Οι 9,5 μονάδες του αποτελέσματος της ευρωκάλπης, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον, λόγω του εύρους της διαφοράς, της πρόκλησης εθνικών εκλογών, αλλά και λόγω του ότι δημιουργούν ασφαλές πλαίσιο πρόβλεψης γενικότερων ανακατατάξεων του πολιτικού σκηνικού, με την κατάρριψη μύθων και δοξασιών που ταλάνισαν την Μεταπολίτευση.
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Εκείνο που πέρασε εύλογα σε δεύτερη μοίρα και δεν σχολιάσθηκε, είναι η εκλογική καταισχύνη των διάφορων αριστεροακροδεξιών σχηματισμών που ταλαιπώρησαν την πολιτική και την κοινωνία από το 2012 ,κυρίως όμως μετά το 2015.
Τα κόμματα του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου, εισέπραξαν τα … «ασσόδυα» της λαικής απόρριψης.
Χωρίς να μπορούν να επικαλεστούν δίωξη του κατεστημένου(!) καθώς υφίσταται δρώσα μνήμη από τα έργα και τις ημέρες τους το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησης Συριζα.
Το κοινοβούλιο και ο ελληνικός λαός έδειξε στην Ζωή που εμφανίστηκε με φόρα και διάθεση να ασελγήσει επι των κοινοβουλευτικών διαδικασιών, επιβάλλοντας το μαρτύριο της τυπολατρείας, το δρόμο της ιδιώτευσης.
Στον Λαφαζάνη των πλειστηριασμών και του ντου στο Χρηματιστήριο, θέση στο ράφι του αριστερού μουσείου.
Το εκλογικό σώμα σφύριξε και έληξε επίσης ο πρώην συγκυβερνήτης και στρατηγός Καμμένος.
Ο πολιτικός χυδαιολόγος του «στα τέσσερα εσείς», οποίος έμεινε με το στυλό της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών στο χέρι και τον σκύλο Θανάση να του θυμίζει ότι αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός της παράδοσης Μακεδονικής γλώσσας, ταυτότητας, εθνότητας στα Σκόπια.
Εστειλε σπίτι του τον Σταύρο Θεοδωράκη που δημιούργησε πολιτική σχολή αναξιοπιστίας και κατέστησε πολιτική πλατφόρμα το πάτημα σε δύο βάρκες.
Εδειξε την άγουσα στον Βασίλη Λεβέντη, μια από τις πλέον γραφικές πολιτικές φιγούρες των τελευταίων σαράντα ετών.
Κάθε εξουσία έχει τα σύμβολά της και τους παραστάτες της. Η κυβέρνηση Συρίζα ηττήθηκε σε όλο το εύρος αυτής της πραγματικότητας.
Όχι μόνο γιατί όπως φαίνεται είναι μια εξουσία σε αποδρομή, αλλά γιατί, οι όποιοι κατά καιρούς συνοδοιπόροι , συμπράττοντες η δυνητικοί αρωγοί της , απλά κατέπεσαν ευτελιζόμενοι.
Στα θετικά της υπό διαμόρφωση περιόδου ότι τελειώνουν οριστικά οι μπαλαντέρ με σημαία ευκαιρίας, όπως οι κατά καιρούς επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ.
Με μεταπτυχιακό στην τιποτολογία, ανέβαιναν και κατέβαιναν με θρασύτητα στο ασανσέρ της εξουσίας χωρίς στιγμή να κοιτούν πίσω, τυλιγμένοι στην κουρελού του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος.
Αυτό που τιμώρησε με την ετυμηγορία του ο ελληνικός λαός, είναι την υποτίμηση και την αλαζονεία πως ότι και αν κάνουν, ότι και αν πουν οι κυβερνώντες και τα παραφερνάλιά τους θα γίνει αποδεκτό. Θα περάσει, γιατί ο κόσμος τρώει κουτόχορτο. Γιατί όπως υπέθεταν, λασπολογώντας τους αντιπάλους τους , ο λαός θα κατάπινε ευκολότερα το κουτόχορτο.
Πρόκειται για μια βαθύτατα καθεστωτική και αντιδημοκρατική αντίληψη που διέπει κάθε αριστερή ή κατά δήλωσή της αριστερή εξουσία.
Ετσι ,μαζί με την Συριζαική υπεροψία που τσακίστηκε, γκρεμίστηκε και ο μύθος της αριστερόστροφης ελληνικής κοινωνίας.
Οι πολίτες επί δεκαετία, παθαίνουν και μαθαίνουν.
Το εφηβικό σύνδρομο των αριστερόστροφων ονειρώξεων, αποδείχθηκε εφιάλτης διαρκείας.
Εστειλαν λοιπόν τον λογαριασμό στους αποδέκτες και δίνοντας την ευκαιρία, περιμένουν να γραδάρουν και τους επόμενους.
Ας το έχουν υπόψη τους, οι εν αναμονή και εν δυνάμει…
