» που τον καθιστούσε «χαρισματικό», στα διαλείμματα έκανε… διάλειμμα. Ο Αλέξης Τσίπρας παρέμενε προσηνής, αλλά μαζεμένος και θα έλεγα ντροπαλός.
Τα αναφέρω όλα αυτά γιατί ακούγοντας τον για άλλη μια φορά να μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, να κοιτάει τον συνομιλητή του χωρίς να τον βλέπει, αλλά και προσπαθεί να μείνει εντός του προδεδιαγραμμένου πλαισίου χωρίς καμία παρέκκλιση, μου θύμισε ότι κάποτε υποψιαζόμουν ότι δεν είναι αυτός που φαίνεται, αλλά αυτός που με πολύ δουλειά φρόντισαν να φαίνεται ότι είναι. Ο «προοριζόμενος» να γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και εν συνεχεία πρωθυπουργός. Προφανώς δεν πρόκειται για αποτέλεσμα ενός επιτυχούς εργαστηριακού πειράματος, αλλά για έναν πολιτικό που «κατασκευάσθηκε» με αυστηρές προδιαγραφές για να φθάσει ψηλά. Και εδώ που τα λέμε τα κατάφερε.
Ο Αλέξης Τσίπρας, απλά, δεν είναι τόσο χαρισματικός όσο δείχνει, τόσο ικανός όσο φαίνεται, τόσο ψύχραιμος όπως παρουσιάζεται, τόσο οραματιστής όπως προβάλλεται. Είχε λίγο απ’ όλα και πολύ θράσος, στοιχεία τα οποία ενίσχυσαν με πολλά φροντιστήρια αυτοί που τον ανέλαβαν για να τον φθάσουν εκεί που τον έφθασαν. Το μόνο που εκείνος έπρεπε να κάνει, ήταν να ακούει και να ακολουθεί πιστά το πρόγραμμα εκμάθησης. Έμαθε πως να μιμείται τον Ανδρέα, πως με το βλέμμα στο άπειρο να ελκύει τους ρομαντικούς της πολιτικής, αλλά και με το παρατεταμένο ααααααα, να δείχνει ότι συλλογάται βαθιά. Τα υπόλοιπα που έκανε ως αρχηγός της αξιωματικής και αντιπολίτευσης και κάνει ως πρωθυπουργός ήταν στο πολιτικό DNA του.
Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στην περιγραφή που είχε κάνει ο Νικολά Σαμφόρ για «χαρισματικούς» ηγέτες που υπκρίνονται. «Στα μεγάλα πράγματα, οι άνθρωποι δείχνουν τον εαυτό τους όπως θα ήθελαν να φαίνεται στους άλλους. Στα μικρά πράγματα δείχνουν τον εαυτό τους όπως πραγματικά είναι». Και σ’ αυτή τη συνέντευξη, όπως και στις περισσότερες, ο Αλέξης Τσίπρας ταυτίσθηκε απολύτως με τα «μικρά».
